Alle inzendingen

nog steeds knaagt de tand des tijd aan botten spieren en gerafelde pezen die had ik vroeger ook al zij zijn gewoon zichzelf gebleven nu wat meer in de actualiteit ach ik was toen mijn tijd vooruit ook ben ik weer op sport gegaan met korting voor de leeftijd de zware ijzers raak ik nog maar amper aan wij gaan meer voor het evenwicht…

de koeien zijn weer los dartelend als veulens grasduinen ze in de wei en loeien luidkeels in rijm... een lust voor oog en oor je zou er bijna een versje aan wijden…

nog zijn de schakels niet gesloten heeft het zoeken naar betere verbindingen de hoogste prioriteit toch hebben wij niet meer alle tijd en vieren dapper onze verjaardagen maar bij het ultieme einde is geen spijt wij zijn overlevers onze genenkeuze is zo bepaald dat wij het beste uit de voorraadbank eenmalig hebben gekozen in het…

De ogen van het spraakwaterkind kijken angstig onder haar huid vandaan. Verborgen gedachten zoeken mededogen maar in werkelijkheid ligt zij ingetogen in badwater te woelen weggegooid van hartstocht beroofd van woorden berooid. Haar pantser van woorden waar men zich aan raakt is door haar niet bezield haar lichaam voelt naakt ook…

Mijn verbeelding sleurt mij mee Onthutst in mijn ideeënstroom Daar ik dit amper kan bevatten En ik hier wakker over droom Mijn traag besef drijft mijlen ver Achter mijn kennis van het feit En zal pas tot wasdom komen Na ongemerkt verstreken tijd Ik betwijfel toch mijn vondst Die zo macaber is gebleken Terwijl ik alle woorden zoek…

Het mos woekert door De sporen in een rotswand drijvend Listig badend in zonlicht De klimmer vertrappelt zijn vacht De voet schiet weg Het touw trekt strak Als een pion van de zwaartekracht Slingert hij boven een scherf Spartelend in wind Het touw verrafelt De vezels knappen Hij siddert in zijn dun pantser…

vandaag ontbrak de warmte die altijd verbinding bracht in optrekkende kou was blauw het licht dat alles overheersend was kilheid spiegelde nog net geen vorst op zwaar beslagen ramen muts en das ontnamen mensen wat toch zo herkenbaar was rode wangen en een fris gezicht dat guurte kent uit noordooster tegenwind diep weggedoken…

riethalmen ervoor water op de achtergrond wind waait erdoorheen…

zij drift zonder gewicht op de wind beweegt als een vogel in glijvlucht haar lach tekent zon op het strand kleurt zonder schaduw een witte golvenrand waar gedachten dwarrelen uit haar losse hand ook zij deelt de database die schepping heet kent de momenten van loaden tussen cloud en heet zand…

ik leg witte bloemen op je schouders kijk met ogen die nooit hebben liefgehad zoveel moet ik nog leren over het prille fluister van sterrenbogen het teder voelen van een dromer je geeft me nachten in feeënblauw ademt mijn adem in wolkendauw je spreekt me over verloren tover en ruikers vol rozen over het nevellied…

wandelend langs het strand eens te meer in diepe gedachten zag ik niet hoe zwarte wolken vanuit het noordwesten over de zee aanstormden voor ik het wist stond ik middenin een ijskoude plensbui…

Het lijkt alsof alles me tegen zit, een soort drijfzand. De onzekerheid en pijn, ik zak steeds verder weg, tot er een tijd komt dat ik geen lucht meer krijg. Het begon twee jaar geleden, jij zei: ga je mee even een stukje wandelen. Maar wat bleek? jij bedoelde wat anders, en ik zei nee! Maar jouw ogen zeiden genoeg, ik had niks te willen…

Schrijvend door een rood sein laat ik mijn zin ontsporen als een trein van de rails gegleden en wat heb ik toch gedaan in het begin dat ik zo ben afgegleden dat ik hier heb staan ik heb geen zin?…

kort, de staatsiegeldsecretaris door de bocht, eist opslagcenten voor kleinverpakt vocht straks vraagt ie ook nog zonder blikken of blozen om een heffing op zakken, potten en dozen ik vind dat politici, zonder dralen voor hun zetels moeten betalen te vaak zijn deze niet bezeten en dat geldt ook voor hun geweten…

stukjes zwart zweven bijna lichtgevend in het donker in ontkennen van contrast ademen zij alle kleuren lijken volume te vergaren door niets te weerkaatsen in hun bestaan van dimensionaal naar het zwarte gat van vandaag toch spelen juist randen het wetenschappelijk spel van wat kan er…

