Alle inzendingen over actualiteit

Zelfs voor niet één rijksovervalmethode, Zoals die blauwe envelop in maart (Een muisje met een hele dure staart) Zijn Overweg excuses aangeboden. Laat staan – wat al zijn klachten overkoepelt – Dat er bij Overweg iets wordt versoepeld.…

nog voel ik waar jij het paradijs voor de laatste keer hebt aangeraakt je hand een goddelijk touche heeft gemaakt in de bron die alle leven raakt begiftigd met vitaliteit en inherente kracht geladen met een explosieve lach jouw beeld veranderde op slag omdat inzicht een extravagante verbondenheid gaf mystieke lading en magische…

Zeven jaren zijn omgevlogen. Mijn oudgeworden lichaam, werd geheel vernieuwd, terwijl mijn ego sliep. Ook mijn geest werd aangepakt. Gedachten werden afgebroken. Betere updates geïnstalleerd. Feiten tot inzichten verheven. Geen molecule bleef op zijn plaats. Een gerenoveerde dichter werd ik, die ik niet eerder ben geweest. Die ik dus…

Als een kamerplant wacht ik op water Water wat jij mij geeft Zonder kan ik niet groeien Tenminste, ik heb dat idee Gewend aan wat ik krijg Hier doe ik het dus maar mee Want water heb ik nodig Maar regen, daar ben ik niet van Al is het maar voor even, wachten kan ik niet lang Als een kamerplant bij het raam Kijk ik naar beneden Zo…

ik heb de wereld af zien glijden in zijn race tegen de klok met als blok aan het been de agonale genen die het beste in ons boven zouden halen als wij ons leven door hen lieten bepalen in de maatschappij woekert de entropie van steeds het beste willen zijn de snelste ook rijker en succesvol in de toevoeg vaan het eigen genenmateriaal…

mijn koosnaam is roddel ik heb dus geen respect niet voor gewone mensen noch voor de celebraties ik minacht alle reputaties die ik liever ook vermink met mijn ongerechtigheid mijn bijnaam is achterklap ik breek harten vol liefde verpest gelukkige levens met mijn altijd sluwe laster die ik zo graag citeren laat om zo van jan en alleman…

ik heb jou voor even het leven los zien laten om het opperste geluk te kunnen smaken daar in de stilte van de spaanse nacht waar jij los van alles eindelijk jezelf gelukkig zag nog voelde jij de warmte van het dakterras uitstralen naar een nog helder kleurende sterrenpracht toen was er die nacht de wens bij het verschieten…

altijd als ik jou zag pakte ik wat schaduw van je af een lieve groet of oogopslag jij lichtte op als een ander jou aandacht gaf waar jij ook kwam sprong het licht over naar een warmere vlam dus waar jij schaduw gaf wist ik dat te maskeren door eigen licht te projecteren wij zijn nooit gespot als stel maar ons samenzijn…

er haakte wat op het spiegelblad zonder zichtbare oneffenheden pas met het fingerspitzengefühl lokaliseerden we het plaats delict een oneffenheidje in de kristallen structuur als exponent van een latente frictie begin of einde van de mega breuklijn toen deze marmeren compositie zich ooit heeft gezet in herstel zal de spiegel…

De Denen hoopten op een Wembleywonder Maar Sterling zette ze een voetje dwars Er werd gevloekt en er was tandgeknars Zo gingen zij al strijdend toch ten onder Maar Makkelie krijgt code rood voortaan Om ooit nog Denemarken in te gaan…

De spanning schrijdt voort langs witte muren en de geruisloos geopende deuren droefenis welt van hart tot hart rillend van afschuw om het geweld de straat vult zich langzaam met bloemen Hollandse vlaggen en gedichten dat dooft de herinnering niet aan Peter die vecht voor zijn leven rondom het duister van de nacht dat langzaam…

liefdevol is vaak de schroom waarmee kinderen over hun droom vertellen jij hebt ook die respectvolle terughoudendheid in afstand tot onbekend in een dimensie waarin de mogelijkheden ongelimiteerd lijken in werelds verschijnen en toch zo anders van vorm en kleur dan normaal in niet te vangen nuances de droom heeft het vluchtige…

Ik ga vandaag toch bloemen leggen Bloemen leggen op de plaats delict Eerst dacht ik niets, was murw geslagen Gewend geraakt aan zoveel geweld En dat natuurlijk niet alleen in Amsterdam Noem mij de plaatsen waar het niet gebeurd Het is van alle tijden, van alle volken Geweld, misdaad, criminaliteit, moord Kortgeleden zag ik hem nog lopen…

ik heb ze verloren zien gaan de stukjes leven op weg naar een bloeiend bestaan ze knopten voortijdig steelden te lang konden de lichtroof van anderen niet aan hun kleuren vervaagden door een brandende zon guur weer vertraagde florissante rijping alom weer is aarde gebarsten en in zijn vruchtbare grond krast klimaat desastreuze…

jij was de eerste die het donkere licht een menselijke gezicht heeft gegeven waarmee velen eindelijk konden leven dat voelde hoe psychoses in geest- verruiming joegen met ogen die op jacht waren naar de ultieme uitlaadklep van onvermogen in communicatie die stokte als contacten leden tot brokken door een gestoorde motoriek…

