Alle inzendingen over filosofie

Leven en laten leven Zeggen ze altijd Maar hoe moet je dan echt leven? En wat is laten leven? Is dat iets niet zeggen Ook al wil je het kwijt? Is dat braaf overleggen? Midden in een strijd? Wat is leven dan? En laten leven al helemaal Alles doen omdat het kan? Midden in de nacht pissen tegen een lantaarnpaal? Mij hoe je het niet te vragen…

Vanuit verloren stilten, boren miljoenen vragen zovele gaten in gordijnen van het paradijs, steeds meer licht priemt door onwrikbare schaduwen, waarin onmacht wordt beleefd, wanneer het verloren bloed door de mazen van de schijn is weggevloeid. Er kleeft smart van het geweten aan ieders handen, geronnen in de harten van rechtvaardigheid…

wij geven hem uit handen en hopen dat hij leeft bij u, god vol erbarmen, die rust en vrede geeft. niet dieper kan hij vallen dan in uw vaderhand. bij u leeft hij nu zalig, vrij in 't beloofde land. wij willen heden vragen aan u , die met ons treurt,: leid ons door droeve dagen het leed heeft ons verscheurd. gij blijft de tranen drogen…

neem nu dit jaar de lente alles schiet een maand vroeger op dan voorheen. na één nacht pronken de jonge linden vol lentegroen om zich heen. amper is het halfvasten en het geel van de paasbloemen verdween. half april overal geuren de meiklokjes en lokken bijen en mensen in bosjes bijeen. merels en meesjes azen hun jongen,…

De luie dag is weer gekomen, mijn blik op de tijd is weids, ik peddel fietsend huiswaarts om verder uit te dromen, neem afscheid van het korzelig zand, het duin en horizon zijn beknopt, de lucht gefopt door wolken bijeen gedreven schapen. Ze gloeien en worden rossig wollig vanuit het oosten, een brutale meeuw die mijn teksten overstijgt…

leven is hopen het komt wel terecht want ik maak alles nieuw heeft ooit iemand gezegd. door jullie hoofd, je handen en hart bouw ik een toekomst waar vrede steeds lacht. leven is dromen dit alles wordt waar als we van harte delen steeds met elkaar vreugde verdubbelt verdriet wordt verkleind mensen helpen mensen overeind…

grenzen en grensverleggers ze zeggen dat ze bestaan. onbeweeglijk en rotsvast, zonder brokken of barsten sterker dan het ijzeren gordijn van weleer of de onverzettelijke muur van berlijn. en je ziet wel, niet alles verloopt zoals je dat plant! daarom wil ik mijn grenzen verleggen, niet één keer, maar elke dag opnieuw als het moet , of…

als mensen het noorden verliezen, zijn ze zichzelf niet meer en geraken dan tot alles in staat. ze kunnen niet redelijk meer kiezen, doen dan buiten hun wil om 't meest beestachtige kwaad! ze slaan dan, totaal buiten westen, zonder remmen en nog minder verweer, aan 't moorden en branden. ploffen totaal onverwacht een mes in je rug…

Alles overziend kom je tot de conclusie dat er weinig samenhang is maar vooral los zand dat wegglipt tussen vingers die proberen individuele korrels toch vast te grijpen in de hoop dat er enkele overblijven die de moeite waard blijken te zijn om te blijven koesteren omdat hun schittering de dofheid overglanst…

een doodshemd heeft geen zakken! waarom zijn wij er dan altijd zo op uit om ongevraagd iets van de anderen te pakken, terwijl we juist daardoor nog meer vergroten onze aardse buit?…

er zijn kerels, ook bij mijn vrienden, die altijd zorgvuldig naar liefde en geluk blijven zoeken. jammer genoeg dikwijls op de verkeerde plaats. liefde en geluk kan je moeilijk alleen in nieuwe boeken vinden... soms geeft een oude wijze man meer tastbaar en voelbaar zijn warme goede raad. kobe…

In de zon gaan liggen dor als een uitgemergeld blad groen worden door het gras puntig door het bruin omhoog Een pissebed, net wakker gemaakt zoekt een veilig vochtig huis daarbij een warm plekje in de zon voor zichzelf en wil graag delen De eerste bloemen groeien en de hommels gaan weer zeer belust op nectar te keer Het gaat zoals zo vaak…

als een boom volkomen zijn, uit één stuk onbeschroomd rechtvaardig vroom geen blad valt af in deze zoete droom en groeien doet een palm juist onder druk. blijmoedig hang je aan het hemeljuk: je wortelt in een murmelende stroom en in jou wiegt de allereerste boom je murmelt mee, er heerst denk jij geluk maar als de schellen van de ogen…

constructiefouten horen nu eenmaal bij de schepping! lachte de man met twee linkerhanden en zonder benen in zijn rolwagen op het gemeenschapsplein. relativeren is echter niet iets voor deftige heren in driedelig maatpak. moet je trouwens harde zakencijfers wel kunnen interpreteren als de bonuspremie de hoogste betrachting is…

