Alle inzendingen over actualiteit

Het is voor mij een hele zware klus Dat stembiljet is langer dan een meter Naast biogas een ware bomenvreter Waar vind ik Henk en waar staat 50Plus Mijn vrouw zegt: “ Nu eerst koffie en geen nood, kauw straks maar verder op je kleurpotlood ”…

zij sterde in versplinterd glas nog voordat zij geboren was opende dimensies waarvan het bestaan in heden weer naadloos past daar waar het spirituele een goddeloze dood al lang gestorven had het geestelijk vacuüm al eeuwen zonder zuurstof een zieltogend einde zag wachtend op de implosie van haar verschijnen dat alle tegenstand…

Natuurlijk maakt het ons gelukkig, wanneer alles voor iedereen, beschikbaar is. Opgeslagen in distributiecentra, of in zeecontainers onderweg. Spullen die zich via internet, met ons verbinden willen. Bijna alles is verkrijgbaar, voor ons allemaal. Hoe is het dan toch mogelijk, dat mensen verloren raken? Hoe kan het toch dat velen, bang…

de jaren hebben ons gevouwen langs vroeger onzichtbare lijnen die ooit als sterke baleinen ons als een front bij elkaar hebben gehouden wij presenteerden familie en kracht door generaties met straffe hand groot gebracht vrijheid en welvaart gaven aan eigen zinnen ruimte zonder bevoogding in samen beginnen we zagen dorpen verworden…

jij warmt de wereld met je stralende energie zet licht om in kleur en plezier fluctueert in een leven stimulerend opzwepend ritme dat mensen diep in hun ziel voelen als hartslag van toen de bewegingen doen die zo herkenbaar zijn vol liefde door samen om zonder venijn als mens gelukkig te zijn jij bent de spil waar alles om draait…

samen met mijn moeder rijg ik een ketting ik aan de ene kant, zij aan de andere nimmer komen wij dichter daar zij eindeloos verdwaalt in zinnen zonder einde, rondingen die maar niet vierkant willen worden, in herhaling vallend zoekt zij keer op keer opnieuw naar het oog waar het draad, zijdezacht, zijn weg door zou moeten vinden, steevast weigert…

Gescheiden Amerikaanse vrouw op oorlogspad Ook al is ze weer en luisterend getrouwd En wel met de Britse prins Harry Die van z’n vrouw geen kwaad weet Zij heeft een lange broek aan Hij werd gebroken als broekie En wel door een dode prinses Zijn moeder: ‘The People’s Princess’ Het spel tussen mannen en vrouwen Of te wel tussen vrouwen…

ik schrijf zelden tranen want zij vlekken verdriet dat te langzaam droogt en dus iedereen ziet stukjes emotie die loslaten tussen wimpers weg glijden om langs de wang te sporen waar zij opgevangen worden waar wij normaal gevoelens verbinden zit er een blokkade diep van binnen die er niet hoort en het hele proces dramatisch…

Spreken, zonder voorbereiding. Schrijven, zonder uitgewerkt plan. Vertrouwen schenken aan elkaar. Aan mensen die we niet kennen. Aan gedachten die verschijnen. Van wie dan ook. Luisteren, naar aanwezige geluiden. Zien, hoe zinnen woorden zoeken. Verhalen spontaan zien schrijven. Hoe emoties vanzelf ontstaan, in onvoltooide tijd. Zoals…

ik zag je lichaam draaien als jouw vingers in een teder gebaar over lijst en deuren aaiden met zachte druk de kruk omlaag doet in een laatste groet jouw afscheid wil de warmte van contact zo lang mogelijk genieten nog even de intieme details tot je nemen die herinneringen de plaats geven om te delen nog mag ik even de energieën…

ik heb nooit de taal van snelle jongens gesproken die versierders kozen op hun pad was van de kleine dingen een vriendelijk woord en de warme hand als die nodig was wij spraken slechts de taal van ogen waarbij als toegift nog het lichte blozen in onschuldigheid zij bloeiden in bescheiden aandacht tot de mooiste bloemen…

waar zon en licht je haar blondeerde met zomerse highlights ving achterkant het donkere van schaduw in opgewerkt kort het was altijd een sport om de tegenstellingen te zien passeren als juist lente de confrontatie aan het uitproberen was vooral de lang gebruinde benen gaven aan het kapsel de frivoliteit van het feest van rokjesdag…

Weg met de molens die het land ontsieren Een kerncentrale helpt ze uit de brand Verlichting voor hun Stad en Ommeland Cadeau van Mark: Ze kunnen feest gaan vieren Maar wat krijgt hij als dank: Asjemenou Gezeik: Van Lauwerszee tot Dollard tou…

als er iemand sprak speelde er altijd de lach van herkennen rond je mond jij kende de frames vol woorden die bij elkaar hoorden voor een geijkt effect zo voelden de aanwezigen zich meteen al warm en goed ingebed het leek thuiskomen in bevestiging dat alles ging zoals zij dat ook verwachtten jouw specifieke aandacht was gericht…

