Alle inzendingen over fotografie

3 Wij lagen verscholen op zolder in de ban van haar onwaarschijnlijkheid, een oerbeeld, buitgemaakt op een foto. De hele nacht dronken en rookten wij om denkbaar te blijven in onze verbeelding, waarin zij als onmogelijk verscheen, de moeder-godin, als koe bekeken, de borsten gespannen en ideëel. Later leerde ik zelf hoe hopeloos de zuiverheid…

Een klas met veel te hoge ramen. De aarde hangt er zomaar aan de wand. En tweeëndertig stijve meisjesrompen zijn rij aan rij, in melkwit licht, aan banken vastgeklonken. De toekomst in hun ogen moet voorbij. Men geeuwt er al verleden uit. Maar één van hen, de mooiste, jij, nog niet verlegen met haar leven, is met de aarde iets van plan.…

Aaneen getrokken lint van waarachtig blauw aangedaan in het hart rond besloten tijdsverschil waar de ochtend licht gekleurd in purper groen asgrauw en maagdelijk wit glansrol voor de fraudeur zo ongeveer met rode handen om het wit streelt de groenling het kleurenspectrum van het geboren ik.…

(kunstmarkt Fort Prins Frederik, Ooltgensplaat, 14 mei 2011) kunst markeerde dikke muren rond krullen licht gevonden in het aangezicht van velen, die de dag al warm bezongen sculpturen speelden met hun schaduw schilderingen kleurden vrij met het hart op blijdschaptongen sprak een oude naam de mensen aan zo is het gegaan waar…

vakantie weer voorbij herinneringen die blijven geheugenkaart met honderden foto’s souvenirs…

Toelichting: mijn zus (verpleegkundige) Gerda Krediet o.a. bekend van haar boek "Ouderenmishandeling'" is ook een zeer verdienstelijk fotografe en onder de handelsnaam "Amaryllis" timmert ze verdienstelijk aan de weg vanaf 1999. 'Ze' hangt momenteel met een overzichtstentoonstelling in het Gerechtsgebouw Rotterdam, Laan op Zuid, Rotterdam…

zoals de dochter van de dichter haar vaders kijken heeft georven maakt ze een foto 'het vergezicht van de rivier' in wazig tegenlicht over 't water en noemt het haar gedicht zó eenvoudig soms kunnen dingen gaan door tederweg te zien en te beschrijven als een fraaie vorm van het vastleggen van iets voor later…

Staaltje vliegkunst vogels slaan gezicht in elkaar even zag ik jou…

Zo zat je vaak. Je hand knijpt in de leuning tot het bot, alsof je zoekt naar het gevoel dat in je eigen arm ontstaat. Je grondvesten een stoel, die jou natuurlijk niet begrijpt. Ik til een glas tot halverwege, dat ik al was het leeg niet eens kon legen. Een paradox weegt in mijn lijf, zodat ik niets meer goed kan maken en niet praten…

Verscholen in het groen, een camera geklemd in je hand, je glimmende flits gericht op een vogel aan de waterkant. Uiterlijk zo rustig, maar van binnen slaat je hart een balts van verlangen om hem op gevoelige plaat te vangen Je wacht, met engelengeduld, op dat volmaakt moment dat hij jou in het aura van de zon zijn schuchtere blik…

Het herfstbos,rijk en vol leven tot de rand laat zich nog even in de zintuigen zaaien. Onder de bomen voelt het vochtig, paddenstoelen pulveren en spuiten sporen in de lucht, duizenden levensmoede bladeren krullen en dwarrelen neer in cadans met het gekrakra van de kraaien. In een vijver diep in het bos komt wat rotte eierengeur los, onverteerbaar…

Dat ik nog steeds Van je hou Ik heb alleen nog Een foto van jou En in gedachten Denk ik nog Aan de slapeloze nachten En toch.. Die foto zal ik Niet verscheuren Jou liefdevolle blik Nee, nu niet treuren Hartzeer Ja, dat is waar Steeds weer Denk ik aan haar.…

Zelfs aan de kleurenfoto’s die hij neemt van mensen is herhaaldelijk te zien dat hij hun minder mooie kant belicht. Zo mist hij keer op keer het mooiste. Maar kijk hoe hij vandaag de negatieven in de haard verbrandt. Op zijn gezicht ontwikkelt zich een zachte glans van licht! Terwijl ik kleur zie ik opeens zijn allermooiste kant…

