2977 resultaten.
Grond gebonden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 285 Ach hongerige herfstvlinder
op zoek naar restjes nectar
in de allerlaatste bloemen
Mijn laatste zomergast
ik volg je al een tijdje
terwijl de winterkou
zich reeds aankondigt
Je kijkt me nog even aan
voor je op je reis gaat
vol heimwee kijk ik je na
tot je uit het zicht verdwijnt
Kon ik maar met je mee
of anders met de vogels
ik zou…
Kilte van een woud.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 625 doordringende snijdende koude in
een gure oosten wind
mijn voetstappen klinken wat dof
op het met klei doorweven grind
bomen zijn groen uitgeslagen
mos stijgt op langs de stammen
hun kruinen bewegen en ruisen zacht
er wordt de komende dagen
wat lichte sneeuw verwacht
beklemmende intense stilte omringt me
in 't hart van 't bladerloze…
Fotonen klonen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 137 De boom ontdaan van blad
strekt de magere takken uit
hemelwaarts omhoog, veelarmig
tot rust gekomen in de nacht
een kleed van sterren aan
Jij wil niet horen van een maan
gevangen in de kale, schurende vlakken
alleen maar omdat jijzelf beweegt
verdwijnt, verschijnt, verdunt
verdicht op elk niveau van bestaan…
Haiku November 2015
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 137 twaalf november, ik
word gestoken door een wesp...
dag, mooie zomer…
Vrieskou
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 133 Vroeger woei de wind zo straf,
hadden we nog echte winters,
waar aangevroren spelden
op moeders schoot
werden weggewreven.
Snot pegelde aan neuzen,
terwijl de dapperen het
eerste ijs, onheilspellend
hoorden kraken
en of 't zou begeven.
Bloemen plakten vast aan ramen,
toen buiten nog wel eens naar
binnen kwam, door kieren…
Verkleuren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 109 het gevallen blad
houdt zich niet stil
in tegendeel
het kleurt de herfst
terwijl zij een
langzame dood
sterft…
Nazomer
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.328 Lang voor ’t verdorrende seizoen beginnen moet,
speuren haar scherpe ogen naar de onderhuid.
De bloemen van haar bloed schreeuwen haar kleuren uit.
Ze gaat uitdagender dan ooit van hoofd tot voet.
Er is een leven dat zij in den spiegel voedt.
Haar ogen drinken het tot zij ze topzwaar sluit:
dronk zó een ander haar nu tot den bodem uit,
of doofde…
Herfstbladerend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 303 Nu de schaduw grijpbaar wordt
zich vangen laat in mijn handen
tussen de vingers wriemelt
vrijheid van het licht zoekt
Maakt zich in mij een voelen los
dat liefst als blad uiteen valt
verteert en zich vindt in sporen
weggeblazen en gedragen door de wind…
Winterstalling?
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 114 Afgemeerd
lig ik hier
de motor zwijgt
voor wintermaanden
Afgemeerd
aan de oever
van de rivier
kabel aan de bolder
Geen schipper
durf ik
naar de koers
te vragen
Geen boeking
wordt er gedaan
geen kinderstem
geklets,roepen
Geen kip....
