Alle inzendingen over afscheid

er bestaat niet zoiets als rouwen vooraf ook niet als jij weet wanneer je dood wil gaan er bestaat niet zoiets als je missen ook niet wanneer je er al een beetje niet meer bent er bestaat wel zoiets als spijt wanneer ik jou je koffers zie pakken vastbesloten dicht klikt en opneemt naar het volgende station stapt rouwen vooraf gaat niet…

Er is een weg die niet belopen wordt als het begin van het einde niet stopt Als dit wel het geval is bij bepaalde mensen, hebben die mensen het begin wel meegemaakt maar het einde moeten missen Dat zijn de mensen die de weg nooit meer zullen zien, denken we Mensen bij wie het begin nog voortduurt zien de weg van dierbaren bij…

waarom je daar weer staat de weg die hij ging en weggaat zomaar alsof er iets te zien is van toen van hem van jou alles is weg zo lang geleden pas de nacht zo stil weg van zichzelf weg van jou…

Ze zal geen geluid meer laten horen, ze zal niet meer storen bovendien ze zal geen goede raad meer geven, ze zal niets meer, niets minder bovendien. Ze heeft de brui eraan gegeven, ze heeft de boot een zet gedaan Ze heeft schoon genoeg van dit leven, genoeg om het te laten gaan Dus heeft ze een brief daar neergelegd, waar men hem…

Laat het stil worden vanavond nu de lome lucht drukt op mijn hart zoals de dreigende avond toen de dood al naast je zat om je te halen Laat het net zo stil blijven als toen na het steunend ademhalen en de laatste zucht plotselinge rust als van dat ene moment wanneer de weeën stoppen en de bevrijdende geboorte inzet De dood openbaart…

ook dit jaar was de verwachting er weer van lopers die een kruis en rechtsaf slaan droef blikkend uit terneergeslagen ogen duivels op de hielen de hoofden gebogen vol overgave de eeuwige maïsvelden ingaan mompelend oh heer ik hou ’t echt niet meer ’s anderen daags nam onder treurzang wie nog leefde kennis van percenten en getallen op de barometer…

Langzaam gleed zij uit mijn hand mijn koningin van licht die onttroond in haar laatste uur de vuige vuurzee nader kwam om zich tenslotte leeggezogen over te geven aan een kleine witte dwerg die niemand ooit zou zien de nacht was nog nooit zo koud geweest…

Leg op mijn graf geen bloemen enkel een bedje madeliefjes laat ook geen tranen achter of zelfgeschreven briefjes Zeg me alleen hoeveel je van me hield en ga dan weer je eigen gang je zult me eenmaal weerzien dus lieverd wees niet bang Want mocht ik eerder gaan dan jij wat niemand ons nog kan voorspellen dan zal ik ook aan jou nog eens…

Bloemen groeien De wind blaast De tranen vloeien Ik sta er hulpeloos naast Jouw hart en het mijne een knuffel, zo zacht ik zie jou misschien verdwijnen Maar ik weet dat je daar op me wacht Jouw hand houd ik vast tot in de eeuwigheid het zal blijven als het was voor altijd in mijn hart…

Ik verbrandde de brug tussen verleden en toekomst en ik sta onstabiel aan de overkant… Ik kijk nog één keer om naar de puinhoop die overblijft van een verscheurd verleden vergiftigd met tranen die er niet hoefden te zijn… Ik draai me weer om en angstig en onzeker stap ik de duistere toekomst in zoekend naar dat ene lichtje dat de juiste…

Haar stoel staat nog bij het raam twee handen op een verschoten leuning plukken nog steeds in het niets het tapijt waar voeten rust vonden is versleten, verbleekt en wel kleurrijker dan het laatste mooie boeket rozen haar schaterlach en ondeugende ogen worden gevangen bij het sluiten van de lange velours overgordijnen die de grond net niet…

Moet ik dan tussen de treinsporen zoeken naar jou? Heb je van je broodkruim een touw gewoven zodat ik je weer kan vinden? Is het beter voor mijn verlamde geest jou met rust te laten? De daken schreeuwen van wel De straten laten een dood spoor zien En ik verdwaal in mijn sliert van wanhoop Door het vlies van mijn verdriet zie ik een schaduw staan…

Ieder afscheid is een stukje sterven, door al de stukjes die ik vandaag gestorven ben en morgen nog verder zal sterven is alle energie en vechtlust verdwenen. Morgen blijft er niets meer over……

Als alles verloren is, alles voorbij alles waar je voor vocht, doelloos gebleken, je er bij ligt, alsof het leven uit je is geknepen, hebben wij het gevoel de verliezer te zijn. Alles is verloren, alles is voorbij, alles lijkt doelloos gebleken want het gevecht is gewonnen door de ander. Het eerste eerlijke gevecht moet…

