Alle inzendingen over familie

Hoe verdrietig was jouw leven, veel verlies, weinig geluk. Je wilde heel veel geven, maar maakte ook veel stuk. Het was vaak niet zo bedoeld, een ieder weet wel hoe dat voelt. Ik begreep je vaak wel goed, praten over verdriet,je wist niet hoe dat moest. Je kinderen begrepen je niet altijd, je zei de verkeerde dingen,en had dan spijt…

Heden is verleden, al niet meer ver van hier. Geheugen zacht bekleden, met spijt en met plezier. Waar eerder werd ervaren, gevoeld met lach en traan, Koel je nu zonder bezwaren, de hitte is gedaan. De pure eerlijkheid die je wilde geven verdwijnt, je wordt wijs, En helaas kleurt ook jouw leven Niet wit of zwart maar grijs.…

Stil zit ik aan een tafel Naar jouw conference te luisteren In mij hoor ik zachtjes fluisteren Stukjes van mijn levens fragment Ik zie mijzelf daar in een ziekenhuis Vechtend voor het leven van mijzelf en dochter Ik zie haar in een glazen huis En baby's met hoofden als wangedrochten Jouw conference: uit het leven gegrepen Doet mij denken…

Die verschrikkelijke pijn heb je jaren met je meegedragen. Nooit heeft men jou horen klagen. Je hebt zoveel meer gevoeld dan je liet merken. Al die zorgen heb je alleen moeten verwerken. Je gooide onze ogen vol met zand. Dat je stervende was, wist niemand... Je wou hem niet achterlaten. Maar je moest het leven wel loslaten. Deze…

Haar hoofd een stad te vol om er weer kind te kunnen zijn. Maar in dat labyrint stond nog gegrift een vaderhuis met vele woningen; toen raakte zij op drift. Alle dimensies werden in haar wit, getallen cijferden zich weg uit reeksen en elke volzin weigerde te zijn. Zij werd een interlinie tussen dit en dit terwijl haar ogen keken…

hoe groot haar hart dan ook mag wezen hoe warm haar woorden dan ook zijn in haar ogen kun je lezen hoe jouw zwijgen voelt als pijn hoe haar liefde ook kan helen hoe haar lachen ook verleidt in haar geluk kun je pas delen als je haar je schuld belijdt…

Hier stond mijn krakend bed Ik fluister terwijl ik de klimplanten toon in het park waar de zwanen zwijgen en het naar jonge lente ruikt, zoals toen. Wat is het meeste dat ik wens? Een dame met de handen in de heupen die me met zijdelingse blik doorboort Een gestolde pop worden. Of de smaak van meer nog... de valse gewoonte te overdrijven…

Reikhalzend wordt ze gretig groter - de huppeldepup – aan mijn hand ; nog even. Zingend zoekt ze met veel noten zin - een streep gedachten – in haar hoofd ; al even.…

Hier een vergeelde foto van ons gezin Voor de fotograaf met een stralende lach In vrede naast elkaar staan zonder beklag Herinneringen vervaagden tot grote onzin Leven in de valse schaduw van goed gedrag Moe ben ik om steeds te blijven ontkennen Uit angst voor de waarheid weg te rennen Iedere keer voor de schone schijn overstag Schrille…

Mijn oma is een speciale vriendin, die er altijd voor mij zal zijn. Zij is mijn luisterend oor, voor haar heb ik geen geheim. Met een oma die je zoveel liefde kan geven, vind ik steun en rust in mijn eigen leven. Het is daarom dat ik haar zo waardeer, iedere dag weer een beetje meer.…

Grootvader is een fuga want rots valt uiteen tot steen steen erodeert tot zand en zand wordt klei hij raakt verstrikt in mij het coda maakt ons een: voren in een akkerland.…

Je bent je eigen weg gegaan hebt paden gepakt waar ik afsloeg omdat alles anders is als je je eigen keuze maakt maar stuur bij waar nodig…

“Hier stond mijn vroegste bed.” Ik fluister terwijl ik de planten toon in het park waar de zwanen zwijgen en het naar kruiden ruikt, zoals toen. Dit is het meeste dat ik wens: Een dame, handen in de heupen, kijkt door mij. Voor mij: een moeder in felgestipte zetel. Voor mij, geruisloos: jij. Thuis nader ik opnieuw Achter glas gleed ik…

Feiligens de mûne oan ‘e râne de tsjerke yn it fermidden de kastanje op it hôf de skoalle noch hieltyd mei de Bibel ik rin derom hinne de tafel, de stuollen, it flierkleed de gong mei it húske dernjonken de koken mei it pannerek it swilk en de reade sône ûnderoan de trep boppe wennet yn iensumens en ûnskuld eangens ferside.…

Die verschrikkelijke pijn heb je jaren met je meegedragen. Nooit heeft men jou horen klagen. Je hebt zoveel meer gevoeld dan je liet merken. Al die zorgen heb je alleen moeten verwerken. Onze ogen gooide je vol met zand. Dat je stervende was, wist niemand... Je wou hem niet achterlaten. Maar je moest het leven wel loslaten. Deze verschrikkelijke…

