Alle inzendingen over taal

Wat ik altijd voor onmogelijk hield is gebeurd ik ben met veel pijn en moeite uit het woordenlabyrint ontsnapt in deze werkelijkheid kijk ik verwonderd rond ervaar en hoef niet te benoemen ben gedicht en open wat allemaal wel zo kan zijn maar zonder de woorden zijn de stilte en de eenzaamheid een heldere spiegel die nog meer pijn…

je laat iets dansen vlak onder de wolken een plek waar je zelf niet bij kunt waar onbekende gebieden worden verkend tekens overgebracht je stamelt het hoogst haalbare voor woorden die je niet hebt je laat iets dansen vlak onder de wolken een plek waar je nog niet bij kunt…

In alles zit de stelligheid maar zelden laat de gestalte zich ontwaren Zo ook de wind die jaagt tot het waait en de dood met takken uit de kruinen slaat Zo ook zou het afdichten van holte moeten zijn tot het beurse uit de lippen valt ietwat van vergankelijkheid verketterd is wankel terend op slechts een paar schimmige woorden met enig voortbrengsel…

Uw verzen raken tot de ijle hemel Uw geest lijkt hoger dan uw zelf te rijzen Weijsgerig wensen zij de weg te wijzen Met wu en wei los van het aards gewemel Holfrazig zonder zin zijn ze zinledig Dus maak uw zin af Albert, maak ze snedig!…

sist en gist vertrekt en verdwijnt met pen en papier zwiert ze over de aarde speurend naar de lezende zielsverwant gaapt en slaapt vloekt ze vlucht voor vergetelheid zoekt licht in zwaarte tast met talige vingers naar een andere werkelijkheid…

het is niet gezegd dat de waarheid niet bestaat maar ze is moeilijk en diep zelden onbedoeld ontsnapt ze soms met gevaar voor eigen leven een schrijver is het amalgaan van stof steen inkt en ijzer hij bouwt zijn taal uit onverzettelijke stenen waaruit zo nu en dan een onverwachte bloem ontbloeit…

een witregel in heldere leegte door duisternis op handen gedragen door wachtende wolken omhuld een witregel rust hier in heldere leegte…

die de dichter vormen, dalen af op zijn afroep. Wat hij opvangt, noteert hij snel, hevelt allerlei associaties, hulptroepen die geruisloos essenties dicteren... Daar rolt dan wat uit - ja, gaaf uitgedrukt! Uitgebreid gaat hij anti-occuperen: heerlijk, hiermee kan hij door. Zonder z'n luiheid te onderschatten, borduurt hij voort op wat…

De mens leerde praten, schelden vloeken heet communiceren blijkbaar de mens leerde lezen, schrijven kleuren heet zich ontwikkelen zo schijnt? Toch hoorde en las ik zelden: zo ongekend veel vloeken en verwensingen als in deze idiote nare tijd, de mens is het gewone taalgebruik een beetje kwijt? Want praten zonder krachttermen is welhaast…

ik ben zolang het duren kan voorlopig een almaar oplaaiend verlangen dat machteloos krachtig tegelijk op plat paper antwoorden boetseert op niet gestelde vragen voorlopig zolang ik duren kan…

het gedicht is een open ruimte ramenzemend, doortastend in leegte zonder gewicht van letters niemand neemt mijn zinnen af opgeslagen als zij zijn in de kluis van woorden en witregels helder is de komma in haar breukvlak, een punt van orde glas zonder strepen…

in bloemrijke tijd dwalen dralende handen door de poëzie in vertraagde tijd ogen lezen niet zo snel de vingers wachten in stilstaande tijd op die uitgelezen dag blijven voeten thuis in vergeten tijd kuiert het hoofd met poëzie stil en gebogen…

toen we de woorden nog niet hadden en klanken haperend aan ons kleefden leefden we in duisternis kwamen voort uit de traan van een godenoog verborgen ons onder een tapijt van mos alles wat we wisten stond in de sterren geschreven met schorre klanken knabbelden we voorzichtig aan woorden proefden aarzelend het verlangen…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

de hoofdletter B van Beren Bokken Bevers Bloemen Blauw en Bont geeft body aan kleine Boomklevers op rug of buik gelegd ziet menigeen terstond Borsten Billen dikke kont zo mooi wellustig afgerond nee echt de B hangt en zit er niet mee het maakt hem niet veel uit wat men in hem zoals gezegd ook ziet hij vindt alles okay…

ik vraag hoe het met je gaat alles bonkie antwoord jij ik zeg dat ik me verward voel jij zegt dat ik me broeja voel ik zucht: lieve hemel aboow roep jij tot gauw zeg ik bij het weggaan jij draait je om en roept: amoi ik houd van vergeten woorden jij vindt ze A-Relax ik bestelde leuke laarsjes en jij kreeg mooie patta’s…