Jij liep de deur uit en ik zag verdriet aan je manier van lopen. Je ging de gang op dat ik riep, hoorde jij niet meer Tegen vreemden zei ik de woorden, die bestemd waren voor jouw oren hoeveel ik van je hou. Misschien de kans niet om ooit nog iets te zeggen. Niets meer te vertellen of uit te leggen. Ik hoop dat je weet dat jij was wat…

Rituelen delen de streel jouw warmte drukte het wederzijds begrip troost trouw Milo….. deze klemmende tranen samen machteloos op een wit kille vloer wil ik delen ‘Milo….. voel je mij nog ?’…

De laatste sprong was niet toereikend om je leven te verlengen toch sprong je hoger dan ik dromen kon daar zie ik je weer van ster tot ster voorbij leven en dood leven, leven, leven ik wens je in vrijheid en in vrede.…

De onnaspeurlijke lucht van kruiden en verre melancholie vormden het latere verlangen naar dat, wat in woorden nooit goed kon worden gevangen. De eeuwenoude rust van dat tropenland, 't klonk als een havanaise die nimmer werd versneld; de koele bergen waar de thee reeds toen met zoveel geduld werd gesneld. Traag en loom kronkelde zich…

Een moedig besluit Beslist in harmonie Genomen uit liefde Doorweekt van verdriet Maar gedragen met respect. Geven Door juist te nemen Vasthouden Door juist los te laten Dat is de kunst Van het dragen Van verdriet.…

~ laat het maar zweven geef het geen naam het recht van bestaan heeft zich al bewezen jouw lippen dicht ik met een laatste kus die eeuwig zal leven in geklaarde lucht ~…

Te bang om het je te vragen, maar toch die twijfel bleef was het waar, wat ik daar zag? durfde het risico niet dragen een nieuwe afwijzing te horen, nog meer willekeur voorzag, ach het werd nooit als tevoren maar was er wel die ene dag stil, alleen, verloren, ben zacht en sluipend weggegaan, zonder ooit antwoorden te horen op vragen niet…

Zus, hé zussie lief… kom laten we gaan waar naartoe? dat zie je zo in elk geval maar hier vandaan kom geef mij je handje nu ik laat niet los, beloof ’t je het is zo kil hier en verdrietig moet je blijven zeggen ze? kom ik weet een heel mooi plekje gewoon om even heen te gaan ‘t was van mij maar wordt ons stekje mocht jij straks niet…

Gladgestreken aarde met alleen een steen en een hart eromheen onuitwisbaar waar in stilte en in rust de zon jouw graf zacht kust waar het lijden niet meer is slechts herinnering en gemis…

de wind jaagt over de golven omlijst hen met bleekwit schuim aan de horizon kleurt de avond jouw dode masker nacht vervaagt de zee laat branding hoorbaar breken herhalend ritme van stromen eeuwenoud daglicht onttrekt de zee aan het duister aan de horizon kleurt de ochtend vaag herinnering…

Onleesbaar Geschreven bladzijden Op een blanco schutblad Haar armen als een Omslag om hem heen En in haar handen het slot Of lag dat in de zijne? Om alles heeft zij gehuild Die nacht. Om hem, om haar Om de krater die geslagen was En waarvan zij de diepte Voorlopig nog niet peilen kon Was liefde een tijdbom? Of toch chemie? Mijn…

Uit mijn longen verdrongen uit mijn lichaam verdreven verban ik jou nu voorgoed uit mijn leven Je hebt over mij niet langer de leiding mijn geld gaat nu gewoon naar de kankerbestrijding Dus dure dodelijke ex vergezel mijn laatste woord aan jou is 'vaarwel'…

volmaakt is alleen de leegte een niets zonder gebeuren toch betreurt de mens zijn werken zonder kroon volhardt hij om te slagen in eeuwig ongerede taken tot aan zijn eigen dood pas nadat hij voor het maken de kansen nam en heeft gehad wordt zijn uiterste prestatie op juiste waarde ingeschat elk leven blijft bij streven…

Waarom moest je mij verlaten we hadden het samen zo fijn en nog zoveel om over te praten maar helaas, het mocht niet zo zijn te jong en zeker veel te snel ben je van me heen gegaan maar het was voor jou een hel om zo verder te moeten gaan vaak voel ik me eenzaam en verschrikkelijk alleen dan verlang ik naar jouw armen heel zachtjes om me…

Een doelpunt kan wel vallen winnend, gelijk of verliezend zijn De tijd tikt, komt erom Niets kan het einde nog uitstellen wat zelfs het licht aan het eind van de tunnel niet kan Men heeft ruimte nodig om afscheid te nemen men kan niet tegen elkaar blijven staan geplakt Er wachten woorden en zinnen de werkelijkheid moet…

Voor de broer van mijn schoonbroer, die nu overleden is. Kijk ook naar het gedicht: "applaus voor mijn zus" van 20/04/2008 ++++++++++++++++++++++ André is gestorven, André is gegaan, hij mag daar nu leven een heel nieuw bestaan, want al wie hier klein is en vaak zonder eer, ze worden geheven in 't licht van de Heer. Ze mogen…