Alle inzendingen over filosofie

zoals goede journalisten steeds hun bronnen checken, zo proberen boezemvrienden of ze mekaar waard zijn en blijven in goede en kwade dagen bij tij en tegentij. eens dat vertrouwen geschonden krijgt die vriendschap een formidabele deuk die is dan nog moeilijk te herstellen ik hoef je zeker niet vertellen dat dit uiteindelijk leidt…

ik hou van open tuintjes zonder heggen en hagen, nergens hekken of poortjes. waar niet alleen vlinders welkom zijn boven bloemen vol geuren en kleuren, waar muggen zich vrij mogen spiegelen boven tuinvijvers, waar blauwe libellen roze verhaaltjes vertellen tegen niet gekooide kooien. waar mensen mekaar rustig kunnen ontmoeten bij…

De wereld, zoals onze geest die kent ligt in de schoot van toekomst en verleden het onvergankelijke toegewend, dat zich voltrekt in haar verganklijkheden. Al wat zij voortbrengt heeft zich opgericht vanuit een aanvang, in zichzelf gevonden, en breidt zich uit en bloeit onder het licht, - en gaat dan in zichzelve weer te gronde. Maar over…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de wintertijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te meer helend het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur om wat wij ooit lieten mislopen opnieuw goed te maken.…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de tijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te helender het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur!…

Vruchtbare akkers, de oogst van aangewaaid zaaigoed. We hebben van alles veel teveel. Het rijke land brengt geluk en overvloed. Hoog in de hemel huizen sterren en God. Er is geen eeuwigheid tussen oerknal en laatste oordeel. In de pan verdwijnen we, dat is ons lot.…

Gezocht en niet gevonden? Misschien verkeerd gezocht. Het einde van de tocht is als de eerste ronde.…

't was doodstil op het kerkhof dat barstte van leven in forsythia,prunus en magnolia. in een grote kring stonden kleutertjes rondom de kleine witte kist bij het pas gedolven graf voor hun speelgenootje. terwijl dat kistje langzaam zonk zong cécile dion :vole, vole,vole! een leeuwerik schoot tierelierend als een pijl de hemel in.…

kakelnestje vol dromen kijkt haar ogen uit voor de etalage van: un jour ailleurs, waar kleurrijke modellen haar naar binnen lokken om zich om te toveren, tot het lenteprinsesje van de buurt en de schoonheidskoningin voor haar droomprins op het witte paard. als weldra de bruidsklokken blij luiden terwijl het roze blaadjes regent…

en als we dood zijn groeit er gras op onze buik! hoorde ik als kind zingend brullen, door lallende ,dronken carnavalvierders in mijn geboortedorp in de toen nog, rotsvast gelovende kempen. nu bedekt gras alles. de slagvelden in de westhoek. de tuinen in de wijde omgeving van tjernobyl, de kerkhofgraven in de concentratiekampen van breendonk…

horen we niet liever overal en altijd de loftrompet weerklinken, dan: je hebt twee linkerhanden! met jou wordt het weer niks! wanneer word jij nu eens eindelijk wakker! altijd bakt jij het bruin! zoals jij er één bent vind je er dertien in een dozijn!?…

voorlopig leef ik nog, zelfs voller dan ooit voorheen met tientallen goede mensen vlak om me heen. voorlopig eet en drink ik nog, niet elke dag moederziel aan een tafeltje voor twee alleen wel af en toe als een orgelpunt met intimiti blij oom me heen. voorlopig schrijf ik nog om iedereen te laten lezen en voelen hoe ik…

In uren van gesloten ogen trekt een colonne van taferelen voorbij. Onder het verleden gebukt of gebogen, aan geen nieuw avontuur beginnen, alle demonen op rij, een mysterie waardoor niemand genas. Het verloren paradijs is alleen te herwinnen door los te laten wat ooit was.…

levenservaring leert mij dat er nooit op aarde een definitief eindpunt is. nergens sta je voor eeuwig tegen de muur. niemand kan je voor goed kisten, hoe hij ook probeert. geen mens kan je voor altijd monddood maken. overal is er een uitweg,hoe smal of moeilijk ook. ieder, zo gezien of verwacht, eindpunt wordt dan het beginpunt van een…

laten we samen bij het begin van deze prille lente, na wekenlange mist van twijfel,wantrouwen en onbegrip, na maanden van koude-kak-drukte en kille verbeten kilte mekaar eindelijk opnieuw recht in de ogen zien, niemand hoeft gezichtsverlies te lijden. we hoeven niet langer de verdorvenheid, de domheid en de zwakheid te promoten. maar…

nooit brandmerkte mijn vader mensen noch zette hij iemand ooit tegen de muur. hij kleefde geen etiketten maakte niemand het leven zuur. hij bleef met anderen dromen: ooit groeit alles wel goed als wij maar blijven geloven en hopen dat echte liefde door hartelijk samenwerken, soms, nu nog, wonderen doet.…

op elk moment was mijn vader daar, waar ik hem nodig had. voor mij bleef hij een trouwe steun, een lichtend spoor, een lang gezochte schat, een bron van creativiteit van kracht en tederheid. op 't land was pa mijn houvast. in zee mijn reddingsboei. voor hem was ik nooit een last zelfs niet tijdens mijn turbulente puberale groei…

