Alle inzendingen over kinderen

Mijn kind aan de keukentafel, eet niet uit mijn hand, zelfs het mooiste speelgoed laat het staan, samen buiten spelen even van de baan. Het telt de dagen met houten kralen, op de eerste regel is het leven pas begonnen, de volgende regels hebben nog geen naam, afhankelijk van de kleur heeft het een eigen verhaal, het blijft een…

Wat is een mens nog waard wanneer hij niet meer werken kan? Wanneer hij loslaten moet hetgeen hij grijpen moest. Wanneer zelfopgebouwd begrip niet meer begrepen worden kan. De dichter die niet meer dichten kan. De man die broos en kwetsbaar werd. Een vrouw achter haar rollator. Wat is een mens nog waard wanneer hij oud geworden is?…

Sprekend de moeder wat lijkt zij/hij op z’n vader op z’n opa, oma, tante, oom, neef, nicht uiterlijk vertoon allemaal bij de geboorte, het nieuwe leven van een baby, mensenkind; meisje/jongen het is de toon die de muziek maakt afwachten dus, zijn/haar smaak gun het kind z’n eige z’n eigen unieke ik sprekend zichzelf!…

zacht bijna onhoorbaar zweefden je woorden langs haar lach die in het vertolken van klinkers het grootste genoegen had waar ademen nog de melodie bepaalde begonnen gebaren het ritme te steunen van een nog lang niet helder uitgebalanceerde lichaamstaal lief is het hoopje plezier dat zingt met haar ogen dwingt tot close…

Van al ‘t moois, ben jij de parel. Van alle vreugden, ben jij de glans.…

Ik had zo veel meer wijsheid in mij Om jou een en ander uit te leggen Jij had zo veel meer kunde in jou Om een en ander aan te pakken. Het draaide anders uit: Wij bleven bij de pakken zitten En bekten mekaar af Status quo en bekaf ……

Nadat we de boerderij hadden verpatst Verkasten we van het vlakke land Naar een flat in de grote stad Kon vader weer aan de slag Bij zijn reeds lang gewezen kantoor Want hij had het met het pezen wel gehad Toch bleek de hoogbouw zo traumatisch Dat mijn broertje psychosomatisch Zowaar de trap niet meer op wou En moeder die de grapjas…

Ook als ik ze niet kan zien varen er schepen in de bocht van de rivier, die blijft stromen en stromen Ik denk aan jouw vriendinnen de mensen met wie jij praat en eet, en hoe jullie lachen en lachen Het alarm gaat – niets aan de hand het is twaalf uur, de maandelijkse test Er is geen nieuws op de radio, geen nieuws 's Nachts kwam je me…

Hoe is het met je innerlijk kind? nou dat kind hindert: dringt zich veelvuldig dwangmatig aan me op dagelijks ja, ja, dat kind van vroeger, ja, ja, dat kind ben ik verwekt zomer 1951, geboren winter 1952 ik werd volwassen en kreeg zelf een kind, een dochter oerverlangen bevredigd, nieuw kind, nieuw leven, nieuwe kans ik wilde niks…

'En het geschiedde in die dagen dat er een bevel uitging vanwege keizer Augustus...' Je las het ons strak en plechtig voor. Weg moesten ze uit hun huizen dagreizen ver om ergens geteld. Waarom? Vanwege. Dat woord kende ik niet. Maar wel dat het bevel ook hier kon gelden, aan deze feestelijke dis en wij vertrekken moesten, plotseling…

Als ik 's avonds heb gebeden, Vol van eerbied, op mijn kniên Vóór mijn vader, en gereed ben Hem de nachtgroet aen te biên, Legt die goede, beste vader Op mijn hoofd zijn handen neer: ‘Kind, God zegene en beware u!’ Spreekt hij plechtiglijk en teer. En zijn waarde mond ontzegt mij 't Kusje van beloning niet. Moest ik 't…

Met één helder oog keek zij zuiver in mijn ziel, dus God is een kind...…

elke avond weer opnieuw als ze eindelijk in bed liggen moet ik naar boven komen om mijn verhalen te vertellen van zigeuners en vogelverschrikkers adelaars ook of nachtuiltjes met klauwen over een aap met een zoekgeraakte baby of de sterrennacht vol feeën en elfjes natuurlijk maak ik er tekeningen bij met zwaaiende armen getekend of met…

Het kind in je bewaren, zodat je de volwassenheid kunt begrijpen. De "volwassenheid" zonder kind kunt verklaren, Zodat volwassen kinderen je kunnen verrijken. Volwassen zonder kind te zijn, is een onvolwassenheid met onbegrip. Alleen maar het bezit van een heel klein " domein ", Tja, volwassen zijn is vaak gelinkt aan een tijdstip. Niets…

Dichters verdwijnen eens in het bos, of vertrekken met de noorderzon. Gedichten blijven eenzaam achter en zullen eigen wegen moeten gaan. Zoals kastanjes doodgaan of ontkiemen, of door kinderen toevallig worden gevonden. Zoals toevallige gedichten worden ontdekt, door grote mensen die zichzelf nog zoeken, of door kinderen die zichzelf gebleven…

