EINDEJAARSRING: INTOXICATIE

we waren tijdgenoten, ruim gemeten
ten prooi aan hemels recht, we deelden huid
en haar, sandalen maakten geen geluid
we hebben ze tot bloedens toe versleten

de wind was zwak tot matig, kromp naar zuid
er was een spoor, we volgden het verbeten
maar waren op een woestenij gestuit
wie had dit van tevoren kunnen weten?

de ijle lucht ontving de hartenkreten
een wijngaard, vruchtbaar land, een schone bruid
we hadden een illusie nagezeten

en alles pakte in ons nadeel uit
een slang heeft met zijn giftand mij gebeten
toen hij zijn aesculaap beklom, mijn kuit

Biografie van deze schrijver

illusie vergif

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 2 stemmen 437