Alle inzendingen over afscheid

Nooit verwacht maar toch vaak gekregen Die klap in mijn gezicht Mijn leven door schaamte ingericht Je wereld wordt zo klein De klappen doen zo'n pijn Nooit verwacht maar nu toch eindelijk gezegd Ik ga nu echt, mijn lieve schat Mijn lichaam heeft genoeg gehad…

mama, ik mis je, elke dag ga je verder van mij af. mama ik mis je, ga nu asljeblieft niet dood! mama ik mis je, als ik je zie denk ik waarom? waarom jij en niet ik? mama ik mis je, je leeft nog maar voor hoelang? mama ik mis, mama ik hou van je! mama ik mis je, wil je me never nooit verlaten!!!…

ik ving jouw kushand met mijn ogen en beantwoordde jouw zwaaien met een zonnige lach maar in mijn blik leefde reeds de stilte in de schaduw van de dood toen verlangen stierf in 't weten mijn hand had voor het laatst jouw lieve lach gespiegeld in het kijken van mijn ziel…

Veel te vroeg voor afscheid aan de deur van jou de tijd je geur Toe, blijf nog even maar de deur valt dicht met een glimlach en tranen op mijn gezicht…

ik heb de beslissing genomen hij zat al in mijn hart ik kies voor mezelf en maak een nieuwe start ik luister niet meer naar je smoesjes en je leugens je gemaakte maniertjes en je bedriegerij je agressie en het schreeuwen ik kan dit niet meer pikken wat mij betreft is het voorbij wat zal je me gaan missen ontdek je hoeveel je eigenlijk…

De rimpels in het water Zijn de scheuren in mijn hart En in plaats van ze te lijmen Wil ik een nieuwe start. Je gezicht in duizend stukjes En toch wil ik ze zien Weg moeten ze, en jij ook Zodat dit over gaat, ooit, heel misschien. En de tranen die vallen Zijn als het meer dat voor me ligt Met die kleine puzzelstukjes, Weggedreven en…

Soms bekijk ik nog haar foto Dan kijkt ze terug Zoals een mentor z’n leerling een moeder haar zoon een martelares haar goede zaak een kenner z’n materie een kind z’n speelkameraad, dan knipoogt ze een dartel katje van 90 jaar Dan kijk ik weg en zeg tegen mezelf "Het was eigenlijk gewoon maar m’ n grootmoeder" Een leugentje om bestwil…

Haar vleugel gescheurd Door etterende wonden Die van binnenuit Hun weg naar haar fysiek toe vonden Oneindige duikeling Van utopie naar een hol leven Ze koos voor haar hart Waardoor ze uit de hemel werd verdreven De moeilijkste weg Naar het grootste geluk De kans veel groter Dat alles mislukt Vertrouwend op het lot En een toekomst…

Ik luister naar de vloer De vloer die vroeger zo kraakte, als jij zachtjes naar mijn bed liep, om te kijken of ik sliep. Terwijl ik stiekem naar je keek. Het raam met in de verte de toren met de klok die ik vanuit mijn bed kon zien. Beneden hoorde ik de zware stem van vader en af en toe hoestte hij. In de verte een brommer of een auto…

van wieg tot graf sloeg hij van zich af het laatste punt bleek hem niet vergund een netbal helaas werd hem de baas val dood steek de moord zijn slotakkoord…

ik dacht u gaat naar huis maar u gaat niet naar het huis dat ik dacht u vecht u vocht om er te komen kwam er maar het is over dat gevecht die laatste stap u gaat naar huis weg van dit leven loslaten uw kinderen uw familie de mensen om u heen onverwachts voor velen verdriet om u heen `t was u zo gegund…

*** *** *** *** *** *** *** ik zie jouw blauwe ogen graag kijk naar een lachend gezicht strijk soms vaag in gedachten het lichtkrullend grijze haar nauwelijks raak ik je nog aan zacht vallen mijn ogen dicht *** *** *** *** *** *** ***…

als ik verder moet laat me gaan het mag geen scheiding heten geen treurnis eromheen voor mij geen traan een lach is goed graag neem ik mee de blije groet die ik op weg mag ontmoeten ergens ooit geweten zal ik in niets nergens nooit verdwenen zijn diep vanbinnen verblijf ik voor wie werkelijk zoekt…

ik zit en doe mijn ogen dicht, wat zal de toekomst geven, ik denk aan de lijnen op jouw gezicht, die lijnen vertellen veel over jouw leven. mijn gevoel laat ik gaan, ieder heeft zijn eigen verleden, maar wat ons ook is aangedaan, samen moeten wij op weg naar het heden. teveel tijd is er al verloren, misschien heeft het zo moeten zijn,…

Mijn verlangen, mijn geluk, mijn wensen Het vaarwel van dit bestaan Mijn afscheid, adieu mijn mensen Ik moet een stukje van mij laten gaan. Het wordt nu stil om me heen Alles beweegt ondanks het stilstaan van mijn tijd Met mijzelf eindelijk alleen Ik en mijn eigen eeuwigheid.…

