Alle inzendingen over afscheid

Je spleet de taal je penetreerde het water, je hield het in je handen zwervend, je gaf je over en zei dit is mijn lichaam, dat gedompeld werd, wat mij raakte, een mismaakt gevoel zonder averij, getekend door verval, eroderend in getal, vergaan tot in de schoot van dat bestaan. Je geeft niet meer om te geven in de lijnen die je trekt,…

Samen gaan wij naar de wolken, tot het laatste punt is aangebroken. Om daarna te gaan reizen, en elkander te bewijzen. Samen wachten wij op het water, tot de zon zijn glimlach weer laat zien. Want alleen dan zijn wij tevreden, om het pad te gaan vervolgen, naar beneden.…

kom laten we gaan dansen want ondanks alle energie brandt veel te klein ons vuur dus drijft er weer verdriet onder het spelen van het droevig lied op mijn gedachten bij je binnen en sprookjesbeelden die wij deelden lijken kille straten, eenzame stations van koud vertrek van veel gemis dus koester je maar aan het vuur van mijn nog niet…

na niks meer te durfen zeggen, al deze weken zwijgen moet ik het toch echt uit me krijgen er moet een einde aan komen het kan niet langer zo doorgaan want zo ben ik niet, ik heb me als iemand anders voorgedaan ik wou alles doen om je van me te laten houden ik heb alles gedaan wat je wou, ik heb mezelf nooit tegengehouden je had me…

Hij ziet haar op wit besneeuwde stranden Uitschuivende golven Beroeren witschuimend haar tedere voeten Zou willen schreeuwen Blijf! Maar beseft dat was toen Draait zich om Weglopend voor zijn herinnering.…

Een bordje met 'palliatieve zorg' erop geschreven Is op de muur gehangen. Niet lang is deze mensen nog gegeven Die verblijven op deze gangen. Rusteloos tot hun tijd is heengegaan. Die vullend met liefde en zwijgzaam leed. Er niet bij stil willen staan. En toch zo dat je het niet vergeet. Zie je kinderen door ouders omringd En ma's en…

Het zit erop. De taak is nu volbracht van schrijven van gelegenheidsgedichten. Je hebt vanaf vandaag niet meer de plichten die men steeds van de DiDeVa verwacht. Je dichterschap heeft veel teweeggebracht: van zalen vol die voor jouw dichtkunst zwichtten tot ‘kenners’ die hun pijlen op jou richtten en jou (uit jaloezie?) hebben veracht.…

Ik zie je figuur Omringd door zonnestralen Daar zo lichtjes op de muur Op het moment dat ik ga dwalen. Zie ik je schim In schaduwen verschenen, Zoekend kijk ik in het rond Voor dat je bent verdwenen. Naar jou, die altijd voor me klaarstond, Naar jou, waar ik het meest om gaf, Naar jou, die er altijd weer voor me was, Naar jou, verbleekt…

Vervreemd van deze wereld Geheel ontwricht van al haar rechten Raakte haar ziel steeds meer verloren Verloor zij uiteindelijk alles om voor te vechten Reddeloos,was ze, zo zonder ziel En geen mens zal doen begrijpen Hoe het kwam dat zij zo hard viel Of wat haar zo deed (af)wijken Want niemand had oog voor haar En dus bood niemand haar een…

Ik had het kunnen weten de tekenen waren daar aardig zelfs beleefd in plaats van lief plicht i.p.v. hartstocht -nee, niet in de badkamer komen- zei ze -ik wil ook mijn privacy- zei ze dat afgezet tegen de brute drift waarmee ze ooit liefhad Ik had het kunnen weten -ik moet je iets vertellen- zei ze hendrik…

Deze voeten maken plaats voor een ander, zij die ons beroeren. Bewegen. Voeten die rennen willen. Over het blauw van zee wat wegvalt. Wij nooit meer samen zijn.…

Het donkere water dat mijn voeten kust En de geheimen meetrekt naar Een oneindige diepte Waar ze verzwolgen en Vergeten worden Alle sporen gewist Door de niets ontziende Handen van waternimfen Die gillen als sirenes zo hoog Je dieper meesleuren met hun zang Langzaam zweef ik richting Deze blauwe hemel Waar mijn woorden Slechts uit…

bijna zal ik moeten kiezen maar hoe weet ik nu waarvoor ik zal hoe dan ook verliezen al mijn vrienden van daarvoor maar wat ik win blijft onbekend ook al lijkt het nieuwe goed zelfs bij een aardige docent wordt dit zuur niet zoet…

Een nieuwjaar is aangebroken maar ik zie geen verschil afscheid nemen van het oudjaar was voor mij maar een afscheid nemen van een dag vuurwerk en dergelijke zorgen maar voor ellende het veroorzaakt maar pijn en rotzooi Het enige waar ik dankbaar voor ben is dat mijn dierbaren nog leven en niet voor pijn en rotzooi in mijn hoofd zorgen.....…

