Alle inzendingen over natuur

de nieuwe maan die in een lijn komt te staan langs de horizon, het water woelde de zee om en raakte het harde zand storm van golven hoog schuimende witte koppen kijken de branding aan, de nieuwe maan de eclips heeft het gedaan…

Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato de warmte spreekt weer tegen mijn gezicht ik lig weer dat gaat zo maar niet dat gaat zo ik lig weer monomaan weer monodwaas van licht Ik lig languit lig in mijn huid te zingen lig zacht te zingen antwoord op het licht lig dwaas zo dwaas niet buiten mensen dingen te zingen van het licht dat om en op mij…

De warme zon is boven mij, Ik wandel in de warme lucht, Mijn voeten op de warme wei Maken, alleen, haast geen gerucht. Ik ben een deel van al wat is, Een warm jong groeisel in de zon; Maar ik, van al wat om mij is, Voel dat ik leef en zie de zon. Dat land, dat weet niet dat het leeft, Die lucht voelt niet hoe zoel zij is, Die…

Op ongeschoren velden wuift het riet langs poldersloten. Vrij en opgetogen weerklinkt het liedje van de karekiet in dit gebied dat gonst van tiervermogen. De korenrozen bloeien vurig rood en wij, we vlijen ons in ’t golvend gras en zonder gêne geven we ons bloot terwijl de zon zich richt op het gewas. Ik voel je hete adem op mijn lijf,…

Grotendeel verzonken in het binnenste van de peilloos diepe zee ligt het vulkaaneiland. Opgestuwd door natuurkracht bereikt vurig steen hoogte, koelt, slijt en brokkelt tot minuscule materie. Neerslag voert het mee door uitgesleten kloven en het bezinkt, laag na laag, tot zwart strand ontstaat. Ik sta op het strand en tuur omhoog…

Het is fijn hier aan de kant met mijn rug tegen een boom zomaar zitten, lekker loom bij een zon die zuinig brandt. Groen dat ruikt als lentegras rijpe krachten in een aarde die zichzelf zo koel bewaarde toen ik mijn gedachten las. Was ik jou maar bonte koe hoefde ik niet meer te schrijven dan dat ene woordje 'boe'. Ben vandaag een beetje…

er is dit jaar iets minder rood in het roze van mijn prunuslaan het wit zit meer naar boven raakt aan het blauw dicht tegen hemel aan in zuiverheid weer mooi geloken door kou blijft deze pracht lang staan de zonovergoten harten heb ik gemist toch straalt het laantje een feeëriek gezicht…

Daar lei een scheepje gemeerd in het Diep. De wind was ter ruste, het watertje sliep En 't scheepje moest liggen tot later; Het spiegelde intussen voor tijdverdrijf Zijn mast en zijn want en zijn ranke lijf In 't klare kristal van het water. Geputst had de schipper, gegutst had het nat En gangboord en stuurboord en alles was glad…

De trossen gaan los en zilvermeeuwen verschijnen Met sierlijke bewegingen buitelen ze hier door de lucht Zo eindeloos bevlogen tussen land en wad En soms bijna roerloos zweven ze even op de thermiek naar hogere sferen Na een duik in zee glimt hun verenpak als gepoetst zilver in de zon Krijsend vliegen ze rakelings over zilt…

onhoorbaar kruip ik dichter ervaar de geluidloze plop van het ontluiken van een vreugde dansje van plezier draai ik om mijn as ongeduldig wachtend op de schoonheid van laaf ik mij aan dat wat komen gaat…

Hoe zij naar schapenwolken kijkt de lammetjes als vergezicht in buiken telt een vroeggeboorte uitkraamt in de stal is het gekeutel op z´n plaats zij wacht ...…

Een lichten en een wuiven ging door het wakend woud in ruisend, schittrend stuiven door het bebladerd hout; de volle takken hingen te zwieren en te zingen in zilvren flikkeringen op 't feest van wind en maan. De wijde, heldre hemel blonk rijk in elk verschiet, waar 't fijnere gewemel zijn glans een doortocht liet, en luistervolle…

Zilt trekt in distels helm ritselt en prikt bijna loopt hij op zee Grasduinend met vlak onder zijn voeten loerend het grondsop al Zo wankel is het evenwicht van deze en iedere wandelaar. ------------------------------------------- uit: 'Achter de rug', Gedichten 1960-1990.…

De hoog-geslegen maan glimt door de twijgen. waaraan de witte bloesems bottend hangen, en giet mijn weelde in rijzende gezangen, die als een wijdend lied ten hemel stijgen. In zilvren luister, de oude kruinen neigen hun geel-bedroomde schaûw, wijl roerloos, bange ontbloeit, rond hen, mijn tros-gebouwd verlangen, zachtkens verruisend…