Leven in het licht van liefde en hartstocht. Het kanaal vol van energie en kracht uit de kosmos. Het streven naar een gelukkig leven. Dat klemt hij voorzichtig tussen zijn vingers. Bekijkt het vanuit zijn standpunt. De flitsen banen zich een weg als een rode draad door zijn levensboek. Het verhaal speelt zich af als verlangen die…

De bal rolt: de dag zwart wit aan onze voeten we schoppen er tegenaan of we rapen hem op, we zien vogels: vogels die te pletter vliegen tegen glas, krassen woorden open die blijven hangen: aan de galg een gouden strop…

wie nooit de tourmalet per fiets heeft beklommen moet zwijgen over gemakkelijk als een fluitje van een cent! wie nooit het kanaal overzwom om in dover aan land te gaan zwijgt best over ;klein bier voor een echte vent! wie nooit de ten miles heeft gelopen weet niet hoe diep je daarin soms moet gaan. maar... wie altijd nog één…

ik hou van een taal zonder horten en stoten gesproken door mannen met kloten aan hun lijf makkers ,die gespierd durven en kunnen zeggen waar het op aankomt in een gloedvolle zin met een hitsig gekijf. ik hou van woorden, die druipen van leven gebald in een vers dat schreeuwt: zo zag ik het nog nooit! woorden die wroeten en tieren…

wie moeilijk te vangen blijkt wordt door de niet-vissers gerespecteerd om zijn eerlijk gedacht en ijzeren wil, daarentegen wordt hij achterna gezeten door gulzige, op buit beluste hengelaars, pretentie en hoogmoed verweten een niet te vangen gril.…

met poëzie bouw je geen versterkte burchten, noch ivoren torens waarin jij je kan verschuilen om vanuit de hoogte meewarig neer te kijken op het gewroet of geknoei van nietige mieren. wel zorgt poëzie voor kleine stapstenen naar anders en beter, waar minder dan meer wordt voor de onverzadigbare proevers. het zoeken en vinden van mooie…

Door het kleinste hoekje van de kamer kruipt een kriebelend klein beestje misschien wel onwetend van het feit dat zijn oude boomgaard is vervangen door kille stalen buizen voor ons, o, zo warme huizen waar we eten, drinken, lachen en huilen voor hem, vlakten zonder horizon, kilometers lang, met daarachter een Berlijnse snelweg de muur…

Kun je naar de wereld kijken zonder vraagtekens in je ogen? Is sterfelijk erfelijk? Is een tapijt vol pindakaas kunst? En een pindakaaspot vol tapijt? Wilt u gewassen worden? (de kapper) Is dit een gedicht? (de lezer)…

Altijd denken aan morgen Tussendoor, denken aan wat is geweest – zorgen, zorgen Druk maken om wat je vergat Altijd net-niet en goed: nooit niet De kleur van nu is nooit van morgen Rondom het huilen, verdriet soms glimlach – zorgen, zorgen Laat ik nu duidelijk zijn, vooral Dan rest daar nog een flink streven Duidelijk helder en nogal Gooi…

Een landschap, je kunt er niet bij. Je bent er, het is om je heen. Je laat je ogen lijnen trekken in je hoofd. Je zet ze op een doek. Je zet dat op een vel papier. Nooit is het hier.…

ik lees het in je ogen, ik hoor het in je stem. jij loopt op regenbogen, je bent verliefd op hem! hij is voor jou de ware, zo sterk en stoer en trouw in woorden en geboren de droom van elke vrouw. de toekomst rolt breed open voor jullie allebei geloof en blijf vast hopen: ware liefde gaat nooit voorbij!…

In de slapende zee was een golf te zien Een golf maar vlak voordat het zo genoemd of voor een bruinvis die de kop opstak kon worden aangezien was het niet meer de golf Het was ondergedoken aldus de man in de veerboot die in een kromme lijn van het land op het eiland aan schommelde Het was dag en de man in de boot zag de maan als de glimp…

klim nooit in een boom om een vis te vangen. ga nooit in zee om noten te slaan. je vindt geen draaiorgel in gewijde kloostergangen daarvoor moet je beter naar de walletjes gaan.…

zoals in het land der blinden één oog met harde hand regeert niet met een witte stok maar met de strop, zo krijgt een naaktzwemmer in knokke-zoute meer aandacht dan dezelfde op het naaktstrand in bredene bij oostende. zoals het eerste citroenvlindertje meer opvalt boven een handvol witte bosanemoontjes dan boven een forsythiastruik in…

zijn bril rust op het puntje prikt een randje in zijn neus hij voelt het niet hij werkt, worstelt, ontrafelt in zijn afzondering krult smook zich bruin rond witte tanden een kostbaar troostvocht gloeit warm in rillerige handen de soesa in zijn bestaan schrijft hij de wereld toe hij slikt het leven niet voor zoete koek het gedachtegoed…

Geboren uit verlangen, een leven dat steeds weer met anderen verbonden blijft, gedragen en gekoesterd, verworpen of benijd maar nooit nog enkel ik. De levensdraden seinen altijd opnieuw verbondenheid; je kan niet los bestaan, niet op jezelf teruggeworpen, al zoek je nog zo ver en loop je weg: je bent één van de velen. Uniek en toch niet…