Alle inzendingen over algemeen

Soms twijfel je aan de dingen die je zegt of doet dan luister je naar je innerlijke stem die zegt doe ik het wel goed je vraagt om hulp en je krijgt adviezen voor wie of wat je nu moet kiezen je wikt je weegt even raak je uit balans en je wacht dan opeens is daar dat innerlijke stemmetje die geeft je een nieuwe kans en krijg je kracht…

Wie zal mijn vel nog lezen krakend uit zijn voegen alles besloten op het perkament van eeuwig groeien zal mijn huid zich sluiten voor een zee van leven zal ik niet uit de nerven barsten als vochtige ogen de matrijs van het verleden nog eens openen zal ik dan van papier worden op de kantlijn krioelt het van ongeboren poëten…

In het zicht van eindeloos draag ik onvermogen mee op open handen toegedekt met vragen als was het zand dat wervelend opgestoven maar niet rusten wilde ook al oogde ik in stilte elke storm of toch de tijd die mij omwond en alles fronsend trok waar jij eens strak naar keek maar och het maakt niet uit niet meer… nu ik berust in…

De regen roffelt mijn bestaan wat samen op een hoopje onbestemd lawaai en opeens word ik naar de rand gezogen van velerlei stemmingen oorden waar alles zomaar in elkaar kan vloeien genadeloos het rammelt met beetjes aan mijn hoofd alsof de muren me scheef voorover duwen het huis de folterpaal naar me doorschuift en me tot de marginaliteit…

Beste Hemelkruidenier hier is een boodschaplijst 'k kwam erachter dat ik nog wat nodig had ’t is voor mijn levensvoorraad… liefst afgeprijsd anderhalf pond volle liefde graag mag ook een ietsje meer van mij en doe de stemming van vandaag maar los in het mandje erbij oh…niet vergeten een pot gulle lach en de stiekem gegeven knipjesoog natuurlijk…

Soms raakt het verleden het heden weer aan is de leeg gewaande rugzak op de kast blijven staan en al bleef hij een tijd lang onopgemerkt er zat toch nog iets in wat ik niet had verwerkt. Dan gaat de oude ‘koe’ in formaat iets geslonken weer terug in de zak. “Tot de volgende keer,” zeg ik zacht wanneer had je me ongeveer terugverwacht?…

Eindeloze nachten. Het ritme van depeche mode met het ritme van de liefde, gemengd als ranje in een bierglas met een rietje. De gier, op het halve hek gezeten, heeft zijn vrouwtje gelokt met gekrijs. Slagroom. Formally known as Boogie Woogie. De gier heeft zich al vol gegeten. Dan het konijn. Dat konijnig langs het prikkeldraad huppelde…

1. het leven bestaat uit kleine dingen dat is wat mijn moeder zei maar nooit heb ik geweten dat ze zo klein waren 2. aan het eind van de dag maak ik de balans op ik tel en reken uit hoeveel seconden hoeveel minuten of zelfs hoeveel uren ik mezelf heb verkocht 3. op het schoolplein net naast de zandbak staat een meisje ze lacht…

je leefde later je staarde voor je uit vooruit, naar het leven voor je, maar wil nu omkeren, terug, zoals je vroeger vooruit.-…

's avonds onder een oude treurwilg zie ik de dag weerspiegelt in het water al het goede en kwade rimpelt weg…

Hoe een ander mens over mij denkt Wat moet ik daar van denken dan?…

Een heel gewone zaterdagmorgen met een beetje zon, wat koelte en met de hoop op beter weer. Zoals vandaag zijn er vele dagen maar nooit komt deze weer. In de kerk is een uitvaart nu, van een oude man. Zoals deze zijn er veel, maar nooit komt deze weer. Dikwijls hebben wij het veel te druk om daar bij stil te staan, maar zoals deze zaterdag…

Daar voorbij de bocht op zoek een tocht Een tocht naar langs symbolen grotten en gnomen klanken en tonen Waar zijn de engelen gebleven is de rede weg gebleven nooit niet onderuit uit fouten kwam ons besluit…

ik kruip in je slapeloosheid uit de reserves van mijn adem vreet ik de dageraad door midden ogen die wachten op een diepe slaap in de zucht van slopen zijn we in het kansspel van de nacht beiden zijn we in onze wereld samen dromen teder in het schijnsel van de maan…