Vlaanderen en Nederland iedereen opgelet spel mee wat net op het net is gezet fouten in punten komma`s en veel meer streepjes accents andere kant op dit keer maakt mij niet uit hoe jullie verschijnen als ik maar in die woorden mag meedodijnen.…

K ostelijk zich vermakend O marmde Margaritha onvervaard N a een zitting toendertijd I n het rechtsgebouw N och beneveld Edwin G ewoontjes- is zijn aard- S chaamteloos breken zij H et erewoord van vorstelijkheid U it de media valt te filteren I n liefde en oorlog S terft integriteit..…

Op het kersenmozaïek detail van een eikenhouten tafel schaak ik met een lotgenoot de wereld steekt schuin over Jaar in jaar uit zie ik kopers verspreid over meerdere, te vroege avonden Te kort om Nederland voorgoed achter de ramen vandaan te drijven Het mooiste woord dat ik dit jaar voelde “middellange-termijn-doelen” en ik slikte iedere…

ik zag hoe je lach jouw wimpers ondeugend krulden rook de vleugjes parfum die je aangename verschijning omhulden je stem zong in eigen melodie het lied waarin tonen samen verkenden zonder woorden raakten snaren de diepste emoties uit liefdes onbekende ik kwam in de ban van jouw magische krachten waar hemel op ons lag te…

De lange donkere gang verstopt in een lucht van natte jassen vochtige sjaals en bont gevoerde wanten toont nog even duister en somber alhoewel het welkom warm is wensen, hartelijk en oprecht worden door de kamer gesmeten als waren het pepernoten stemmen gaan door en langs elkaar, met af en toe een glimlach langszij dan weer een schitterend…

Ik hield mijn handen open voor jouw tranen en wiegde je zachtjes als de zee en op de toppen van het duin stond de dood te grijnzen we liepen er voor weg wij twee ik hield je hoofd gevangen aan mijn borst zodat je niet kon gaan het zout van tranen prikte op mijn huid we hadden nog een lange weg te gaan en achteraf was het…

Weinig nodig Ik strek me uit Over het zand Op de aarde Voel De aarde Onder mij Ik sluit Mijn ogen Ik hoor de branding Van de zee Om mijn lijf Voel ik De streling van de wind En de zon Die mij verwarmen Als een Tedere omhelzing Dicht bij De aarde Voel Ik mij Verbonden…

land geboren uit de schoot van de aarde rijzend uit de oceaan land van tegenstellingen tere bloemen in barre vlakten daarachter de stille krachten van gletsjers op de horizon stil en wit tegen onheilspellend zwart van sluimerende vulkanen land van ijs en vuur van spuitend stoom en eeuwige watervallen dreigende basaltkusten boven je…

Wat ze altijd al wilde had ze eindelijk bereikt, kilo’s viel ze af sinds haar vriend haar dumpte nu is ze dikke maatjes met koeken en chips…

De gedachte van een vlinder Duurt vaak niet meer dan een dag Ze leven echt niet meer of minder Als je dat misschien toch dacht Ik hoop dat mijn gedachten Langer blijven hangen dan dat Want de herinnering aan jou moet blijven Als ik vlieg van blad naar blad Met mijn uitgespreide vleugels Vlieg ik van tak op tak Plotseling breekt een tak…

Verweerde gezichten handen getaand eeuwen beschaving maken mij stil deze afstand ondraaglijk het maakt niet uit welke weg je neemt als je maar gaat tot je aanspoelt op de oevers van mijn hart…

Het betekent blijkbaar dat vrouwen niet langer voor mannen mogen wassen en strijken. Mannen mogen het misschien nog voor mannen doen, vrouwen voor vrouwen. Maar vrouwen niet meer voor mannen. Ook als die vrouwen dat zelf graag willen? Ja, ook dan. Hun bereidheid voor een man te wassen of te strijken, wijst er immers op dat hun ontvoogding…

Laat ik me leiden ervaar ik de kracht Verschuil ik me achter wat ik juist dacht Laat ik mijn hart open samen met mijn gedachten Loop je vooruit of sta je te wachten Laat je me knielen en reikt mij die hand Zal gaan waarderen waar ik ben beland Zul je me vangen als ik vallen zou Kan het nu nog niet weten ik zie pas een klein beetje van…

je bloesemt je ogen heel even open wanneer de lente zich in je slaap beroert met een wolkjeszucht van onvoltooid verlangen kom ik tot jou en denk aan morgen want waar, mijn lief ga ik nog dromen vinden die mij als symfonieën tillen naar het zomerlicht blijf nog even liggen en stil mijn pijn want waar mijn lief kan ik nog dwalen…

is geen toekomst of verleden wij zijn slechts nu en hier wat zal of was is niets dan hersengolven heden…