Waarom moet ik blijven kijken naar die ansichtkaart - een roeiboot hij ligt op de rimpelende spiegel van een avondhemel verankerd met een dunne lijn aan iets in de diepte het is een foto maar je ziet hoe de boot schommelt en rukt aan zijn anker zo moet het altijd te zien zijn geweest een boot wachtend op zijn roeier er is gedacht…

vol overgave lig ik in het rulle zand langzaam varen donkere wolken voorbij waarachter een sterrenhemel schuil gaat voor de kust knipperen lichten groen en rood geduldig wachtend op wat er komen gaat…

in je camera staan onze tijden beschreven in geheugen met de foto's kijkend in gedachte vol verlanging naar het verleden…

ik zie jouw lach, aan het strand met handdoek in je hand, en op de achtergrond een koelbox en een parasol die me elke keer weer als een klok in mijn hoofd en mijn hart, stilzet. Telkens ont- vreem ik weer jouw lach jouw gedachten uit een lichaam die ik nooit goed heb begrepen. Soms besta jij teveel in mij.-…

gevlochten in de staande avond draagt zij mijn witte huid, het rode haar naar dageraad in mandoline krullen een vleugje naam van gospels en geloof als ik haar roep ze lacht oneven ronder dan het hart van hem de strak gespannen baskast van zijn stem zingt hoger door als ik erken, zij is een winterkind van keer op keer en laagjes liefdessneeuw…

Hij was geeerd hij was beroemd zijn naam werd fluisterend genoemd zijn weergave van feiten was ongeevenaard de kleurstelling en vakmanschap onvervaard maar toch er was een groot gebrek hij zag alles door de lens dat was zijn lek bekrompen in karakter leeg in gesprek vervolg van deze tragedie in kort bestek hij kreeg het door hij vond geen…

in tegenlicht hebben mensen geen gezicht zijn alle bergen zwart ontbreekt het aan nuance in helder licht daarentegen blijft er niet verzwegen worden wij blootgesteld aan het verwijt juist daarom prefereer ik schemertijd...…

kopje thee uitgewist voorbij de grens, de lijnen buiten het fotopapier. was het wel thee? ze boog zich het beeld uit, haar arm reikte weg oud gezicht, blij bleef jonger lachen, mondhoeken geknipt om niet te vergeten steeds maar herbeginnen het dartelend kijken naar wie ze was en is; haar lippen blijven - mij winnen.…

In zwart-wit Is alles kleurloos Lét-ter-lijk Welteverstaan In zwart-wit Het huis. De meubels Feestjes. Taart Voorbij. Gegaan In zwart-wit Vakantie vieren Binnenland Met soms die vaan In zwart-wit Uit het buitenland Memorie Zwart-wit. In kleur In zwart-wit De nachten dagen Herin'ring Mooi. Zoet. Die geur In zwart-wit De…

ze kende het huis niet voor ze hier kwam alleen van een foto in de krant waar de schrijfster die er woont langs het strand loopt in de wind haar ogen op een camera gericht als na een vraag een foto met op de achtergrond de helling waar het huis staat tegen begroeide rotsen onderbelicht door de mist uit zee of door de stuivende wind die…

lach je mooie lach want jij bent de mooiste, lieve schat, en zo niet dan mankeer ik wat aan mijn ogen of hou je me voor de gek, -soms geloof ik zelf niet meer wat ik denk, hoor, zie, voel, ervaar...- de vissen springen achter je op uit de fontein als twee handen uit het water, dan, nog ben ik net op tijd om ze te fotograferen, en jij loopt…

ze trok haar mooiste kleren aan in de gang keek ze nog even in de spiegel schikte haar kapje en duwde wat losse lokken eronder vergezeld van haar vijf zoons die hun beste pak droegen togen ze naar de stad ze zouden zich laten fotograferen rondom en op de schoot van hun moeder denk erom: niet bewegen zijn de jongens gaan schuifelen tijdens…

Met z'n allen bij elkaar, starend naar een punt, in gedachten verzonken, vergeet ik de tijd. Dwalend door mijn fantasie, voel ik de stilte en de spanning van het moment. Even is er licht. De tijd wordt gevangen in zwart en wit. Dit moment voor altijd.…

Een klokkentoren priemt boven ’t maagdelijk wit hypocritisch zicht…

De vrouw slaat haar benen over elkaar zij waant zich alleen in haar nonchalance haarzelf bewegen is niet wat zij ziet waant zich alleen en onbespied Straks krijgt zij thee in de salon wat toastjes met kaviaar en een kus Op haar schoot leest zij gedichten vertaald in het Nederlands van Poesjkin Haar wangen worden rood en zij streelt haar…

bevroren reflecteert het meer de vorstelijk berijpte kraag van riet dat langs de oever groeit maar stil door ruisen lang vermoeid buigt voor een kille wintervlaag vanuit de zoom staart star een reiger met zwoele zomers in gedachten waarin het kwaakconcert zacht klonk dat hem zoveel voldoening schonk zonder het eindeloze wachten en…

Een mooie foto is als een gedicht, maar dan geschreven in schaduw en licht.…