Nog even, slechts heel even dan is je 8 voorbij, verwisseld voor een 9 maar maakt dat mij ook blij? Als een gedwongen afscheid aan ’t einde van de dag, een laatste groet verstopt de tranen in mijn lach. Je tijd kruiste mijn pad je dagen zijn ontmoet, vergeten doe ik je niet meer vaarwel, het ga je goed.…

Tachtig jaar ben jij geworden, wie had dat gedacht. Vooral het laatste jaar eiste heel veel kracht. We wisten, het overlijden komt een keer, De vraag was alleen wanneer. Wij kinderen zorgden dat we bij je waren. Zittend naast je bed of anders in gedachten. Zo rustig en vredig, ja zelfs zo mooi, Zoals we hadden gehoopt, maar nooit konden verwachten…

In rook vervlogen - op het kruispunt speelt de wind met rood papier…

Lieve opa. Toen ik hoorde dat je was overleden, Was ik erg geschokt. Alleen ik besefte het niet goed. Ik was op kamp, ik had het nog nooit meegemaakt. Ik wist niet wat het me doet. Thuis aangekomen, alles was anders. Iedereen was verdrietig en stil. Alleen omdat jij weg bent gevlogen, Weggevlogen want op de aarde vond je het op het laatste…

Het woud van associaties, wordt getransformeerd tot toverbos onder het dak waarin bladeren zich herkenen, pompt vuur door nerven, niets geleerd en niets verteerd, te denken dat ik straks niet ben, blijft zo vaag, licht gevoel in de maag, een kwaal van dogma’s die ik ken, iedereen kent het, niemand kan het zeggen, om te zwerven onder de…

hey beer weet je waar je naartoe gaat als je oud bent en grijs net zoals onze oma mama zei "ze gaat op 'n hele lange reis" hey beer weet je of je dan ook nog kan zien neem je veilig mee hoor beer da's leuker bovendien krijgen we dan vleugels achterop onze rug hey beer dan vliegen we samen stiekem naar mama terug ©Lady…

ik was even in ruste toen gefluister langs de oren blies en zeide: ga je mee met mij mee zomaar vliegend vlieden * wonderbaarlijk dat het mij met vergankelijkheid suste ik wist niet dat het de geest was die zichzelve vaarwel kuste…

Ik kijk op je neer Voor de allerlaatste keer Je kijkt niet meer terug Afscheid was veel te vlug. Ik streel je hand Voor de allerlaatste keer Je pakt hem niet terug Dat kan niet meer Ik kijk op je neer Voor men de kist afsluit Dan is het voorbij Ik blijf alleen achter Voor altijd…

huil niet hoop treur niet verlang denk niet droom vind geluk in boom of plant zon en maan weer en wind en vergeet me of niet kijk maar…

naar jouw handen kijkend wordt het zichtbaar hoe ringen langzaam van je vingers glijden tijd heeft je getekend waardoor je ouder bent gaan lijken diep van binnen bleef je dat meisje van twintig dat ronddanste in de weide wat haar rokken deed bollen zonnebloemen lachten haar toe al stierven die als jij 'n vroege dood ©Lady Love…

vrije vogels balanceren onder een grijs wolkendek dat gisteren nog zoveel meer grijzer leek kale bomen staan hulpeloos met hun handen in de lucht alsof zij vragen willen een waterig zonnetje verwarmt niet meer onzichtbaar is haar schoonheid alsof de natuur haar adem inhoudt zijn het sneeuwklokjes die zich als eerste tonen overgoten door…

En ergens in mijn gefluister ben jij de merel die mij zingt zelfs nu, nu ik de kerstvreugde niet kan bezingen eens een belofte, twee gouden ringen liefde voor het leven maar nu ik als oude boom mij wil gaan enten in een nieuw leven zal ik eerst mij ontdoen van oude bladeren toch een paar raderen zullen in mijn hart blijven draaien…

Daar vaag in het licht van het duister zie ik je gezicht, Bijna opgenomen door de zwarte gloed. Liefhebben; je weet niet meer hoe het moet. Moe gedaan en moe gestreden zie ik in je blik, Het laatste beetje licht vervaagd. Leven; de dood op zichzelf, prachtig. Helaas is de combinatie mij te machtig. Langzaam zie ik dat je gaat, Langzaam dooft…

Weer valt het duister tussen de huizen, hier en daar brandt al wel licht maar velen zitten nog even te mijmeren en voelen de hunkering naar warmte en zin. Waar bleven de uren van vandaag, de gesprekken, de aankopen, het eten, de drank en de dorst, de zoektocht naar begrip en aandacht, naar vervulling? Soms is alles zo eenvoudig en tikt de…

Als alle woorden zijn gesproken en alle dingen zijn gezegd Als alle letters weer verdwijnen en alle zinnen zijn verzet Zal jij me dan nog bellen of stuur je nog een sms of ga je me gewoon vergeten verplaatsen naar de prullenbak…

ga maar kind beweeg mee met de winden de noordenwind de oostenwind als je meebeweegt dan breek je niet buigen is beter dan barsten ga maar mee met de seizoenen dans in de regen en baadt in de zon draag haar zacht over sneeuw en ijs als je warm ben dan bevries je niet ga maar kind ga maar mee met eb en vloed kabbel in zacht golvende zee…