Alle inzendingen over kinderen

Ik spring, ik spring zo hoog als ik kan Ik ben de trampolineman Met mijn armen hoog in de lucht val ik weer neer met diepe zucht Ik stuiter en bons ‘t blijft onder ons op schouders en billen zonder ‘t uit te gillen Ik kom toch steeds weer eigenlijk zachtjes neer Ja, heus ’t is waar Er is geen gevaar maar wel veel pret als de trampoline…

Vaak is het verlangen naar een kind Het verlangen naar het kind in jezelf Wat je wellicht, hoogstwaarschijnlijk Met het badwater hebt weggegooid Een vers bad is dan broodnodig Veel zal je zelf moeten afspoelen Van je af laten glijden, achterlaten Want ander krijgt je kind geen kans Niet het kind wat geboren wordt Noch het kind wat in je…

In de straten van Antwerpen ontwaakt de levensdrift van een jongen en een meisje twee gezworen hartsvrienden hun guitenstreken en slimme handelingen verspreiden zich spoedig door het Belgenland drijven soms onverwacht mee met verre wereldreizen doen moedige daden die in vele boeken over de aardbol gaan in het fraaie landhuis van hun…

Opgepast! Het is hier nat want Cyrieltje zit in bad Het water druppelt op de grond en ’t schuim vliegt helemaal in het rond Mama zegt: kijk toch eens aan wat heb je nu toch weer gedaan Al dat pets en pats gespetter maakt de badkamer niet netter Laat je bootje rustig varen met je eendje, op de baren Jij bent een echte deugniet Maar…

Tingelingeling… Opzij, opzij, opzij Bram op zijn nieuwe fiets flitst ons hier voorbij Hij trapt en trapt zo hard hij kan Hij is nog net ontsnapt aan de politieman Die roept heel luid: ‘Hé rustig aan je fietst me bijna van de baan Jij kleine guit rijdt veel te snel dit is gevaarlijk weet je wel? Dus bel op tijd jij fietseling…

Hij ontving met open arm en warm en ging me voor de stille stadstuin door. Toen hoorde ik nog voor we ’t huis naar binnen gingen haar pril maar o zo zuiver zingen en mijn gedachten gingen naar de zoete zin der dingen tussen twee bevallingen van hun eigen borelingen.…

Hij waagt en tilt voor even maar hun rosse wonder dat een jaar geleden nog niet eens bestond hup zo maar van de grond en draagt het op zijn handen. Maar zoals zíjn Vader hém zou willen blijven tillen heel zijn lange leven lang en op een steeds maar hoger plan weet hij dat dit duwend dragen zo lang niet kan. Want zelfs nu…

het leed smijt de deur open onder dekens dromen bundeltjes kind in ruimteloze tijd tere bloemen roerloos na die korte waan geen woord gesproken geen lach geschaterd aan de muur afbeeldingen van Indische goudenregen en het alfabet aan de vuurrode hemel gloeien tranen de leegte raakt aan alles…

voor de eerste keer in die troosteloze klas werd ik overspoeld door een groot geluk de letters werden woorden ik zag wat er stond ik kon echt lezen een fundament werd gelegd een diepe liefde voor de ontsluiting van boeken en verhalen het geheim onthuld plotseling inzicht in die troosteloze klas in mij scheen de zon…

‘Opa, Jos z’n oma is dood. Zij is volgens hem naar de hemel gegaan. Dat is toch raar of is het echt waar?’ ‘Lieve jongen, ik weet niet hoe het uit te leggen maar laat me zo maar zeggen die wolkjes die je aan de hemel ziet staan zo heerlijk wollig zwevend daar zit zijn oma ook tussen echt waar – springlevend.’…

Vader zit vanmorgen in het zwart gekleed. Geniet van tuin en vogels. In mus en gras ziet hij zijn leven na het neemt en eet. Mijn moeder zingt de maaltijd weer gereed. Ik zet mijn pop bij hem op schoot. Hij laat zijn klokje met de vreemde cijfers zien. Die í is één, de v is vijf en deze x is tien. Hij is al jaren dood. Gras is gras, mussen…

een kindje kan niet slapen het ligt te dromen in de nacht ziet sterren door de ramen een ronde maan in volle pracht maanlicht schijnt in alle hoeken laat de kamer spookachtig zijn wat komt het licht hier zoeken de angsten van een kindje klein sluit maar dicht de gordijnen of de knuffels worden nog bang als Klaas Vaak gaat verschijnen…

Jij lieve stakker was het niet die koos voor dit leven in de goot in een doos op de akker van de dood. Het was je zogenaamde pa die na wat stom gestoot zijn zaad in ma verschoot en zo wist te verwekken om even achteloos als laf weer te vertrekken opdat hij jullie beiden niet zou zien verrekken. Eens wend je je af van al die doden…

Zware eiken en dennen schudden zich buigen diep in de harde stormwind daartussen staat een stevig herenhuis waar de houtvester thee drinkt zijn dochtertje van vier jaar zit op pa's vertrouwde schoot gekleed in een grijsgroen pakje rode wollen muts op nog vol koude adem van druk spelen bij wild waaien radiozang galmt zacht dalend voorzegging…

