Netgedichten

netgedicht (nr. 31.404):

Gekwelde geest

Eens klim ik uit het kantelraam
dat uitziet op een stenen erf
ik zoek een boomstronk zonder blaam
waar ik subiet mijn naam in kerf

mijn volstrekt verlaten tempel
verdraagt nog nauwelijks bezoek
ik ben een te hoge drempel
voor een ongeschreven boek

uit mijn kaarsrechte rijtjeshuis
zaag ik gedwee een huilebalk
ik zoek een literaire kluis
waar ik tevree mijn naam op kalk

ontsluit nu mijn gekwelde geest
en laat vrij mijn woorden stromen
opdat een ieder die mij leest
eeuwig voortleeft in mijn dromen.