Alle inzendingen over religie

Als ik naar de hemel ga ontsluit zich daar een poort met ongekende schoonheid en niemand die zich stoort. Veilig onder vleugels van onze lieve Heer geen stress en ook geen zorgen en geen pijnen meer. Maar omdat ik hier ben en aan het leven hang heb ik soms mijn twijfels en ben ik wel eens bang.…

Ingetogen ademt de stilte omdat er zoveel droefheid is; het leven kent nu enkel maar gemis. De Heer toeft in het graf en vrouwen die Hem volgden zij treuren en verstommen om wie er niet meer is. Maar haast onmerkbaar groeit de bloesem en zet de boom in licht; morgen is er leven de dood zal zijn gezwicht.…

Daar staat Gij dan, veroordeeld om mijn zonden, onschuldig Lam dat aller zonden draagt, "Ziedaar de mens", met aller leed verbonden, ter dood bestemd, terwijl Gij toch niet klaagt. Gij neemt het kruis en wilt van harte dragen de last door anderen voor U bereid. Bij U wil ik om moed en sterkte vragen wanneer mijn ziel in duisternissen schreit…

vandaag sterft de dood met volle overgave op hout, niet uit het lood de mens kan zijn dorst weer laven…

Pasen 2007 Elke dag een nieuwe dageraad, zelfs in de kleinste achterstraat. Wij krijgen elke dag weer hoop soms komt die voort uit wanhoop. Vaak komen wij voor een brug draaien dan om en gaan terug maar om één of andere reden hebben wij die brug betreden. Door U krijgen wij de kracht om zelfs te leven in de nacht. U geeft ons elke dag…

Verlangen zich uitstrekkend naar Mysterie; naar gekend-zijn en gedragen, naar willen en wagen; Mysterie dat wenkt en doet beven, Mysterie dat bron is van leven. Verlangen op zoek naar 't Geheim, vertrouwen en toevertrouwen, verwachting en hoop, openhouden op toekomst en leegte, Aanwezigheid.…

De dagen deze week zijn als de dagen van elke week, en toch is er méér stilte omdat er Iemand deze week herdacht wordt die moest dragen wat Liefde vraagt maar wat geen mens ooit wilde als lot en keuze, maar toch ging Hij door. Een vriend heeft Hem verraden met een kus; het ongehoorde dat daardoor geschiede is niet ten einde; Hij is midden…

een weg vol dreiging adembenemend en toch is Hij gegaan in het levensbelang van mij die weg een weg naar verzoening adembenemend en toch blijf ik maar moeizaam in Zijn spoor op die weg…

al richt ik mijn ogen nog zo omhoog en mijn diepste een sterk verlangen kent naar het Hoogste mededogen toch blijf ik zoeken naar aardse hoop sterker nog, ik word juist met de menselijke onmacht meegezogen ik ben van stof ondergeschikt aan de natuur in mij brandt de vergankelijkheid dat dooft na korte of lange duur wat rest is…

Als God nu echt een plan heeft wat moet hij dan met mij? pas ik in dat plan van hem of hang ik er wat bij? Loop ik voor spek een bonen er zo maar tussen door? of gaat er iets gebeuren en gebruikt hij mij daarvoor? Zal ik het dan vol brengen of ga ik fout en faal? heb ik alleen die vragen of wij allemaal?…

voor mij bent U een diamant met ontelbare lichten en kleuren bent U blauw en dan weer rood lichtgeel donkerviolet bent U in oplichtende ogen zonnestralen bliksem bent U als schittering zo vaak anders dan wij verwachten (uit de bundel tot leven geroepen)…

kruisweg U bent Uw weg gegaan onbegrepen toch gegaan doorzettend ook voor mij ik ga mijn weg niet begrijpend toch gaandeweg inziend opziend naar U…

hoe gelaten ik die sombere dag als kind kon treuren om zijn dood en ik straks weer luisteren zal naar het ‘Wir setzen uns mit Tränen nieder’ hoe ik na de laatste toon zo sprakeloos droef verstil in meer dan leegte iets van vertroosting voelbaar wordt…

Als God mij nu de kracht geeft dan kom ik er wel weer daarom bid ik voor hulp van onze lieve Heer. Zijn hulp en genade die vraag ik allebei want zonder dat ik steun krijg gaat het niet met mij. Het moet voor U o Heer een kleinigheidje zijn maar voor mij een hoop verlichting van mijn zielenpijn.…

‘Hé! Jij. Daarboven. Of ben je er weer even niet. Hoe kan ik dan geloven, dat wat jij ons beloofd hebt ook datgene is wat ik steeds zie. Of vind je mij een muggenzifter, die zich niet helemaal ontsluit en op al jouw slakken zoutzakken leeg. Kom, leg het me dan nog eens uit. Het was toch jouw besluit, die Tsunami; of ben je niet almachtig…