Ach, heb toch altijd ergens Een beetje bloemen staan - Zij doen toch altijd wel even Een beetje gelukkig aan! Een stil liedje van kleuren, Een fijne, blij-mooie tint - Even een kleine ontroering, Als de lach van een lief kind. Alles, alles neemt het leven, Het laat ons ieder eenmaal berooid - Maar het geluk van een beetje schoonheid Dat…

Nederig is het wezen, intens in gedaante en vorm. Zichtbaar zo ver het oog reikt zijn als zovele maar onderscheidend in licht en leven. Vergeet de weifeling en richt je tot de kern. Luister naar binnen.…

ik kan niet zingen toch hoor en voel ik diep van binnen het mooiste lied gecomponeerd met noten van de zomer tot een warme melodie een aria die dieprood kleurt van bloemenharten in de zon zacht wiegend op speelse vlaagjes wind die in refrein zijn oorsprong vindt de einder trilt in gloedvol animeren zomer gaat zijn hooglied proclameren…

Wijd open is de poort. Ontsluit je geest, je hart. Wolken onder hoog blauw drijven bij je binnen. Bomen spreken je aan in hun menigvuldige gedaanten. Een zacht ruisen van varens en grassen begeleidt je stappen. Vogelzang weerklinkt vanuit de struiken. Plots geritsel en dan stilte. In het blarentapijt zie je het leger van een ree. Rimpeling…

in de sluimer kus ik de zon en strijk de lucht blauw vanaf het palet waarop kleuren zich liefdevol vermengen licht nog dieper kleurt dan eergisteren omarmen zonnestralen mij zodra de droom over jou langzaam overgaat in alle dag…

Hoelang, duurt een gemiddelde zonsondergang. Al menige discussie nam ik te baat Om te vertellen dat de zon nooit ondergaat En er is ook nooit een zonsopgang. Het wordt visueel verdraaid, Omdat de aarde in de rondte zwaait.…

de sneeuw was plotseling weg niet eens in een langzaam proces kale aarde is al wat rest bedekt met vage zwemen sprietig groen van toen er is iets vreselijk misgegaan door het vervlakken van het zicht ik kan de wisseling niet meer aan van het voortdurend strijdend licht de schemering duurt dagen omdat zij haar greep op de werkelijkheid…

Terwijl wij opgaan In de schoonheid Van de natuur, Met rustgevende Beelden en bronzen Commentaarstem die Elk gesprek overbodig maken, Vertel je me Dat jij vanaf nu Je eigen gang Zult gaan - En ben ik jou Nu kwijt, maar Weet ik wel Van alles over Eikapsels van Haaien en roggen…

Een zonnehemel kleurde ochtendrood in huis gekleurd leeft het nest waar vogels verzamelden tot de lentedans in mei.…

Hoe natuur zo stil, zo plechtig Het dartel windje kwijnt, En lispelt, op een trillend blaadje, Zijn laatste adem uit! Geen vogel zingt nu blijde tonen, Maar zwijgt eerbiedig stil! De roos, dat sieraad van de maagden, Hangt treurig naar de grond! De dag verwisselt zijn gewaden, Voor 't zwarte kleed des nachts! De zee kust, kabblend,…

De zon aan de roze hemel te zien dalen wanneer intieme nestgeuren vervalen. Plots weer te ruiken... balsempolulieren die het met hun katjes vieren! Wit wuivend riet door de zon op zien lichten, ruwe windstoten ons doen ontwaken, waardoor we in onze krachten raken om niet om te waaien. Hoe de vogels terug uit het zuiden fluitend ons en elkaar…

Het wilde water raast door de nauwe geulen van de rotsen. Hagel slaat in ons gezicht. Toch vermoeden van lente: soms de roep van de tjiftjaf.…

Druppels dik als tranen Slaan met kracht van steen Kringen in groen water, Die ronden en botsen Tot de kracht ontbreekt.…

Het wolkenzachte nevelgrijs leunt tegen het verrebergengrijs schemert door het kalebruinigtakkengrijs. En tovert schoonheid in al dat laatste wintergrijs.…

Als de zon achter de horizon verdwijnt En de vogels eerbiedig zwijgen, Schaduwen oplossen in het niet, En alles een andere vorm gaat krijgen, Dan zou ik willen dat ik bij jou was! Als de wind de bomen ruisen doet, Het vee een plek zoekt om te schuilen, De merel en de lijster hun lied staken Als teken dat de hemel straks gaat huilen, Dan zou…

Boterbloemen in het gras Herinneren mij aan hoe het vroeger was. Alle voorbije jaren rijgen zich aaneen. Terwijl ik mij bezin op mensen, ben ik toch alleen. Boterbloemen in het gras, Leerden mij dat er in de natuur geen uitzondering was. Dat bij al wat sterft, voor elk een, Het nieuwe leven zich vormt, heel natuurlijk en sereen. Het mysterie…