Al weet ik niet wanneer ik overlijd, Ik weiger ‘proportioneel’ te sterven. Maar zij die in Qatar die werklui werven Verdienen in dat opzicht een verwijt. Die passen eerst de statistieken aan, Waarna je ’evenredig’ dood mag gaan.…

ik opende je hart met warme lichte zonneblaadjes vers uit de eerste zonsopgang begeleid door vogels wakkere muziek in prille lente melodie het is geen ochtend zoals velen dat zou snel gaan vervelen maar juist de kleine variaties in licht en geur geven de begeleidende muziek haar unieke kleur het is dat gevoel van op weg zijn…

ik heb de wereld tegen de muur gezet hoe harder ik schreeuwde des te groter het verzet kende hun namen uit wat zij ooit hadden gezegd een bonte mengeling van losgeslagen geesten zonder verband is er met hen als groep niets aan de hand maar door het algoritme van deze tijd raken zij bevrijd van maatschappelijke kluisters…

ik had je gedachten al bespeurd lang voordat ik jou zou ontmoeten jij was als een lichte tinteling voelbaar in het spanningsveld van entiteiten sprankelend waren je speelse ontladingen in vorm en kleur met een warm na-ijlen zonder direct personifiëren beloofde contact al meer dan het ludieke passeren van vele anderen…

Elke keer bij het ontwaken ben ik de tijd vooruit Beraam ik tijdschema’s en plannen Valt de dag in uren uiteen Maar ongezien drijft elke dag een kleine witte wolk voorbij In helder blauw…

overal waar jij verscheen gaf natuur acte de présence zag in de verte al de knoppen van bloemen zich openen om in volle nieuwsgierigheid hun hart aan de kijker te tonen struiken ritselden bomen ruisten hun groene welkom melodie de vergeet-me-nietjes in het gras wisten al meteen dat jij er was adembenemend hoe zij groeiden…

de entropische groei van vreemde figuren in onze uitgebalanceerde maatschappij was al enige tijd geleden voorzien het raamwerk kraakte in al zijn voegen door protesten en mega demonstraties steevast culminerend zonder enige logica en advies de vrijheid die corona gaf leek het kant en klare pad om alternatieven te tonen waarvan…

ik zag je staan de kamer keek je lachend aan jij als illuster middelpunt door het interieur gegund harmonisch dansten kleuren jouw bewegingsritmiek in subtiele klanken veranderde licht door schaduwtechniek jij nam ons mee naar jouw decor dichtbij de coulissen jij hebt ons niet tot rekwisiet gemaakt we deelden de bühnesmaak…

Van vorst, ijs, sneeuw en kou is het buiten bijna lente zie ik de narcissen staan en de sneeuwklokjes parmantig. In amper een week tijd, van ijs en vrieskou naar zomerse temperaturen tulpen in vazen en zon op de muren. In een oogwenk, is de wereld anders in een handomdraai gewijzigd van licht-wit naar zomers licht van kou naar warmte…

als degene die het weten kan de confrontatie vindt of zoekt met wie het niets schelen kan zal hem het gesprek niet baten wijsheid immers verandert niet waarin de dwaasheid volhardt…

jouw sieraden hadden een speciale élégance zij leken te dansen als je liep waren een in kleur en vorm met je huid en toch sprongen zij er steeds uit voegde toe wat naturel al zo geweldig was de verbazing in je lach jij werd niet meer als jij ze droeg toch zochten zij de juiste plaats voor een lief behaag in een uitgekiende…

ik moet naar de kapper voor een beetje fatsoen in het bos op mijn hoofd dat daar wild nu woekert het is de hoogste tijd nu dat een snoeiend mes daar korte metten maakt met mijn te lange manen voor het laatste nieuws de roddel en het geklets die de barbier achter mij aan mijn oren dan vertelt kort aan de zijkanten zeker maar de bovenkant…

haar lach plakte plezier op de geschenken kleurde papier dwarrelde linten van alle lengten een verrukkelijke verrassing van vele variaties licht in de vormgeving van een adem- benemende beleving wie dit gaat overkomen zal er nog lang van dromen een ontmoeting op dit paradijselijk niveau krijg je niet zo dat stukje hemel…

Heb je mijn woorden al gevonden? Ik heb ze verspreid langs de weg de voor jouw zo bekende weg Daar liggen mijn woorden Als bladeren in de wind Straks waaien ze weg voor altijd Het geeft niet Ook zonder mijn woorden vind je je weg wel Moeiteloos Je kent immers de wegen al die je moet gaan…

ze lachte naar de staart van de vlieger die ze juist had opgegooid het wapperend papier geplakt op halve bamboe latten in het kruis gebonden met touw een vrolijk vierkant met helder gekleurde ogen die keken over stad en land het was jouw vlecht die het roer recht heeft gehouden in haar drift naar hoogte voor zover touw dat…

Het leven of het verraad? De boom /overwint, des levens amen.…