Alle inzendingen over individu

Soms beweegt mij iets dat ik niet wil bewegen dat langzaam van mij glijdt tot dat ik niet meer verder kan. De controle heb ik nooit gehad wel een vorm van zelfverzekerd zijn je voelt de spanning in je lijf er is angst om nu te falen. Met krijtstrepen op de stoep probeer ik mooi te tekenen niet wetende dat ik niet schilderen kan maar goed…

Ik voel me niet plezant toch ook niet verdrietig soms overdreven en nonchalant dan weer verlegen en nietig. Ik weet niet eens wat ik moet zeggen als iemand vraagt is er iets? dan antwoord ik meestal met nee want het kan nergens mee vergeleken worden het is geen lach, geen traan, geen slik het is alleen dat onoplosbare vraagteken achter dat…

Ik proef 't laatste verdriet op de bries van laatste lenteregen hoor de haan spreken tegen het eerste ochtendlicht De treurzang van lente droefheid in puurste vorm draaien zich in hondertachtig graden geven de wereld een nieuw gezicht De mooie cirkels die eens zo moeilijk draaiden, ze zijn in mijn leven gekomen als rimpels en zullen…

Ik ken jou weet alles van je nou ja, alles? ik ken je naam nog niet wie ik ben? dat weet ik niet ik ken mijzelf niet.…

Vergeet het maar Ik ga niet huilen Ik lach Al kijk je dwars door mijn inktzwarte gedachtes heen Je zult mijn hart niet raken Want mijn hart is een deur zonder slot Met een muur van ijzer die je met die lieve lach nooit breken zal Kijk me maar diep in mijn ogen je zult niet vinden wat je zoekt probeer met te doorgronden je stuit…

Gevangen in jouw web kreeg de stilte gewicht onmacht liet mij balanceren op de draden van het web ik leerde mezelf kennen zag nieuwe kleuren en ander licht de wind heeft mij los gewaaid gewichtloos vlieg ik verder zweef op de thermiek op geleide van de wind…

Geef niet af en houd vast wat je weet is een anker. Neem wat leeft tot dieper zin en blik het oog tot een gave. Wat schenkt uit eigen beweging heeft een luister die jou verheft. Hoor de stem die verder roept en veeg je voeten aan verwijten. Ontwijk alleen hen die sturen beter dan jij één richting gaan.…

een dichter zoekt als het ware zijn eigen lijden hoe anders kan hij zijn zucht naar woorden verklaren of raakt hij ontspoord door zijn eigen werkelijkheid waar een glanzende spiegel hem tot nietigheid verleidt…

Ergens voel ik Dat je er nog bent Nog niet volkomen weg geweest Omdat je bleef Ergens voel ik Dat je nog wanhopig bent Nog niet de rust hebt Om iets toe te keren Ergens voel ik Dat je stellig bent We hebben allemaal Nog iets te leren Ergens voel ik Dat je betrokken bent Dat je meeleest Woorden klaarlegt - als schone kleren…

Wonden uit een ver verleden kloppen. Speel mij de bal toe, vreemdeling en verstar bij de eerste blik. Gevangen tussen muren van steen vond ik kinderstemmen. Achttien lentes lang. En de kersenboom stond in bloei. Haar geur was voor die engelen. Maar hun echo's als juwelen, die schonken ze aan mij. Ik bouwde mijn dromen van fonkelstenen…

het terugzien van jeugdbeelden brengt de verwarrende realiteit in conflict met statisch verleden tijd waarin we ons niet verveelden de vliegerhaspel gaat over de kop losgescheurd uit de grond gevolgd over stoppelland en door bietenveld tot omheining voetbalterrein: stop! met nieuwe rode bal naar sportpark twee voetbalfans doen volop mee…

ik geloof je ogen niet als ze tot mij spreken hun schaduwkleuren leiden af en ook de pennenstreken zetten aan tot muiterij gewapend is mijn hart ik geloof je ogen niet dus sluit ze voor mijn part…

Een sluier werpt zich, over zonlicht en dag. Gedachten die dansen, jij die naar mij lacht. Hoofd in de wolken, een waas verandert kleur. Van een wereld vol verhalen, roze, het mag. Van een hak op een tak, aan de stam van een boom. Bomen die buigen, voor een takje op een troon. Niets is onmogelijk, je kent iedereen. Angstig of verdrietig, meestal…

Vannacht heb ik de maan gekocht voor weinig Met het symbolische bedrag Van anderhalve lach En een enkele traan In hapklare brokken Laat ik haar zakken Heel ver hier vandaan Vanaf morgen in de schappen Magere, halfvolle en volle maan…

avond avond kamer klein sfeer bepaald door liters wijn jij gevangen in mijn geluk avond avond morgen weer stuk…