die nu wil reizen
de bomen bijna kaal
terrassen
aan de kaai leeg
En meeuwen
die…
Ontaarding
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 wanneer zij weer
met z'n allen vergaderen
hangt hij angstvallig bladeren
terug in de boom
iedere dag
wel een keer
of vier
want de herfst
waarin alles bederft
is niks voor hem…
Magische Herfst
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 278 De bladeren verkleuren
En vallen naar benee
Ze nemen wat ontgroeid is
Als pakjes met zich mee
Dat gaat heel diep de grond in
Alwaar het transformeert
Als Koningin de Winter
Het witte land regeert
Als Koning Lente klaar is
Straks met zijn winterslaap
Dan duikt hij in de aarde
Om met een laatste gaap
De afval van de blaadjes…
Herinnerend winterbeeld
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 176 Dat dit je herinnering terug haalt
naar die vriesdag vol van zon,
met lichtend rijp op sprietjes stro,
en zilverwit op boom,
met licht zo stralend zacht en goud
dat bijna aaibaar langs de ramen strijkt.…
wandeling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 119 We liepen wat
bij Delft en Overschie
langs paadjes
tussen knusse huisjes
vol snuisterijen
en verborgen ongeluk
in de verte de snelweg
door het water in de mist
was er opeens een doberman
op ons pad vol hysterisch blaffen
hij bewaakte een terrein en
we zagen wel dat hij dat moest
geen stil geluk bijna opgevreten
liepen we er…
het is weer zover
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 264 in donkerbruine strofes
stroomt een overvloed
aan melancholie
waarvan de gedichten
straks zullen overlopen
het is weer zover
herfst tergt mijn gemoed
tot schrijnens toe
de eikels hoog in de bomen
zullen spoedig vallen
als verwoestende neerslag…
Een grauwe herfstdag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 485 gedreven door wind en motregen
ploeterend over heuvels, door weilanden, modder en plassen
wandelend langs troosteloze lege café terrassen
toch een glimlach op mijn gelaat gekregen
fascinerende aanblik van bossen met kale bomen
alleen in de toppen nog wat bladerkleur te ontwaren
kraaien huizen er met tientallen paren
zon lijkt er toch even…
In de winter.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 336 Ginds op de heuvel
Onder de beuken,
Dor en ontblaard,
Zit nu de winter;
Wit is zijn kleding,
IJs is zijn baard.
Donzige vlokken
Strooit hij op aker,
landhuis en heg;
Hand doet hij worden
't Water der vlieten,
't Zand van de weg.
Krassende raven
Vliegen in 't ronde,
Bol van de kou;
Nevel en mistdamp
Hullen de velden…
Aan wie seizoenen ook horen kan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 149 In mij zwelt de herfstwind aan
en fluit aardse kleuren,
door de krochten en kieren
van dit alles hier.
Zij weerkaatst schraal
van gleuven,
om golvend neer te gaan.
Het stormt in mij, maar vederzacht
resoneert het rood,
hoor je de kracht,
van noten, guur gestreden,
in de tragiek van
toon verslijten?
Haar waaiend lied stuwt echos…
De laatste zwaluw
poëzie
4.0 met 3 stemmen 662 Oktober strooit, bij wind en vlagen,
De gele blaadren langs de grond;
Reeds koud en huivrig zijn de dagen,
En vliegt gij, Zwaluw! hier nog rond?
o Vlucht, geliefde! vlucht dees streken,
Door al uw zustren reeds ontweken;
Zet u in betere oorden neer,
De lente is hier al lang verdwenen,
De lieve zomer ook is henen,
Hier zijn geen schone dagen…
Dorpswijsje
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 134 ik speelde met een houten vogel
in een dorp op een wintervacht
waar we Brahms hoorden aan de gracht
en ons bogen over een kogel
we liepen samen over het veld
in een jas en een mand vol waar
de componist zagen zonder haar
als de koude oorlog zonder held
we waren anders dan de leraar
met zijn jas en versleten sjaal
die ons interesseerde…
Dat herfstige
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 126 jij hebt
dat herfstige
in vale kleuren
de volle zomertinten
verschralen naar het grijs
intense van een verre horizon
je lach trotseert
de elementen en is
de lage zon al gepasseerd
je pas mist
het joyeuze voorzichtig
stappend op het nevelige pad
nog oogsten
lange schemeruren
de laatste kleur van het seizoen
maar winter kraakt…
herfstige regens
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 158 Soppende en sompende regen,
druilige driezelige regen,
mottige, mistige, muizenissende regen,
striemende en stromende regen,
vuig vlagende regen,
harde, hevig huilende regen,
koude en kleumende regen,
droevig doordringende regen:
allemaal zo vreselijk nat.…
Onontkoombaar
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 101 Vandaag kwam wintertijd
Aangesjokt.
