Alle inzendingen over fotografie

nu ik er secuur naar tuur met de ogen van Hans Aarsman zie ik werkelijk zoveel meer geleefd geluk door tijd geschreven als het dichterlijk gegeven kijk ik met een groot verlangen naar wat de lens hier heeft gevangen…

de boer maakt een foto van zijn tractor en daar maak ik dan weer een foto van aldus de fotograaf tot de dichter de dichter neemt notitie van de foto en kijk een zoektocht naar woorden komt langzaam op gang…

ze hebben hem hoog verheven op een voetstuk gezet goed zichtbaar voor de lens het tegenlicht maakt het donker laat hem er uit springen alsof juist hij de hoofdrol mag vertolken…

Vroege morgenzon wemelt in gouden schijfjes op het effen meer. "Koekoek," hoor ik steeds om me heen. Die roeper zien? Speurtocht zonder eind! In het madeliefjesveld ligt paardenbloempluis, verwaaid.…

Een molen, een sloot.... Wat bollenboeren missen zijn tulpen, hyacinten en narcissen, dus hij poot. Ik zou de paardenbloemen missen kriskras in de berm, maar gelukkig zijn ze ferm, lieveling onder de kruiden, voor gal en tal van kwalen, Sportieveling, want hij komt zonder poten of betalen, steeds ongevraagd maar terug. Wat ik fotograferende…

Erwin zorgt voor levenslang carnaval met zijn verbeeldingen zijn uitdossingen zijn uitstraling zijn uitlatingen zijn mening zijn visie zijn college zijn kussen En op schorem mag je spuwen En op hem Erwin roep ik: Olaf, Alaaf, alaaf, alaaf!!!!…

een gestreept gedicht van een eigenwijs achtereind dat zich maar niet wil keren... de treurnis van de fotograaf die genoegen moet nemen met de keerzijde van de zebra en die dan uiteindelijk toch maar een plaatje schiet…

-woorden bij een foto- ergens buiten de stad waar de tijd alleen nog in het verleden huist verhullen gehavende muren een roerloze leegte rond ‘n verweesd en uitgewoond bestaan en ook de mensen die hun dagen hier sleten zijn reeds lang naar het stof der aarde teruggekeerd enkel ‘n verdwaalde passant die in deze bouwval beschutting…

Sliep uit purpervuistje lindetak sliep nog uit slaapt nog Buiten heerst waar ware grootte heerst, buiten waar het is-teken werkt maar heel diep in zijn huis zit Brom. Helemaal diep achter glas wacht Brom de lange dagen van de fotografie af. Brom driepoot niet tweepoot Bron. 'Bron is een mooiere naam'. 'Ik ben heel tevreden met Brom. Brom, voornaam…

In zichzelf vindt de kleur begin en einde, hermetisch gesloten kan nergens anders zijn om te ontsnappen aan een voortdurend leven dat in de nacht naar buiten komt met een grote dorst aanvangt het licht van biljoenen jaren ver opvangt dronken een dansje op leylijnen maakt…

Enkel de verbeelding kan hier spreken, Geeft deze voorstelling duidelijkheid. Wat wil men ons doen geloven, Is het soms een strafbaar feit? Wat men hier wil tonen, Is een bevroren moment, Waarvan alleen de maker De juiste oplossing kent.…

Zet alles klaar om vooraf vol te zijn, in forse hompen, snijdend te verdelen. Valt het van tafels, zal het vallen. Grond eindigt niet. Zorg dat servetten vleugels zijn en boten tot ze op schoten liggen voor het morsen. Moet iemand even doen alsof een hoed, laat maar begaan. Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten vooraan neergelegd…

Een portret-vervagend verleden voorbij echt alle ijkpunten door jou ooit bedacht Gelijk in sepia, de tijd voorbij met mooie tepels als vingerhoeden Het emotieloze meisje op de drempel van voor altijd gevallen of erbovenop gekomen door de daad bij het woord Clairvoyant, dus volledig, uitermate helderziend; voor anderen onzichtbaar, dui…

Het hart lanceerde stilstand In een tijd van druk, druk, druk Ongevraagd pauzeren, voelt als verlaten Enkele dagen zonder licht betekent langere tijd een enorm gevoel van groot onbehagen Stilstand is achteruitgang juist zeker als in de vaart der volkeren topsnelheid wordt opgevoerd Stilstand is zeker schoonheid in gevallen van toevallig…

ik had haar gevangen in mijn zoomlens, een fractie van een seconde. woorden schieten tekort, oog-ver-blind-end, oog-ver-blind-end! doch, de opname catastrofaal, LEEG. ik was teveel bezig met het moment, maar, te weinig met de opname!…

een ongedeeld woordloos ogenblik het verwarde gemoed scheept niet aan blijft bezwaard voor de drempel hangen het zoekend oog valt niet samen met het onvindbare de naar binnen gerichte blik het laat zich niet vangen door het oog van de camera…

ik kus mijn lieve en vertrek al vroeg naar de polder, nog gehuld in de nevel loop ik in dit schijnbaar desolate landschap. ik zie mezelf in de onmetelijkheid van dit doek dat nog geen penseelstreken en kleur bevat. ik hoor mijn voetstappen in de grijze asfaltlaag dempen. ik ruik de muffigheid van dit verstild beeld. ik voel de rijpheid voor…

