'Nooit meer' bestaat niet..
Die verschrikkelijke pijn heb je jaren met je meegedragen.
Nooit heeft men jou horen klagen.
Je hebt zoveel meer gevoeld dan je liet merken.
Al die zorgen heb je alleen moeten verwerken.
Onze ogen gooide je vol met zand.
Dat je stervende was, wist niemand...
Je wou hem niet achterlaten.
Maar je moest het leven wel loslaten.
Deze verschrikkelijke strijd kon je niet meer aan.
Stiekem ben je er in alle rust vandoor gegaan.
Ik voel dat je gelukkig bent en naar ons lacht.
Dat je ons in de gaten houdt en op ons wacht.
´Nooit meer´ bestaat.
Dit idee verzacht lichtelijk mijn verdriet.
Je weet dat ik je verschrikkelijk mis.
Maar dat we elkaar weer zien wanneer het ook mijn tijd is....
Geplaatst in de categorie: familie