Alle inzendingen over tijd

ik heb de tijd en jou maar ingelijst in passepartout een inkijk moet het zijn van wat ik doe er is geen plaats de hemel op een kier zo aarden we de dromen we hopen op ontmoeten ver van hier het samen mogen komen verschroeiend is de hand die jou tot minares zal strelen orgastisch is het spel dat wij na duizend jaar weer…

In je jeugd besef je niet dat het leven vele aspecten omvat we leren tijdens het spelen met broer en zus te delen op school krijgen we allemaal gym, rekenen en taal discipline wordt je bijgebracht ...wat je regelmatig minacht... ga je van iemand houwen wil je het liefst snel trouwen kinderen, een mooie baan maar dan komt het er op aan tegenslag…

Ach weet je, ze blijven haar maar vragen, of ze éven luisteren wil... of ze één minuutje heeft... of de koffie bruin staat... of ze thuis is, éven tijd heeft? En weet je... ze lúistert, hééft een minuutje, zet koffie, is thuis én heeft TIJD. Heeft ze dat niet, dan maakt ze het en weet je, dát zouden meer mensen moeten doen. Te makkelijk…

Tijd kan me mateloos vervelen Ik kan in de minuten verdwalen Tijd kan de wreedste wonden helen daar waar de beste medicijnen falen Tijd kan me eindeloos boeien, Je kunt het niet terugdraaien, Het is onmogelijk uit te roeien, Maar 't kan wel twijfel zaaien, Tijd is iets onvoorspelbaar, Soms heel snel, soms tergend traag Ze neemt iedereen…

de heldere dagen zijn voorbij de knisperende sneeuw is als blubber iedereen weer gewoon naar zijn werk het leven is grijs monotoon en niet vrij pijn is er of hij is er niet en niets helpt beter dan geduld en afwachten ondertussen stug doorgaan met werken tot de laatste dag aan wat voor licht en idealen je zag en wat je ook wilt doen of wilt…

Tussen zijn aankomst en zijn gaan ontkwam de tijd die nodig was geweest om te bestaan. Zoveel wist hij. Maar onder aan het strandhotel richtten zich de golven op en vielen neer. Soms trad in deze buldering ineens een stilte in. Het was alsof het eiland dan zichzelf vernam. Dit is de tel waarin de tijd in haar geheel opnieuw verstrijken kan.…

Seconden tikken tot minuten weven fier kwartieren in ’n uur secuur als dag en nacht verkleven resoluut en tot etmaal verbonden Veren strelen heen en weer in de ban (blikken nokjes, vallen, klikken vast en tasten beslist naar ogen die schrikken) van de schokjes die gemiste dagen speren Gesleten klokken razen tijden of staan stil…

M'n pols vertoont een lege witte streep, een trouwe vriend heeft plots de geest gegeven. Ik moet voorlopig tijdloos door het leven en mis de trage wijzers met de zweep in orde en in regelmaat bedreven. Ze hielden mij zo stevig in de greep, dat in mijn ziel de sporen van hun kneep als blauwe plekken zichtbaar zijn gebleven. Onzeker zwalk…

ik kijk niet terug maar blader door een herfst die blad voor blad verrot de smurrie wordt eens lente ook al wintert het kapot de dode boom die sprieterig reikt naar dromen over zomer was groen en ongerept , verloor zijn strijd tegen het ouder worden in een tijd die niet wordt terug gezet de paden zijn nu afgedekt mos heeft zich al afgezet…

Gisteren een tijd voorbij gekleurd door licht en donker herinneringen Vandaag een tijd om stil te staan gekleurd door denken en voelen bespiegelingen Morgen een tijd een dag een uur gekleurd door het gewoonste verwondering en licht gelukkig nieuwjaar…

In de tredmolen van 't leven draai je alle rondjes mee verliefd, verloofd, gelukkig soms verdrietig, vaak tevree. Eerst gaat hij langzaam je merkt het niet als kind pas in de tweede ronde als je snelheid prettig vindt. Je bent ouder en bezagdigd bij het luiden van de bel in die laatste ronde draait hij veel te snel.…

ademen neemt soms de must van rennen in de tijd die nimmer wacht of even rust en telkens verder glijdt hoe nietig kan een mens zijn die in zichzelf verdwaald en tot de conclusie komt: ik heb mij ingehaald!…

Als de schoonheid van een witte lelie bloeiend in haar pracht en praal Zacht verspreidend een aangename geur is zij de schoonste van allemaal Maar als haar schoonheid begint te tanen zij langzaamaan verdort Is zij niet meer de schoonste van haar soort Zo is het ook met ons leven het gaat zo snel aan ons voorbij We hebben tijd gekregen…

Als we ons dan toch moeten kleden, tegen kou bijvoorbeeld, of in naam van iets, in resten van dit of dat verleden, verhalen en geheugensteuntjes die niets vertellen dan dat we er al waren in de tijd die bestond voor dit heden - als wij onszelf alleen in het nu kunnen bewaren door onszelf voortduren uit te vinden in het nu dan liefst eenvoudig…

