Netgedichten

netgedicht (nr. 19.065):

De Radeloze god

Het verre veld is onvindbaar,
de blinde dood zelf ziet het niet.
In het landschap is de lucht klaar
maar de einder ligt achter ’t riet,

waarvan de wuivende pluimen
de veerman al eeuwig groeten
op zijn tocht over het ruime
sop in zijn eindeloze route.

Het verre veld blijft uit het zicht
door de god'lijke verboden.
Dus blijft de bootreis onverlicht

als de veerman het licht duistert
namens alle wereldgoden
omdat niemand ooit nog luistert.