Met de tijd terug
Het is net alsof ik,
door de tijd wordt ingehaald,
bij elke grote harde tik,
wordt ik iets achteruitgehaald.
Ik draai in tegengestelde richting,
met de klok van het leven mee,
en elk uur volgt weer een lichting,
gaat er een stukje toekomst passé.
Het verleden blijft zich herhalen,
de afstand wordt steeds meer,
ik wil geen herinnering ophalen,
ik wil terug, weg uit m'n omkeer!
Maar ik krijg de wijzers van gister,
niet alleen naar vandaag geschoven,
zoek tevergeefs in m'n register,
maar die kan me niks beloven..
Hoe voortvluchtig moet ik zijn,
om hieruit te komen,
hoe lang volg ik nog een lijn,
zonder echt vooruit te komen...?
Geplaatst in de categorie: tijd
En... een doordenkertje !