Bloed, dik en druppelend, rood en stinkend. De adem, van een open wond, gapend in de sneeuw. Een vat wijn, pittig en donker, avontuurlijk en smaakvol. Een steen, puntig van vorm, sneed in zijn vlees. De berg, hoog en gevaarlijk, spijkerhard en messcherp. Hij klom, met teugen, zijn lippen op de fles.…

beetje bij beetje vervalen de dagen verkleuren mijn woorden verbleekt het gezicht verlies ik geheugen door veelvuldig schrapen vervliegt de herkenning in schemerend licht verzwak ik mijn geest door langdurig dwalen in wit zwarte dromen en beelden van toen herinner ik zinnen uit zwijgende talen weet ik te zeggen vergeet ik te doen…

Geborgen in je hand veilig voor het oog zo teer en ongevaarlijk is er niets dan de natuur. Ik teken namen in het zand streel de wind uit mijn haren fluister bladeren op de lente van mijn leven. Het doet pijn te zien dat niets zich aan de regels houdt want wie het hardste schreeuwt schopt het het verst. De zon steekt zijn licht op…

Een zwartgekleurd verleden Bekadert mijn bestaan als een donker kaft Van een zwaarlijvig boek Dat stoffig ergens uitrust Erbinnen dansen letters tot een mooi verhaal Illustraties als een meesterdoek Begeleiden klare taal Met gekleurde strepen Het is een feest daar in dat boek Het sprankelt dat het doet Maar elke letter hoewel zo blij…

Ik draag ze als een doem. Mijn stofnaam mens Een mager woord, een woeker, Een overschrijden van de grens. Mijn eigen naam, die niemand kent De som van al mijn trilling Van mijn lot equivalent Tegelijk mijn warmte en verkilling. Plaatsnamen, zaaknamen. Liefdesnamen Die nooit voorbij zouden gaan, Waarvan sommige al vergeten zijn Terwijl wij…

Het heeft te maken met beleving Hoe je je voelt, waaraan je denkt Het zijn de prikkels van omgeving Dat wat je raakt en tijd aan schenkt Het zijn ook wel van die momenten Die jou doen struikelen op je pad Onsterfelijk beeld, vergeelde prenten Filmdozen vol, soms meer dan dat Wat je pad kruist, stuurt jouw stemming Van heel uitbundig…

ik wil leven als een vlieger los maar toch ook vast wil me verliezen in de lucht en naar huis weer op de tast laat me zwieren als een vlieger los maar toch ook vast ´k wil me verliezen in de lucht maar terug weer op de tast…

Bejubelt op pleinen in Rome De arm gestrekt bloedig rood Ik gelauwerd en vereeuwigd Verdoemd verankerd in de dood Gekwelde dromen bittere nacht Verschijnen doden die ik bracht Wee mij veldheer in grote slagen Geen roem doch leed is mij te dragen Verlost mijn zege van de vloek Golvend over velden bloed Gedreven waanzin van haat…

Gedachten ontsnappen uit de wachtkamer, gaan naar hun eigen gang en provoceren vastzittende gevoelens met spitsvondigheid. Terug naar het verleden flitst voorbij. De afkeer van een kommervolle jeugd belandt in de speelzaal van de onbezorgdheid. Madeliefjes steken de kop op, terwijl koeien goedig toekijken. De nieuwe brandweerauto wordt geplet…

Het is waar. Het liefst ligt ze in bed. Met achter haar het open raam, het geruis van de bomen, het geluid van de voertuigen die van A via B naar C gaan. Met aan haar rechtervoet de poes, aan haar linkerhand de krant en in het midden van haar hoofd de rondrijdende gedachten. En papier, zo wit als het laken, de pen tussen de tanden,…

Een schijnsel van licht doorkruist mijn donker geweten ik voel pijn en toch ook verlichting het tintelt door al mijn aderen heen vergiffenis is mogelijk maar de makkelijkste weg kies ik niet graag ik wil vechten voor elk stukje eigen geluk en de blijdschap zal groot zijn wanneer ik iets geven kan vanuit de zwarte hel waarin ik leefde…

in een taxi op weg met z`n 2-en naar het einde van de stad als sterren op de achterbank in elkaar gekropen naar het einde van de stad zij komt naar mij en ik voorzie haar van momenten op weg naar het einde van de stad…

Lila tranen Mysterieus onbekend Die zich een weg langs de wangen banen En snel van de ziel wegrent Zilveren ogen Onthullen de geest Geheime wensen niet vervlogen Maar ook nog niet geweest Aura, wit glanzend Toont de herwonnen hoop Door nieuwe energie dansend Een nieuw begin op zijn loop Een gouden wil als zegen Alom zichtbaar geworden…

de spiegel moet aan scherven reflecties ben ik meer dan beu het bloemenveld is rood in plaats van wit jouw woorden wegen zwaarder mijn hoofd vormt eigen beelden soms leek je monsterachtig terwijl je sierlijk danste wie weet hoe spiegels breken? ze lijken duurzamer dan mooie gouden sieraden die ik in mij reflecteer…

de weg nog zo lang te gaan het snijdt mijn adem af als ik besef hoe lang ik nog te gaan heb ik moet vechten voor mezelf om opnieuw op te bouwen wat verloren is gegaan de tijd strijkt voorbij telkens kijk ik naar de klok om de tijd terug te draaien want ik ben bang niet wetend wat er komen gaat minuten, uren, dagen strijken voorbij ik…