Netgedichten

netgedicht (nr. 75.643):

Narcistisch zelfvertrouwen

ik heb het
oplaaien van de
branden in je
ogen gezien

de verschroeiende
hitte van het
immense vuur
in je ziel gevoeld

lucht waarde
rond met dood
vermomd als rook
en gloeiende as

zacht brak de
hemel in flitsend
ontladen rolde donder
uit gerafelde gaten

er was geen tijd
en plaats voor angst
het zintuiglijk bereik
herkende al zijn eind

we rouwden om
de ondergang van
het paradijs dat niet eens
de status van hemel bereikte

treurden om de
weggegooide kansen
om nog eenmaal met
anderen te kunnen dansen

de apocalyps voorbij
niets kon ons weerhouden
om zo te gokken uit ons
narcistisch zelfvertrouwen