Heeft zich weer aan koude onttrokken
Bracht gure wind, sneeuw en november mee,
Kommer en kwel en ach en wee.
Daar gaan we weer
De lange maanden in ‘t verschiet,
Ik moet je eerlijk zeggen
Die winter, ik moet hem niet.…
Stormloop
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 98 Nu zonsopgang het land bekleedt
sla ik deuren achter me dicht
in een stormloop van windkracht acht
loop ik in de herfst te dromen
van schoonheid weelde en levenslust
wat is dit allemaal toch mooi gemaakt
een wervelwind van gouden bladeren
hebben mij in hun kring opgenomen
hun sierlijke rondedans tovert zacht
een glimlach van rust…
Met het korter worden van de dagen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 93 Ik scheurde mij van de zomer los.
Mijn leven leek nog niet op orde.
Het is de vraag wie of ik ben,
wie ik zal zijn of wat zal worden.
Ik dwaal ontheemd door de stilte
van het bos.
Ik dwarrel als een onthecht blad
in het zachte mos, omdat het leven
al in mij verdorde. Het is de vraag
wat er van mij worden zal; of ik ben
of zal zijn,…
Herfstige overpeinzing
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 114 Het jaar
en zijn getijden
elk seizoen
weet mij te
verleiden
tot overpeinzing
en verrukking
die beurtelings
strijden
om de vreugde
in mijn ziel
dit volledig
te ondergáán
ónder gaan
in dat palet van kleuren
en geuren,
in die
seizoenen
van koude, lauwte,…
Klok terug
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 275 Zomertijd, oh zomertijd,
dit weekend ben je voorgoed verdwenen,
het uur dat zorgde
voor wat extra licht,
is door de klok te verzetten
nu gezwicht.
Een uur minder een uur te kort,
oei als dat maar geen hommeles wordt
met Koning Winter,
die gelukkig toch maar,
geen gezeur krijgt over kleur
of over haar!
Zomertijd oh zomertijd…
Het eerste sneeuwfront.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 505 in de verte komt ze reeds aangeslopen
grijs gekleurd met donker omrande wangen
spookachtig, groots, nadert onbevangen
dieren zijn reeds in holen of nesten gekropen
keurt kennelijk het landschap beneden haar
is gereed haar last te laten vallen; terstond
daalt reeds de temperatuur op de grond
ze kreunt, drukt haar wolken wat in elkaar
haar…
Oktober
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 165 In oktober vallen de bladeren.
Met prachtige kleuren bezaaien
ze de grond waar ik op sta. De
eens zo groene zomerkruin ademt
de dode herfstlucht en zucht om
de teloorgang na zijn laatste
vlucht.
Oktober draagt zijn eigen vrucht.
Met haar behagen weet ik waarom
ik besta. De voorbije vitaliteit
is nu aan het sterven, maar ik weet
er…
Herfst
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 114 Nederland is op weg naar zijn winterslaap
Het groen vervliegt gedwee en traag
Mij gaat het eerlijk gezegd iets te vlug
Binnenkort de klok weer een uur terug
Mistroostig staar ik naar buiten
De wind en de regen zijn niet te stuiten
Achter de wolken: gebroken licht
Hoe komt het dat de zomer zo snel verdwenen is?
Maar waarom op de winter wachten…
Spinnetje zo dapper
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 413 ~ Tekst op de muziek van Coming Around Again / Itsy Bitsy Spider - Carly Simon, zie link (herhalingen staan tussen haakjes) ~
Blad verkleurt weer
Regen valt neer
Herfst is in 't land
Paddestoelen
Zie ze groeien
Leg ze in je hand
Alles in je en om je heen
Verandert steeds weer, tot zand of steen
Maar waar je bent, je bent nooit…