Alle inzendingen over landschap

De helderblauwe hemel laat lustig zijn tekenstift gaan maakt de wolken onder hem zuiver wit en loodgrijs de voldane dampwerken strelen donkergroene bergen waartussen een groot meer vereerd met de zingende naam Lago Maggiore vanuit heel de wereld mensen naar zich toe haalt een eigen heerschappij voert over diens getrouwe dienaars getij…

De spitse gebroken kies van Alpenland toont zich trots op kleding, kaart en beeld, is met wonderlijke zachte kracht bedeeld van ver te wenken naar eigen witte wand. Zijn ziel, steeds aan reislustigen verpand, heeft een roepstem, geheimzinnig, zeer verdeeld: Mijn pracht is meer dan men zich verbeeldt; waaghalzen, leidt nuchter je klimverstand…

Eik manifesteert zich nadrukkelijk als stoere eenvoud in het landschap waar stilte in zingeving eenzaam voelt eik bereidt zich voor op eikeltjes zodra de zomerzon is verdwenen trekt hij zijn mooiste kleren aan in rood en bruin en wakend geel eik maalt niet om weer en wind is nu boom en voelt zich loom eik is volwassen, was ooit kind.…

Langs blauwe zee rivier of meer over hoge bergen of diepe dalen uitgestrekte velden donkere dichte wouden. De wereld is een schone mengeling vol kleuren en vormen. Loop langs blauwe zee volg de stromende rivier klim op de bergen daal af in diepe dalen verwonder je op uitgestrekte velden of trek door dichte donkere wouden. Geniet…

Laatst jubelde een kerel niet ver van de Rubicon hij kwam en zag en overwon veroverde 't alleenheerschap in Rome lang voor Lelystad uit Zuiderzeese klei gestampt een na de oorlogs wederopbouw kemphaanvrijplaats werd, een gat waar grutto's en de wilde gans, die na de laatste afsluitdijk lang voor de watersnipnoodramp, hun tabernakels…

Je vangt de laatste droppel regen en voelt je aderen zwellen ook de aarde drinkt en deelt met jou de goed gevulde beker uit dankbaarheid schenk jij je schaduw tegen het laatste straaltje zon. In je schaduw rusten mens en dier en drinken die laatste druppel regen die vloeit door je zwellende aderen om niet te verdrogen in het laatste straaltje…

Ergens kronkelen zoete golven in zacht bewegen op en neer vissen springen boven water zwanen stijgen op uit zilverpapier emoties buitelen over elkaar penselen schetsen tederheid van de wind, een lentewind tussen oorlog en vrede en haar zijdezachte haar een landschap vol met groene oevers gele lissen en libellen gloed van een rode…

de berg biedt in verbinding met de diepe tijd biedt onderdak aan mythen en rituelen de stenen schatmeester herbergt het leven hij bewaart de dood wildbloemen vereeuwigd in gesteente een geconserveerde voetafdruk van een adelaar legendarische verhalen rusten roerloos tussen rotsformaties de reuzenschildpad draagt de dieren de…

naast de Tempel ligt ’n Pad de Berg op waarvandaan hij ’t Leven kan overzien de Verten en Vlaktes zich laven kan aan zijn Liefdes voor ’t Landschap en de Diepte van Verdichting de Afdaling langs de Rivier de Rijen Bomen als vertrouwde Gezichten de lokkende Velden met zwijgende Bloemen waar ’t Verhaal verwaait in ijdel jagende…

Het landschap gaat bewegen vol van leven als de wijdse wind het glooiend goud doet stuiven worden de zandvlakten steeds weer herschreven. Nachtzwaluw, boomleeuwerik, heivlinders zweven over paarse velden, vennen en groene wuiven van boswilg, beuken en eiken, soms verheven dan weer bedolven, de duinen verschuiven. Ree en dassensporen in het…

Ligt middelie in 't midden van de beemster elime niet en ook geen emilie maar in de rijp bij neck en purmerend daar woonden Aagje wolff en Betje deken of vice versa, maar dat wist ik nie Staat J.P. Coen nog altijd fier te wijzen ter hoogte van het peilloos hoornse diep naar Beets die in de polder van de schermer de vruchten van zijn moerbeibomen…

de powertower die een halve mijl door 't zwarte goud het luchtruim heeft gekozen staat ongenaakbaar als achilles' pijl al zinderend te trillen in de vlakte van het onneembaar muuromzoomde troje een mini-universum op het zand reflectie van het oude babylon na drieëndertig eeuwen weer herrezen millennial van puur titanium het middenoosten…

Moed Hier is de aarde op zijn naaktst zandhuid vol poriën en puisten waarop scherven zonlicht glinsteren tussen gestolde golven. Over de dijk geklommen stilstaan aan de rand van je verlangen naar doorwaadbare nieuwe wegen. Bang voor de monsters uit de diepte die met hun slurpgeluiden aan heel je wezen trekken. Je haast je terug…

onder het draaien van de sterren en de helwitte zon buigt het zand zich over verdronken ogen en verscheurde kelen in sneeuwblinde uren cirkelt een zwarte gier met trage vleugelslag boven het onheelbare dit is de ademloze tijd geesten verdwijnen uit ontbladerde bomen om samen te smelten met de sporen van verschroeide doden…