Draai, draai, draai me maar rond. Hoog in de wolken Met mijn voeten van de grond. Zwevend door de blauwe lucht. Voel ik me als een vogel zo vrij. Maar als ik weer op de grond sta. Is het gevoel weer voorbij. Duizelig klim ik er snel weer in. Draa, draai, draai me maar rond, Zoals in het hele begin.…

De strijd is hard De pijn wordt verbeten Het onbehagen gevangen In een net van twijfel De toekomst is somber Verarmd in zijn geheel Vernietigend zelfbeeld Hoewel je het niet ziet Vertrouwen verloren Gewoon de mist ingegaan Zomaar, zonder Voorafgaande verwittiging Het blijft maar duren, Mijn geduld is op Laat iemand de sluier…

Hoe is het gesteld met de toon der dingen hoe lelijk mooi kan worden omdat het aan de ribben kletst of schots en scheef een tong draait met de waarheid Hoe jij de sluimering onder je fiere borstkas lispelt met wat samengeraapte gebaren en elk verzet uit mijn gezicht valt Hoe wij het noodzakelijke spreken in het ongezegde alles wat ons…

de stilte ligt als een tapijt op de grond, de koekoeks- klok maakt het erger, ik wil verdwijnen, maar zie door verplichting geen hand voor ogen meer, geen mogelijkheid te vluchten. vogel doet z'n werk, komt naar buiten, en braakt negen uur.-…

Willekeur en associatie afhankelijk van elkaar Willekeurig welke associatie je ziet Geeft de associatie de willekeurigheid niets Onafhankelijk oordeel een bijzonder gebaar Oordeel zelf Wat is uw bezwaar.…

Als je het licht op jezelf laat schijnen zul je nooit in de schaduw van een ander staan…

In Parijs Vond ik wat ik zocht Gebouwen, Lichtjes en De Liefde Toen was het geluk Bijzonder groot Tegenwoordig is geluk Heel gewoon en Afhankelijk van de geestestoestand Ik zal Parijs nooit weer zien Maar de herinnering blijft Geluk is overal Als je vindt wat je zoekt…

De glorievolle zon,die rijst over paars groene heidevelden verstrooid staande dennenbomen en lijsterbessen, de armen wijduit, als vreugdevolle gastgevers, zandmeren als gele oases grenzend aan verspreid liggende vennen…. Oergevoel bekruipt mijn gemoed, weg met alle veiligheid, geborgenheid en modernismen, terug naar berenvel, mammoethaar en…

Lach eens naar de mensen laat je blijheid zien vertel dat je gisteren de zon hebt gezien. Kijk maar eens naar boven en niet naar benéé dan merk je dat de zon schijnt en zit het leven mee.…

tussen hemel en zand tussen gevoel en verstand zit een zee van verschil emoties volgen de golven van eb en van vloed tussen hemel en zand is het af en toe hoogwaterstand dan kust de hemel het water mengen mijn zoute tranen zich met het zout van de zee tussen hemel en zand is er geen ja en geen nee geen vragen en geen antwoorden geen…

je maakt geluid boven het gekraai uit nu en nooit heb ik alles wel gezien geloofd mijn hoofd boven het water en onder mijn lichaam dat zwemt afgeremd door de stroming van de wind…

Laat mij in alle rust ontkiemem/ en probeer mij niet te storen in mijn groeien. Anders ben ik/ reeds gestorven voor jij kunt proeven van mijn bloeien. {pety soerabaja, mei 1988}…

Je krullen dansen als prettige getouwde harlekijntjes die de zon vangen weerschijn van vlaagjes blond weerkaatsen in het licht met lichte tikjes schouders raken het weerbarstige van je gezicht als kleine wondertjes omtoveren in een glimlach terwijl ik jou schrijlings voorbij wandel zodat onze armen elkaar raken je passen versnelt…

ze loopt heet voor koffie ademt en dampt de desem van mijn brood tot leven ze overvalt me met haar overvloed op een verse maandagmorgen trekt sporen in de aardkorst van hier tot in Zuid Amerika ik lei me te wentelen in haar moederschap vermeerderd met essences uit vruchten van de wereld ze doet me nogal wat met haar kronkelen van…

Als de zon niet schijnt schijnt hij toch voor mij De schoonheid van zonlicht mijn lief dat ben jij…

het leven is een treurig gebeuren, het zal je maar overkomen.…