De nacht voelt als de dood ´t inslapen als bijna sterven dat voelt soms aan als angst niet meer wakker te worden de nacht kent ook haar angst als de dood voor ´t ontwaken helder en heel uitgeslapen een hele nieuwe dag beleven Uiteindelijk zorgt de nacht voor het beste evenwicht de nacht heelt je wonden de nacht maakt je beter de nacht…

Vreemde gedachten verlopen in een goede orde en in hun gemeten pas en tempo die niet zinloos zijn, slechts herinneringen die voorbij gaan in hun intrinsieke schijn in een vervallen aards gerief, wanneer het oude stierf nooit meer in z’n originele lijst te zijn gehangen in de galerij van onvervulde wensen. Wat smeekt naar nieuw leven…

alles verandert maar verbetert daarom nog niet in die goede oude tijd waren de mensen nog gelukkig met een iets en een niets. mijn grootvader was dronken van geluk als hij voor vermoeide wandelaars in de toen nog hete zomers een koel glas water mocht serveren uit zijn eigen gegraven welput. mijn grootmoeder voelde zich de koningin…

als tafels konden spreken had niemand voortaan noch honger noch dorst door al die onverteerde, opgekropte rotzooi van dubbelspel en achterbaks geroddel, dat werd verteld tussen de soep en de patatjes, of in een bruine kroeg tussen pot en pint in de donkerste hoek.…

Zonnen als behang, onbeweeglijk boven werelden als medaillons waar de toekomst ligt geschoren, in het onkruid van de golven, draag het tij en ontij in gelijke maten met me mee, om de nek van de tijd geborgen, een doolhof van de aardse stee en in de boezemkamers van de hartslag in het ongezouten leven, gedolven uit het ritme van seizoenen en…

mensen moeten missen die je duurbaar zijn omdat zij jou hielpen dragen door goede en kwade dagen zorgt nu voor ondragelijke pijn. hun stem nu nooit meer horen klinken, die zo vaak zei: jij bent mijn toeverlaat! tijdens die vele jaren, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat mijn moed begint te zinken. 'k ben een gebroken man. maar…

als buren voortdurend vagen: gaat het nog? voel je je niet te moe? is het niet te warm voor jou? wil je niet liever wat rusten? je moet je niet generen, hoor! je hebt lang genoeg gewroet! als je voortaan je dagelijkse krant niet meer kan lezen omdat je zelfs de koppen in koeien van letters niet meer ziet en alle kleuren vervagen kom…

stap voor stap leerde ik mijn eigen weg volhoudend verder te gaan. letter na letter leerde ik het codewoord spellen om in volle vrijheid te kunnen kiezen voor mijn tegendraads bestaan. van jaar tot jaar mocht en kon ik zo uitgroeien tot iemand die voor zijn vaderland meer deed dan zwaaien met een tricolore vaan.…

goede gedichten verlichten en wekken mensen uit hun slaap: word wakker, word wakker nu straks is 't waarschijnlijk veel té laat. verlaat meteen je kamers! rol vlug je mouwen op! bouw met vereende handen een betere wereld op! een oord waar haat voor goed verdwenen is, waar mensen elkaar schragend dragen waar niemand meer pamfletten…

Als het begin nooit is begonnen Nooit ontdaan is van de druk Nooit verlost is van de verwachting Nooit is bekomen van de angst Nooit is aangestoken met de euforie Niet heeft geleefd om te mogen zijn En is wat openheid niet uitsluit De geslotenheid niet uitbuit Maakt het als een onbeschreven blad De geboorte van een kind Dan heerst daar…

Het einde, mijn voorgeplande dood, vermaan mij als je tot mij spreekt, ik stond aan je deur te luisteren, wat voor boodschap je brengen zou, berooft mijn zinnen van elk schaduwwoord wat mij opbeurt en weer breekt, de rust predikt in mijn overladen hoofd. Gelijk een zwaan, die schuchter de veren strijkt, zich dompelt in het koele…

ik ben ik en niemand anders. met mijn eigen kwaliteiten en nog meer fouten. toeval of berekend gepland. gekend, bekend of ongekend. bemind of onbemind. geliefd of gehaat. bejubeld of verguisd. afzonderlijk of uitzonderlijk. gedwee meelopertje of bewust,gedurfde pottenbreker. dat hangt allemaal af van alle…

Het zware gordijn dat hangt voor het weetgrage vooruitzicht tracht ik niet op te slaan en leg ik mij neer bij het heden plaats mijzelf terug naar toen mijn leven aanving er is voldoende terug te zien uit het verleden maar nieuwsgierigheid lokt, wat moet ik met: stel je voor als ik verder kijken kon erachter kom dat…. anders was ik…