inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 39.704):

Onder de regenboog

het ontgaat mij immer minder
dat de horizon vertraagt
en het land van morgen
verse bloemen draagt

maar ook van de tafel waaraan ik eet
telkens een stoel wordt verborgen

het is een berg beklimmen
die weliswaar het uitzicht vergroot
maar waar ik aan de top, geheel alleen,
mijn laatste liefde ontmoet;
ik noem haar de dood

hoe het ademen zich, ten einde,
mistig laat dimmen
is voor velen haast onbekend

aan een nieuwe lente is men gewend;
de winter lijkt een voorbijgaand gerucht

toch is hieraan niets vreemd
het is de weg van een regenboog
die ons in zijn kromme gedaante
het aardse leven voorspiegelt in de lucht

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 30 juni 2011


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 340

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Irmlinda de Vries
Datum:
3 juli 2011
Email:
irmart140xs4all.nl
Adembenemend gedicht over de vergankelijkheid van het leven... mooi Hans!
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
2 juli 2011
Email:
maryama37hotmail.com
mooi gedicht van het zien van de verbinding onder die regenboog.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
30 juni 2011
Email:
kerima.ellouisegmail.com
wat erg mooi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)