(Naar het Portugees) Kindje, slaap maar, kindje, 't was ook zo warm deze dag. In de schemer zit nu een kleine egel met zijn mooie stekels eenzaam in het gras. Het gras wacht op regen. Geen takje beweegt er. Luister naar de merel, hoog op ons dak. Avond vol verlangen. De maan maakt zich klaar voor de nacht. In de avondschemer komt…

het kind weet niet wat de hel is alleen dat zij die veroorzaakt heeft mama bestuurt de aarde dàt is wat het zeker weet de bittere stem van moeder de kilte van het winterlicht het venster op de wereld in de slapeloze nacht wit van vergeetachtigheid zwevend tussen hemel en aarde zingt het plots geen liedjes meer de hel is opgeheven…

U wijd ik heden mijn gezang Gelukkig kind! zo mild bestraald met zegen!... (Maar laat ik eerst van uw behuilde wang Die traantjes vegen.) Gij op wiens pad, bij 's levens lentegloor, Slechts rozen zonder dorens groeien... (Pas op wat, Jans, daar stopt hij erwten in zijn oor.) U, wie genot en zoetheên tegenvloeien, Wie nog geen zonde drukt, geen…

ik streek zacht langs je wang waar vergeten gedachten nog warm kleurden van lang geleden toen kleine blosjes uit het niets met onverwachte felheid je huid tekenden je leek beduusd door het ongewild gebeuren keek verlegen maar je lach hield de veranderingen toch niet tegen een charmante knuffel en een draai met lieve zwaai de…

Een kind vindt zijn vermaak in huis schijven vol verhaal en toonkunst het alwetende scherm dat welke verklaring ook geeft de woelige woonkamer van tweehonderd jaren terug galmt vol opgewonden kreten verliest zich soms in geheimzinnige stilte langs wanden onder tafels speuren kinders naar rovers maken zacht rondkruipend grote ontdekkingsreizen…

in de sloppenwijk wordt een kind vermist een ingetogen kind van zeven jaar ijle klaagzang noch bezwerende drums kunnen het onheil weren niets brengt het gemiste thuis in nachtelijke angstdromen verliest de moeder haar armen ze kan het kind niet dragen naar het licht van de dag dat onaanraakbaar hoog achter de bergen schemert…

Ik wil niet meer, ik wil niet meer! Ik wil geen handjes geven! Ik wil niet zeggen elke keer: Jawel mevrouw, jawel meneer... nee, nooit meer in m'n leven! Ik hou m'n handen op m'n rug en ik zeg lekker niks terug! Ik wil geen vieze havermout, ik wil geen tandjes poetsen! Ik wil lekker knoeien met het zout, ik wil niet aardig zijn, maar…

Triomf, triomf! Hef aan, mijn luit, Want moeder zegt: de tand is uit! Laat dreunen nu de wanden! Eerst gaf Gods gunst het lieve wicht De adem en het levenslicht, Nu geeft zij 't wichtje tanden. Tromf, triomf! God dank er voor, Want moeder zegt: de tand is door! Nu lof en lied verheven! Geluk nu, kind, met spel en zang! Besteed het wel,…

ik voelde je hand vol zachte dromen ze volgde de rand tussen haar en huid ze sprak met alle haren over het gezamenlijk ervaren van de nieuwe coupe je vertelde dat ik lachte op de schattige manier van rust en totale ontspanning ogen gesloten handjes half open in de verwachting van nog meer van boven…

Drieduizend jaren terug blikken het kind maakt geen gebruik van allerlei speelgoed maar houdt zich bezig met wat stokken en stenen die verbeelding en daadkracht schappen om zich voor te bereiden op zijn verre toekomst met werken en denken van een volwassen mens weer in het heden gezamenlijk zand scheppen al zingend en huppend in…

Ik lag vroeger na school uren op de grond met de telefoon die tussen mijn oor en mijn schouder wiebelde Aan mijn linkerkant een bord koude rijst, mijn schoolboeken rechts van mij de telefoonsnoer draaiend om mijn vingers Ik praatte met vrienden die dezelfde taal spraken We spraken tot diep in de nacht met gezwollen kelen en longen. Speelden…

Kindje dat op blote voetjes speelt uw spel van kiekeboe, kom maar kindje, lach maar zoetjes, help mij die maar denk en doe . . . Kindje, vrindje, lach mij toe . . . 'k weet niet of ik U zal vinden, 'k weet niet waar, ik weet niet hoe, Goede God, in 't stil-beminde kindje leeft Gij, af en toe . . . Kleine, reine, 'k ben zo moe .…

Je leerde kijken ogen mond gezicht Je leerde spelen doosje open dicht Je leerde lopen lampje knopje licht Je leerde lezen letter woord gedicht…

Ik zat in de kast, opa was dood, hij schreeuwde: gouden tand eruit.…

Mensen begrijpen dikwijls niet de taal der dieren, die hen dagelijks omringen, gissen diep denkend de bedoelingen van al wat vrij leeft of in gesloten kraal. Peuter en zuigeling vatten het verhaal, dat klinkt uit piepen, roepen en zingen bij kruipen of vliegende wendingen van de wezentjes met aangenaam kabaal. 't Is het nog zeer prille kind…

Als zij later groot is zullen er nog waarden zijn waar een oude man zijn houvast aan ontleent Als zij later groot is speelt ze graag met iedereen op zoek naar avonturen ook als die gevaarlijk zijn Als zij later groot is kan zij geduldig vele uren aanzien dat een klein probleem wordt bedacht door blauwe ogen die niet wennen aan moskeeën…