waar de wereld uitgestorven leek bewoog nog af en toe het laatste stukje sleet dat speelde met de wind een ongelijke strijd met tijd als ongeboren kind wanneer de vlaag ten einde raad zich nog een enkele keer te buiten gaat in loos geklepper en irritant geklop is zijn geduld nu uitgeput en zoekt hij rust en luwte op waar stilte…

oudere mensen U moet zich allemaal diep schamen hiervoor En ja hoor Heer Engel traalt weer hij heeft zijn walgelijke zin voor mij het cijfer 10 min oma's en opa's wat laat u uw kleinkinderen zien honden en politiemensen voor hen het cijfer 10…

ik bewonder je diversiteit van gedachten en meningen in onze vaak heftige dialogen als voer voor psychologen ik blader terug in het kijken en vergelijken van verleden en heden met de lach van gelijk dat verbaasde me meer dan ik zou willen want een open blik is ook de hand die overbrugt wachtend op een kus ik heb lang naar je gekeken…

Hoe velen wel hard roepen kunnen, maar echt niet uitverkoren zijn. Hoe je uitgeroepen leren kunt. Hoe we bewuster overleven. Oren die zichzelf niet horen. Ogen die zichzelf niet zien. Hoe de eersten, de besten, na hard te zijn gevallen, de laatsten ontmoeten. Zoals doven leren luisteren. Blinden met een voelend hart, uiteindelijk hebben…

wat zijn excuses waard wat gebeurd is is gebeurd en valt moeilijk te vergeven slavernij heeft harten verscheurd in een vreselijk verleden ‘lijdend’ tot spijt in het heden? simpel uitgesproken woorden culturele en kindermoorden uit naam van geldzucht en de huichelende kerk werd het kwaad de ruimte geboden voor zijn vreselijke werk excuses…

ontspannen rust ik op het middag bed waar kleine uurtjes spelen met stofjes die door de warmte op hun rug worden gelegd in hun reis langs kierende gordijnen waar het licht hen beschijnt in een mistige choreografie tussen vage paladijnen zij dagen mij uit in hun onvoorspelbare tochten om vrij te zijn mee te gaan en te voelen wat verheven…

soms willen we … het verleden doen vergeten wat was en nog is aanpassen zelfs het middel van herprogrammering wordt niet gemeden in de vorm van gedwongen bekering en als dat mislukt wordt het in stilte begraven onschuldige culturen en volkeren van wie velen slechts nog kinderen waren van het verleden moet je leren helaas de lessen…

ik heb nog met ze gesproken vergeten bomen die mijn geweten ooit wortels hebben gegeven bladeren die voor mij ruizelden op warme zomerwind waar zon in donker loof bleef steken en wij door heerlijke picknicks de tijd vergaten ik dromen vond die volop tegen spraken waarin muziek met veel tonige refreinen klonk nu is het landschap…

Excuses voor mijn slavernijverleden Vroeger op school was ik eens Zwarte Piet Ik was pas twaalf en ik besefte niet Welk wankel pad ik destijds heb betreden Maar acht jaar later was ik Sinterklaas Zo werd ik mijn verleden weer de baas…

De culturen, die we verslagen hebben. De vijanden, die we hebben gemaakt. Oorlog. Hebzucht. Slaverij. Waanzinnig geraas. Mensen die eerder leefden, konden het niet weten, Mensen van vandaag, snappen welzijn wèl. Gelukkig en helaas. Wij zijn zeer bewust geworden. We weten zoveel meer dan toen. We zijn veel wijzer vandaag. Wij weten…

en plots is er een nieuwe wereld met nieuwe mensen ze worden weer compleet nu de mondkapjes zijn verdwenen en gezichten worden aangevuld en ingekleurd moet me heroriënteren mooie ogen suggereerden een bepaald type mond stemmen de kin en lippen en nu – nu is zuster Mirjam Mirjam niet meer zo veranderd na de vorige keer niet door…

Is zij dan jouw slaaf waarvoor je op de markt hebt betaald die je naar willekeur buiten zet of binnenhaalt? En wanneer de energie en levenssappen er allemaal zijn uitgeperst en al het bruikbare er uit is gehaald het dan bij de vodden in een plunjezak bij de kliko achterlaat Nee toch zeker ?…

Al googelend naar voetbalspelsystemen Bedacht ik ondertussen ook één zelf: Het revolutionaire 0-0-11 Beëindigt alle tactische problemen. Is dan de opponent nog niet gevloerd, Dan is mijn speelplan niet goed uitgevoerd.…

het was niet de eerste blik die overweldigend was het vonkte meteen waar geladen deeltjes mij raakten en hun energie een miraculeus zachte landing maakten mijn huid veranderde in een eindeloos verlangen naar meer waarbij de intensiteit warmte kleurde naar rood wij zij gaan lopen op blote voeten in het gras waarbij wind…

Ik ben helemaal alleen Niemand om me heen Ik heb geen huis Geen thuis Ik ben kwaad op de soldaat Hij heeft loon Ik geeneens een boon Ik kan niet beter weten Ik wil enkel eten Ik ben maar een kind Waai me mee met de wind Naar de andere kant Naar een ander land Ik wil een beter leven Waar? Mij om het even…