Nog zie ik je kijken over het bollenland, met je sigaartje en je fiets aan de hand. In de verte hoorde je de golven van de zee, zo stond je, in diepe gedachten verzonken. Een man van weinig woorden maar met 'n lach, een stille man die genoot van elke nieuwe dag. Herinneringen en gevoelens nam je met je mee, van stil geluk en innige blijdschap…

je jas heb je als eerste aangetrokken gesprongen uit bed, door schaamte gekweld de paniek die je ontwaken heeft versneld maakt jou niet de enige die is geschrokken daar sta je verloren weggekropen met een agent vlak voor je, in de gang geen plek om je te schuilen, ben ik bang geen ruimte om van ons weg te lopen tegen de muur sla jij je angstige…

amy, kleine dame vol met ondeugd en met gein vriendelijk, vrolijk altijd samen ik zal altijd bij je zijn…

kleintje, met je blauwe ogen nooit voel je jezelf bedrogen hou je liefdes gescheiden probeer het mixen te mijden uit is uit, thuis is thuis werk is werk en kroeg is kroeg mijn vraagteken vroeg zwijgend naast hem naar huis Praat niet met vreemden…

Jij hebt je afspraak met God jij bewandelt paden die voor mij ontoegankelijk zijn. Jij, mijn mooie stille jongen hoe mensen ook kunnen leven teruggetrokken, traag zoekend in harmonie met jezelf toegankelijk voor de Zuidenwind onbereikbaar voor de Noordenwind. Toch zal ook jij, mijn zoon de strijd moeten voeren om je groene paden te…

Meisje de mooie vrouw die je tot je eigen verwondering bent geworden met je stille onzekerheid je dappere verweer je tedere uitstraling dochter ik ben er, mijn meisje eens beloofd altijd weer.…

Pakpapier of geur van speculaas natte sneeuw en ’t vroege duister Op dak of hier, overal was pieterbaas Dus wees braaf, zei Moe, en luister Oh, onbezorgde tijd van sfeer We plukten bloemen van de ramen en vroeg daalden wij de trappen neer Naar gevulde schoenen voor ons samen Mijn God, wat mis ik de kolenhaard Kapoentje zingen op moeders…

In de tijd van de boerderij met beppe aan het raam omringd door groen, kei en wei het jongleren met tast en mimiek rituelen van een warm Kat'lyk daar ontwaarde zij mijn parelig slijm, mijn drebbe mondelinge, ritmische vermaken gelukzalige ledigheid hoor 't jong eens kwaken.…

De stilte is niet te dragen als ik aan jou denk. Ik ben ver van jouw armen, ver van jou en je familie. Maar dat alles heeft geen belang... Ik ken je adres niet, niet de stad waar je woont, niet je naam... Arm, rijk of bastaard, blank, zwart of bizar, ik herken je gezicht... En je zoekt een gelijkenis en je zoekt het oord waar ik soms…

Ik hoor de morgen in het kraken van het bed een kuch het sloffen van pantoffels op de overloop de koffie borrelt van heel ver met tussenpozen mijn bewustzijn binnen terwijl het verkeer buiten de stilte breekt geroezemoes van kinderstemmen het miauwen van twee hongerige poezen aan de achterdeur en het zachte roepen onderaan…

ik weet niet wat ik met dat missen moet dat eindeloos herhaalt het enig woord dat ik herken steeds weer opnieuw vertaald ik weet niet wat ik met verlangen moet het is er al de tijd een veilige gevangenis daar raak je niemand kwijt ik weet niet wat ik met die heimwee moet het houdt me kleurloos klein ik ben wel in de buurt geweest maar…

Je schoonfamilie kun je niet kiezen, die krijg je er gratis bij. Dat blijft voor velen een moeilijk iets. Soms maakt je dat niet blij. Maar toen kwam mijn jongste schoonzus en ik heb dus absoluut geluk gehad, want zij is mijn allerbeste vriendin en een hele lieve schat. Natuurlijk hebben we wel eens wat, daarvoor zijn we per slot van rekening…

‘Daar Stasek’ mijn grootvader wees in het donker van de nacht ‘daar wordt een ster geboren’ en met zijn andere arm ‘daar sterft er een dat kun je horen’. Zo stond hij met twee armen te wijzen en wachtte op een vallende ster om te zeggen dat ik een wens mocht doen, hoewel ik allang wist dat niets voor eeuwig kan blijven.…

De wereld heeft veelvuldig moeten leren Dat vijanden meest toeslaan in de nacht Wat heel lang sluimert, komt vaak onverwacht De aanval blijkt dan zelden meer te keren Maar ook in kleine kring ligt dreiging in 't verschiet Betracht dus waakzaamheid, uw schoonmoeder rust niet…

Hallo, vreemde vrouw... daar zit je dan stilletjes in een stoel, zonder kinderen, zonder man zonder enig levensdoel... Wegkwijnend in verdiet, de fles in je handen. ooit bij iedereen zo geliefd, nu heb je alleen nog maar vijanden... Je koos ervoor anderen pijn te doen, en alleen nog maar om jezelf te geven. Je deed dingen die niet door…