'What is if this is one of those ideal poems?' 'Every poem is an ideal poem.' Een griffioen in winterkleed, vliegende kameleons en vlinders die van kleur verschieten, elk gezicht een verre stem achter een waterval - ik schiet op eenhoorns in mijn slaap en bal mijn vuist naar het heelal. Soms droom ik een feniks die verrijst uit witte…

Een kort woord, snel en fel gesproken, heeft meer kracht Dan een lang, zwaar bericht dat slaaprig uitgezeid wordt: Een kleine hamer, snel gedreven, heeft meer macht Dan een zwaar ijzer dat maar op de bout geleid wordt.…

je gaat naar waar het pijn doet je zet de deur open en iedereen kijkt je huis in je stut stileert tempert de heftige storm je schrijft over wat ooit was wat niet voorbij gaat je gaat naar waar het pijn doet je zet de deur open…

Voor als de woorden komen: naar buiten borrelen langs pijn in mijn maag. Diffuse onderstromen, laag voor laag. Als warme trui voor winterdaagse dromen. Voor als de zinnen zich aaneenrijgen: proef de klank, het bitterzoet. Ogen starend in de verte, oren luisteren naar zoetgevooisd gedachtegoed. Voor als de tranen komen: vormgegeven zoutrivier…

taal valt vaak in duigen zij breekt valt in scherven uiteen snel veegt iemand de stukken bijeen gebroken woorden moeten geheeld met secondelijm desnoods dat werkt voor bijna alles…

taalscherven raken soms aan schoonheid te eigenzinnig voor een aan elkaar gelijmd bestaan schitteren ze in onvolkomenheid om rafelig en aangedaan op te lichten in de stroming van sprekende taal…

de altijd dronken tweelingbroer van N kon niet meer op z’n benen staan had zoveel gezopen was weer veel te ver gegaan hem rest alleen nog het kruipen hij kon geen stap meer lopen noem het nu schuivend sluipen N schaamt zich: dat ik daar toch familie van ben niemand die nog op hem let want hij blijft nu voor altijd achteraan in het…

wakker de vuren aan staar het ongemak in het gezicht gooi het over een onbekende boeg sla je strijd op de trom wees meester van je onsterfelijke ziel schrijf gewapend met je pen…

(words don't come easy. F.R.David) wat ik zoek is niet gevonden het woord dat alles zal verklaren is tot op heden nooit vernomen maar toch blijf ik ervan dromen de kilte te verjagen elkander te behagen de vluchtigheid vertragen om intenser te bestaan het geluk weer te beleven de verschraling te verslaan... houdt moed 't woord te…

nasa stuurde eens muziek naar de ruimte voor mogelijke oren misschien zoals poëzie de duisternis in zingt en door de tijd reist langs liefde pijn schoonheid en de dood misschien zoals ze me stil laat staan bij mijn mogelijke oren en zij me beweegt…

wist niet wat ik er mee moest een Grieks ei of zoals de meester zei ook genaamd ypsilon of i-grec was nog jong en wist niet wat er allemaal mee kon vond het maar vreemd gek ben nu wis en heb kunde aan die tweede grote onbekende bezit zelfs dat unieke Y-chromosoom ach ‘t is iets wat spelenderwijs wel wende en heb ondertussen het geheim…

Men neme een oude witte gevlekte doos en noeme het een koelkast men vulle hem met woorden fernandes, frambozengazeuse, tiramisu we schaffen ons enkele winterharde vogels aan die zich ook op heldere vriesdagen laten horen hun liedje is moeilijk te beschrijven maar lijkt op het tokkelen op de a-snaren van een viool systematisch…

Zielloos staat gij, levenloos, Zonder klem of zwier, Zangen, uit mijn hart geweld! Op het koud papier. Neen, van 't uitgestroomd gevoel Vonkt in u geen sprank: Zielloos zijt gij, levenloos, Noten zonder klank! 'k Heb de borst met u geroerd En het hart gekneed, Maar mijn adem was de ziel, Die u leven deed. 'k Schiep met klem en kracht…

wie is dat de grote onbekende de handtekening van iemand die niet schrijft of leest of iemand die het heeft geprobeerd maar er nu is geweest of iemand die wat hij schreef nu bekijkt als pure ellende en het daarom door heeft gestreept het teken drie maal als dat ter bescherming tegen gevaar en het dreigend onheil van een stad het klinkt…