Ik ruik nog de muffe rotlucht van een winter seizoen leegstand de vochtigheid die alles aanvrat het jonge groen amper ontsproten modderige kanten uitgebaggerde sloten Maar het had iets van belofte een zomerlang tussen de bomen vlinders gingen van bloem tot bloem weg van harde stadsgeluiden luisteren naar hun gezoem Planten zaaien…

Men zegt: wachten duurt lang Maar het had nog wel langer gemogen Nooit wil ik het naderend afscheid We zijn allen door eeuwigheid bedrogen Ik weet: we moeten verder de weg gaan die voor ons is gelegd Waarom lijkt de mijne zo eenzaam Sta ik alleen voor dit gevecht We zeggen: nooit zullen we vergeten maar de waarheid komt met de tijd we…

op het uiterste puntje van het paalhoofd zie ik stilaan wazig de schepen gaan ze verdwijnen achter een verre horizon op het uiterste puntje van het paalhoofd langzaam maar zeker varen ze uit het zicht evenals hun golfslag niet voorgoed verdwenen alleen voor achterblijvers buiten het bereik op het uiterste puntje van het paalhoofd zie ik…

Ja, mompelt zij wanneer haar huid geen levensrimpels meer gladstrijkt ja, mompelt zij wanneer beide voeten haar eigen wil alweer laten staan de wanhoop in haar ogen wanneer vier wielen haar benen moeten laten aarden schreeuwt om taal ja, mompelt zij het is mijn tijd ik moet gaan zit mijn sjaal goed ?…

"Sta op", zei je en ik stond op. "Ga heen en verdrink je". Ik ging heen en verdronk mezelf in bloed, vergoten door jou en mij.…

die dag vertrok ik met de wind in mijn rug ik vertelde mama, u ziet mij niet meer terug nou ja, voorlopig dan, tot over een jaar of twee mama zei, jongen neem een boterham mee als het zover is dan moet een man gaan niet twijfelen en naast de kachel blijven staan maar een warm hemd aantrekken en een frisse onderbroek dan het pad oplopen met…

Omdat ik niet wil dat je me verlaat, Omdat ik niet wil dat je niet bij me bent, Omdat ik niet wil dat je weggaat, Omdat ik niet lannger wil lijden onder jouw pijn, Omdat ik niet langer alleen maar wil denken aan jou, Omdat ik niet langer je lieve blik in m'n gedachten wil zien, Omdat ik niet wil dat je koude hand straks uit de mijne glijdt,…

misschien is dit jouw bedoeling geweest ben je blij dat je dit hebt bereikt mij maakt het niets meer uit ik ben moegestreden tegen deze demonen deze windmolens zonder bewijzen hier heb je mijn pen en schrift mijn plezier dat ik er aan beleefde ik hoef het niet meer berg het op in een doosje dan kun je soms op lege dagen in alle stilte…

Door de wolken zie je een gezicht dra klaart er weer een nieuwe morgen een zonnige dag met minder zorgen maar zijn ogen blijven voor altijd dicht Door de bomen zingt de wind zijn woorden zijn aftershave geurt nog in de kast je volgt hem blindelings, op de tast mist de geluiden die bij hem hoorden De radio drumt heel blij zijn lievelingslied…

alles is vergankelijkheid geliefden onder steen geborgen of met de wind weer weggewaaid bij elke visite nog verder verloren een foto een naam versleten verdriet zo kil klinkt stilte immer dwingend de roep vergeefs want hier vind ik je niet…

Hou mijn hand vast dan weet ik waar ik ben in dit donkere moment Kijk niet naar m'n gezicht verzamel moed en kijk deze keer in m'n ogen Afscheid nemen hoeft na zoveel jaren samen niet gemakkelijk te zijn…

Het vers boeket op tafel vulde de ochtend met kater zomaar afscheid van een nacht die toch gemeenschap had gebracht Hadden je ogen dus gelogen toen je sprak over later over dat wat buiten van binnen verwacht Een boeket een tafel vol vragen en ik rook weer de geur van verlaten die zo penetrant ver kan dragen…

Roerloos Drijvend door Het gladde oppervlak Serene stilte Ruw verstoord Door een plonzende kikker Niemand Zingt een requiem Voor zijn langste reis Het einde Van de vijver Komt snel naderbij Voor de pas gestorven eend…

Verborgen tranen Verscholen achter donker glas Niets over van de liefde Dat je ooit in mijn ogen las…

De tijd is de aarzelende stof van momenten die niet beginnen en blijven op de plekken waar niemand kijkt of zoekt naar wat niet meer is dan een venijnige stilte die alles laat stollen en de dood ongeduldig laat fluisteren. Tot het licht voorgoed afscheid neemt van haar ogen. En haar masker lijkt op haar trouwe wanhoop die…