Durf eens, schreeuwt het kind, dan zul je zien wie er wint – meneertje de wind!…

De jongen vliegt. Zijn armen bootsen vleugels na. Niet van een albatros of adelaar maar van een Messerschmidt. Hij vliegt van A naar B, van kast naar bed. Hij heeft te vroeg de landing ingezet en stort in zee. De Pipercup en Bristol-Blenheim vallen mee, ook raakt de zeemacht bij zijn val betrokken. Brokkenpiloot, over de doodsangst heen…

Gaten in z’n kousen, Gaten in z’n mouw, Gaten in z’n schoenen, Bibb’rend van de kou, Zit-ie op ’n stoepje, Modd’rend in ’n plas, Of-ie maar alleentjes Op de wereld was. Of de auto’s tuffen, ’t Tramgebammel gaat, Niets verstoort z’n aandacht, ’t In zich zelf gepraat. In-et vieze gootje Peutert hij tevreê, Laat papierkens drijven: Schepen…

Toen ik zeven was en naar het tweede leerjaar mocht, stond een nieuwe meester voor de klas. De vertrouwde lerares ging met pensioen. Ik vond niet dat de kersverse onderwijzer er buitengewoon jong uitzag. Er zat sleet op. Doch een kort onderzoek wees uit dat hij een week eerder de leeftijd van negentien jaar had bereikt. Hoewel hij er in…

als ventje wilde ik nog zoveel weten maar vragen durfde ik niet over hoe zit dit hoe zit dat over wie is wie en wie is wat en hoe het toch kan dat God toch alles ziet en hem zien doe ik niet dus schreef ik ze aan de onderkant van mijn schoen om ze nooit te vergeten om me blijvend te vergezellen op mijn levenspad van toen tot ik het…

Van mijn kinderjaren ben ik heel veel kwijt, ik heb geen weet meer van de weken toen, slechts momenten zijn mij bijgebleven, nauwelijks de voorwerpen en dingen. Waarmee ik speelde deed er ook niet toe, de blokken, poppen, middel slechts, nooit het doel, ik herinner mij gevoel bij mensen, volwassenen, hoe zij waren voor elkaar. Vooral veel…

er lopen kinderen naar de lage zandduin jonge gezichten gekleurd met rood pigment tere hoofden onder de verschroeiende zon volgen in trance de slingerende weg de angst is meester de vloedgolf die liefde ademloos smoort onder diepe lagen zand de ultieme offerande loopt naar de Stille Oceaan kinderharten verstommen de hoofden…

De leraar die ons Kafka lezen leerde was twee cyclopen in één lijf. En ik, ik deed alsof ik Niemand heet alsof ik zijn vraag stellen hoorde als ieder ander, hij mij aankeek als ieder ander Jaren later, op een cursus, is Niemand nog altijd dertien: als ik het weet vraag ik geen beurt - als ik de beurt heb weet ik niets Onder de kudde verborgen…

Tussen Keulen en Parijs Ligt de weg naar Rome: Al die met ons mee wil gaan, Die moet onze manieren verstaan: Goeie manieren, Zoete manieren, Zo zijn onze manieren. Ben je klein of ben je groot, Altijd kan je leren; Woudt ge gaarne zijn bemind, Houd maar onze manieren te vrind: Brave manieren, Vrome manieren, Zo zijn onze manieren.…

jij wilde als kind altijd de wind door je haren voelen krullen dansend langs je voorhoofd in opperste verwarring met de ogen dicht dan in de stilte eerst met je vingers voelen of alles er nog is met licht zo kammen dat kleuren weer in zon kunnen vlammen dan pas kijken en spiegelen in de winkelruit hoe zie ik er nu weer…

Als ik groot ben ga ik varen, Varen op de ruime zee; Vader vaart al zoveel jaren, Als ik groot ben vaar ik mee. 'k Wil naar verre landen reizen, Kijken hoe het ginder gaat, 'k Wil het zien wat andren prijzen, Wat in mooie boeken staat. 'k Wil door alle zeeën sturen, Oost en West, het loop' zo 't loop', Ga 'ris neuzen bij…

Om het Onland, heide met jeneverbesstruik. Ik kroop onder de struik en vond een kind, een baby nog, met wit gezicht. De armpjes opgericht alsof ze iets of iemand wegduwden, afweerden, weerhielden. De handen daarop horizontaal, voetstukken op pilaren. De blik van het kind zei dat het gevaar voorlopig niet was geweken. Kon ik het oppakken?…

als jongetje veegde ik de snot aan mijn sok of onderkant schoen zoals zo veel jongetjes dat doen en ook schreef ik daar met m’n vinger al de waaromvragen die ik had voor God waarop ik een antwoord wilde toen en toch en toch ondanks al de vragen waarop steeds geen antwoord zou ik het precies weer zo doen want immers niemand…

(elfje) eendje zo lelijk is zijn spiegelbeeld hij ziet zichzelf niet zwaan* * voor alle elfjes die zichzelf nog een lelijk eendje vinden, ooit zit er ook in elk van jullie een prachtige zwaan.…

wie klein is wordt gemakkelijk over het hoofd gezien hoeveel wezenloze kleintjes passen in een grote koffer in verbrokkelde nachten strelen we je bange kleine hoofd sussen we met zachte woorden je ontroostbare hartje waarin duistere angsten spoken die dieper gaan dan je zeggen kan op een dag boven ons plots een vliegtuig…