Op je foto zie ik je kindgelaat stralen Je ogen staren zorgeloos in een nog niet benoemde wereld in mysterie verzonken De stormwind van de wereld had nog geen zand in je ogen geblazen Misschien heb je dit eerder ervaren maar ben je het vergeten want gedachten hebben als wolken je innerlijke zon verdonkerd En wat ben je nu? een hunkeren…

in sepia zwart/wit of full colour het maakt eigenlijk helemaal niet zoveel uit het is maar wat je er in ziet en wat het met je doet het kan zomaar zijn dat een foto bij de één iets los maakt terwijl een ander er nonchalant in looppas aan voorbij kan gaan... zo blijkt telkens weer dat inspiratie werkelijk een wonderlijk gegeven…

Een verre groet die samenvalt met een vergeten herinnering. In sfeer van overzicht en huiselijk geluk Het viel in een systeem; de hokjes en de regelmaat De sussende vertrouwdheid opdat hysterische chaos kon vervagen, gesmoord in wollig samenzijn. De overledenen die deze wereld pas verlieten wiens beeltenis verankerd staat op…

zó verloopt het steeds vaker vooral op een lange winteravond als ik bij een aantal portretten op de kast een kaarsje ontbrand en later, wanneer de nacht weer valt nog een poosje naar elke foto staar voordat ik ze in het donker zet juist dan, op dat moment lijken hun gezichten nog even op te lichten alsof zij hoe jong of oud ze…

ook al raakt haar ziel mij van nabij waar ogen zich naar mij toe wenden geen moment is zij bij mij noch wil ze maar iets verzenden ze woont in haar blik aan de rand van het bestaan schouwt eerder naar binnen; hetgeen wij nimmer zullen verstaan ze is de dode schoonheid die nog telkens roept vertoevend in een…

Hoewel de duivel zijn dagen afsluit, hevig vuur De wind, aangewakkerd, de loef van liefde afsnijdt Boort de machine voort, als verblijd mensen geen gat zien in die muur zonder licht Die oneindige, behalve de spurt van liefde Zeer gehaast, versneld bedreven die glijdende schaal van het apparaat gewoon kinky gezien haar stoer zijn werkelijk…

een wereld vol leven in detail zie ik het kleine O zo groot het licht speelt met deze schoonheid van zo dichtbij ik bewonder en gefascineerd met oog voor dit detail leg ik het beeld vast het kleine zo groot zo dichtbij…

Met een horizon in oker boort de zon een gat omlaag tot diep in de einder 't Skelet van bomen tekent de hemel meer dan magnifiek Met een vlies bovenop 't water keldert temperatuur traag Diep onder de spiegel daar gaat het leven volop door weliswaar gestáág verder terwijl de ondergaande zon contouren voor het plaatje fotogeniek aanreikt…

daar was ik en zat ik of stond ik of sliep ik en at ik of keek ik of zwaaide ik en hield ik .. en lachte ik of huilde maar waar ?…

Haar blauw contrasteert bij een uitzicht aan water Haar blik ietwat verongelijkt Ogen van verwond'ring, -bazing Dorstlessend aan het Water. Bij tafel met kind Zij is mooi in maagdelijk wit 't Kind vraagt zich af, hoe alles kan Verborgen schoonheid in een goed-gerichte lens…

(Zitje met zeezicht) 't Gewelf groeit mooie kleuren Golven rollen onafgebroken Langzaam maar zeker Dooft de haard Een groot bad, gevuld met zilt Overgeheveld en gereinigd van Oceaan naar Vaste grond d' Immense rots breekt en scheidt Vanaf 't plateau in heus één adem Spetters op de lens Hemels' dauw Schuim grenst de zee van het land…

het avontuur kwam per vrachtwagen de laadbak als podium voor hen die vereeuwigd werden tegen betaling mocht je in het pak van een cowboy stappen en bij het kampvuur gaan zitten en heel even het gevoel hebben dat er meer was dan de straat de stad en de sleur van alle dag... ach ja de vijftiger jaren het grote grijs en tóch ook het zwart…

als jij je vreugde niet op kunt, verblijd langs sloot en pad de mooiste beelden plukt pluk ik geluk uit jouw stralen haal ik graag mijn glimlach uit jouw mond de woorden die klankvol een hoera bekoren duizendvoudig liggen bloemen glanzend in de zon ik tel ze slechts in stille noodzaak want hun rijkdom geurt uit nimmer zoekgeraakte…