God is weg. Hij is niet thuis. Gisteren heb ik bij hem aangebeld, zomaar om te kletsen en een kopje thee te drinken. Misschien drinkt hij liever koffie, zijn koffie verkeerd. Morgen probeer ik het opnieuw, maar dan met een bosje bloemen; tulpen, want tulpen groeien, rode, want rood is mooi. Hij zal wel opendoen, of niet.…

Het leven gaat vaak met voor en tegen met op en af in hoog en laag vaak wacht men zo lang op een zegen krijgt geen antwoord op zijn levensvraag het leven ook met al zijn verdriet waarom moest ik dat juist beleven is er dan niemand die het ziet? Ook ik weet hier het antwoord niet mensen leven gaat krom aan een eeuwig waarom? Alleen…

Als God er een van liefde is waarom doet hij zo rot laat hij de mensen vechten en er is altijd mot? Hij laat de aarde beven en er gaan er vele dood hij zorgt steeds voor rampen en ook voor hongersnood. Er moet een reden wezen als je dit alles doet Heer kunt u mij verklaren waarom dit al zo moet?…

# INTROÏTUS schrijd binnen tot stof vergane mens leg je neder voor het altaar van het leven ik zal je begroeten met wierook en licht je zegenen met water uit de Jordaan de Geest laat ik voor eeuwig over je zweven en hier allen zingen over je levensgedicht zij zijn rondom jou en met je begaan vier je eeuwig leven schrijd…

Tussen akkers en velden kan men het kapelleke vinden. Maria er binnenin. 'n Kaarsje voor 't gewin. Vaak is men er al geweest. Gebeden,om ter meest. Maria,eenvoudig en mooi met allooi. 'n Oud moederke komt strompelend langs, heeft een rozeke bij,tweede rangs, Haar smeekbede: "Of haar gezin moge leve in vrede." Ook een boerke komt…

CREDO de Heer van leven en sterven heeft weet als behoeder van vertrouwen wat de mens in lijden zal beërven en zal aldoor om verscheurde harten rouwen het is de wanhoop in eindeloze zwarte nachten die het leven doet verachten het onvermijdbaar verscheiden van al wat geschapen is laat de rots van geloof en hoop versplinteren…

hij verraadde zijn vriend deed hem de laatste groet bij fakkellicht in de tuin nog een keer voelde hij de man van Nazareth keek schuw langs hem heen hoorde het zachte verwijt dat zijn ziel zou verteren zijn lichaam zou breken de gekruisigde stierf omgeven door spotters vrienden familie en moordenaars heb erbarmen met de verrader…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

Loop gerust verder door uw leven, Want God neemt u bij Zijn Hand. Hij laat u lopen op Zijn wegen, Ook in een onbekend land. U hoeft echt niet bang te zijn, Dat Hij het Licht in u zal doven. U en God lopen over één lijn, Blijf gerust in Hem geloven. Loop gerust verder door uw leven, Want Hij waakt over u, alle dagen. Hij zal uw leven telkens…

uit de struik met eeuwige bloemen vol van kleur en zachte geuren waar engelen tijdloos aan alle zijden de onzichtbare bekoren wordt met liefdevolle zorg nog zonder een uitgesproken naam de echte oermoeder geboren zij is verrijkt met het oorspronkelijk verbond; het voortschrijdend leven aan elkander te smeden om zo de schepping van vrouw…

De koude geur van de zonsopgang beukt op de nachtpoort, plechtig richt de dag een kruis van vogelstemmen op. Door de oranje lanen van Jerez zweven maagden en heiligen, gemaskerde mannen slepen zich blootsvoets naar de toren. Rood stof dwarrelt op, de menigte fluistert en buigt onder het gewicht van kersenhout en wierook wolken.…

Op mijn stugge beukenhouten benen Vervolg ik met moeite mijn rechte weg. Eieren loop ik struis op mijn tenen; alle kippen voor mij dus aan de leg. Geen woorden van dank wanneer ik niets breek, De tale God's is nog steeds niet verwoord. Toen de gemeente naar de Herder keek bleef Z’n boodschap vooralsnog ongehoord. Hoe zal men mijn levenspad…

Niets bindt ons méér dan wat we vragen: vanwaar, hoe lang, waartoe en hoe? Het antwoord zal wel nimmer dagen, maat 't zoeken leidt wel ergens toe. Hoe 't antwoord ook al mag verschillen - we zijn immers uniek en vrij - het is geen ruzie wat we willen, alleen de ander echt nabij. We zijn zover niet, zal 't ooit slagen? Alleen met kleine…

de schemer valt, verstomt de taal van vogels rond de kloosterplas in de verte dooft een hoeve haar vensters, blaft nog laat een waakzame hond dan wordt het stil, raakbaar stil zwijgt alles in en om me heen rust mijn blik op de vage einder tast naar wat onzegbaar is…

boven de heuvel buiten de muren trekken zwarte luchten voor een bloedrode zon in de stilte de doodsangst het hijgen van de gebrokene de van god en mens verlatene zijn kreten beroeren de hemel doen spotters lafhartig lachen en raken de moeder in het hart het zachte snikken van haar die hem eens koesterde in de stal klinkt door tot in…