Wolken drijven traag molenwieken slaan de tijd stilte in het groen De polder strekt zich uit onder een hemel van vloeibaar licht, waar beekjes meanderen door het uitgestrekte grasland. Windmolens spreiden hun armen terwijl koeien grazen in de adem van de eeuwige bries. Langs wilgen slingeren paden door het land waar het water de horizon…

Het reusachtige, tropische eiland heeft in zijn hart eenzame poolstreken. Over dit sneeuw- en ijsrijk verstreken vele eeuwen, door eerbied en vrees omrand. Papoea's der bergen hadden die vijand, vol dreigend wit, vaak van ver bekeken, bleven veilig in de groene omstreken van Woondal, geklater aan de waterkant. De hoge toppen zenden hun vrieslucht…

Omsloten door waterrijke natuur leidt het oude pad naar een hoeve, een lofzang dreigt verloren te gaan veranderingen ongewild meedogenloos kaatsen weerbarstige wolken in ‘t water, evenwel omfloersen ze de lucht mede tot bedaren al eeuwen met penseel gevangen staat de tijd onwerkelijk lang stil, toch zowel sierlijk als onbewogen schilderen…

De man wilde vluchten toen de taaie grond onwrikbaar bleek De zwarte houten waterput geen water meer gaf Bezieling bloed en pijn verstrengelden zich Hij trapte op de harde aarde als moesten zijn voeten de grond in Hij hoorde de klanken van gitaren het stampen van voeten en handgeklap De man voelde de extase van passie…

van verre boerderijen hoorde hij het krassen van de de zwarte vogels het kraaien van hanen het hameren van de specht in de bomen hij hakte hout hij dacht niet dat er een god was die zich met de mensheid bemoeide een deken van sneeuw verborg muizen en land hij hoorde de zwarte vogels de trekvogels waren allang…

In de monding van het IJ zijn eieren gelegd en wel op grote schaal de kip Nederland vond 't mooi plekkie en heeft ze uitgekakeld dag voor dag stap voor stap schep voor schep 'LAND DOOR ZAND' en ze worden gekookt op een eigen warmtenet en ze smaken opperbest een goed begin van iedere dag op Amsterdam-IJburg om te leven, te genieten…

Om hier te gaan. Het veld op. Zonder broer. Onder die lege, blauwe hemel die alles zichtbaar maakt dat gezien wil worden.…

De ochtendmist maakt alles zacht, doet bomen verdwijnen. Die mag ik zelf verzinnen. Want er is geen verte. Er is alleen nu. Een lichaam tot stilstand, een naakt veld. Maar straks... Ja straks, werkelijk alles in de knop! Dan kom jij me tegemoet, onbedekt, in een oranje-paars licht. Tot die tijd - terwijl mijn wangen gloeien - blijf ik hier…

Een kleur zijn ogen nu zij wind zijn, het licht uit lucht gesneden. Lang gras, nog levend hooi, verminking waar oogst begint. Ik groef in kleur waar vol de lucht, in wind waar vol het gras van is, in golvend gras, in slapend gras, ik bracht zand aan het licht, verpulverd weefsel, vacht om in te slapen. Blad viel, sneeuw viel de bladeren…

Elke dag kijk ik naar het landschap, zo onecht -- als je er nooit komt.…

Geen inwijding of ritueel overgeleverd en betoverd door meedogenloze on en bovenmenselijke krachten rotsvast in hun geloof en hun onwankelbaar vertrouwen in de allerhoogste, naar geen evenbeeld geschapen eeuwig onbeweeglijke beweger zongelijke evennachtslijn pooltotpool meridiaan onzichtbaar niemandsland bewaker de mens stip aan…

De nacht verzegelt de deuren stemmen verstommen In het diepst van het donker gonzen verhalen in stenen De bomen als trouwe wachters zwijgend in de duisternis Het landschap vindt lucht waar het licht ontbreekt In zwart fluwelen jas banjert iets door slaperig gras…

Dank de roodwitte schildjes gespijkerd op bomen, geplakt op palen, hekken, zij lieten je ‘t begin vinden en tussen ‘t lawaai van snelweg, treinen, tussen bomen en bossen hulst, dennentakken, kardinaalsmutsjes op pad, bedolven met eikenblad over hondesporen, geen wolven vertelde j’ over je kinderen, hoe je roeit met de riemen, je…

Een airbus trekt een streep dwars door de wolken de golven van de stille oceaan omspoelen kringen zand in breekbaar lint Er gonst en galmt zo om de paar minuten een jet airliner - eiland in de zon de last van passagiers is tijdelijk een hier en nu van wereldse passanten Vanuit de lucht gezien is een atol een klein en tijdelijk eiland…

Vergeet niet de rivier te gedenken die, in een nabij verleden nog, zo bedachtzaam haar weg door het land volgde. Ogenschijnlijk zonder moeite wrong zij zich in alle mogelijke bochten, gedurig op zoek naar een groter water om daarin te onder tegaan, als vanzelf, maar in haar monding doken eilanden op, steeds meer eilanden, zodat ze ten…

Vlieg met me mee ontsnappen aan het alledaagse de wereld wacht Hoe uitnodigend het is om te kijken met het hart naar een landschap dat zich uitstrekt met lagen van zachte kleuren en texturen Tijd lijkt ontzettend langzaam te gaan zowaar stil te staan in deze puurheid. Heerlijk genieten met alle zin- tuigen in een omgeving waar ik dwaal…