Het leven bestaat niet uit vrije wil je bent ongevraagd op de wereld gezet als je jong bent sta je er niet bij stil je speelt buiten of gaat naar ballet. Studeren, werk in fabriek of kantoor als je geluk hebt een levensmaat maar dan heb je nóg niet door of vrije wil wel echt bestaat. Mannen zullen van werk balen gaan maar moeten voor inkomsten…

de wind jaagt woorden aan die de gebaren ondersteunen ik voel de lijven gaan in het incasseren van de dreunen ogen delen slagen uit als blikken niet trotseren de pijn zal voor diegene zijn die zich als eerste laat bezeren het is geen spel meer als de wonden open rijten die in een lang proces gesloten zijn ernst brengt nu herinnering…

het scherm lacht vooral neuzelt onzin van de straat slaat zwart als het gapen overgaat wie blaast er nieuwe adem in het lijk dat sterft van verveling wie stelt de dood nog even uit?…

In het schrapen van de tijd waar uren stil verloren gaan en dagen kralen rijgen aan het snoer van eeuwigheid, laten weken maanden sterven raken jaren in vergetelheid verstrikt…

Beloof me, kind, als ik van hier verdwijn treur niet om mij, straks bloeit weer de jasmijn en geurt de kamperfoelie. Erger zou het wezen als zij verdwenen waren, - ik er nog zou zijn. --------------------------------------------- Uit: Tot in de nde, nde graad; nestoriaanse kwatrijnen, 1998.…

Toekomst hij is er weer Je toont altijd zo ver weg, ergens onbekend Toch verbaas je mij steeds weer Hoe snel je er weer bent…

Tijd: uiteindelijk Zijn we er zonder wrevel in gevangen, Samen in dit kleine huis, verzoend Met de jaren van blindheid en schuld, Bevrijd Van de sintvitusdans Op het ritme van de angst. Van buiten de muren komt ons eens geruis. Is het de wind? Of is het de nacht waarin we, Tijdloos ver in de ruimte, Nooit meer blind zijn, Nooit meer schuldig…

de grootste vijand van de tijd is eeuwigheid ze waait zichzelf wind zij heeft de dag waarin de nacht verdwijnt omdat de zon daar altijd schijnt tijd is menselijk zij kijkt van uur tot uur telt alle seconden ze heeft het leven lief omdat door dood geboorte wordt ontbonden ze vult heel je bestaan drukt jouw stempels tussen komen…

TIJD tijd is als water krachtig, transparant tijd is als vuur machtig, dominant tijd is als vrijheid ongrijpbaar, beperkt tijd is als een bloem fleurig, verwelkt tijd is als licht helder, pijlsnel tijd is als het leven oneindig, een spel…

haasten, haasten rennen, rennen vlug, vlug 's morgens heen en 's avonds terug haasten, haasten rennen, rennen wat een verkeer 's morgens file en 's avonds weer haasten, haasten rennen, rennen o, wat een stress 's morgens half zeven en 's avonds half zes haasten, haasten rennen, rennen gut, wat ben ik moe 's morgens ogen open…

ik roep en ik gil mensen moeten uit de weg omdat ik dat wil ik heb haast zien mensen dat niet? laat mij erdoor dit is geen lied ik ren en ik val ik sta op die mensen zijn mal iedereen denkt aan zichzelf het is eerlijk ik kom te laat mijn hart klopt onbegeerlijk eindelijk ze denken toch aan mij ik ben op tijd hij redde mij…

Op onze witte borden lagen mosselen, eens jong, nu gemarineerd in lentegroene olijfolie van eeuwenoude bomen naast stukjes wijnrode paprika te zonnen in een streepje licht. We hadden zojuist de Rialtomarkt gemist. Rondom ons terras werden de kramen afgebroken. Een vissenkop lag in de goot, een darm verdwaald wat verderop, terwijl de straat…

Vol tederheid herhaalt zij wat ze ziet zoals zij het zag in zichzelf. Met geloken ogen, totaal ontdroomd, bevestigt zij in zich de duur, het duren: en zij zet zet zich voort zonder van plaats te veranderen, zonder te verliezen tijd. Het volle licht van de middag is om haar. Haar schoonheid wordt niet moe zich te doen tot mij gedaan is…

Een peuter zoekt naar nieuwe letters Waarom gebruik ik ze veel teveel ? Puur verleden zonder spetters Tijd vernielt en houdt niets heel Een kleuter speelt met nieuwe woorden Wanneer kan ik dan eindelijk zonder ? Schone schijn als witte boorden Tijd vernielt en smelt dit wonder Een puber worstelt met nieuwe zinnen Wie kan toch haar kracht…

Een boom , om het even eik of weke waaiboom voeten in de grond , kil verdronken of dor gestraald woekeren , onbewust kleven aan rotting en einde niets te doen dan staan en ondergaan De oceaan , willoos onder het gescheur van warm en koud verlangen naar de maan en sterven op het strand kieuw en vin , tentakel en schub , koraal en wier fluim…

Ik denk nog vaak aan vroeger aan mijn mooie kindertijd, soms wel met weemoed, maar toch nooit zonder spijt. Ik zie ons nog lopen, samen langs de deuren, met een mooie lampion. Samen liedjes zingen, en wie het meest vergaren kon. Ook aan juffrouw Kikkerbil, die nooit wat geven wil. Of helemaal in m'n uppie naar een grote boerderij, want…