Alle inzendingen over mannen

Wat een verwarring, wat een gedoe Hij moet op strooptocht maar weet niet hoe? Zij vraagt, ziek liggend in haar bed Haal jij wat ondergoed voor me, een beetje net? Een onderbroekje een hemdje, het mogen er ook twee Dan ben ik klaar, doe er een poosje mee Maar het woord onderbroek zorgt voor verwarring Want die onderbroek zit dus eigenlijk; onder…

je ruikt hemels zei de man met zijn tong in vreemde bochten terwijl zijn ogen en zijn speeksel onbeschaamd haar borsten zochten maar toen haar knie zijn delen raakte en daarmee zijn bron van zaligheid ontsloot werd zij verrast door de ongerioleerde lozing uit zijn laatste ademstoot…

Al voor je 't zeggen wilt Heb ik het al gedaan Al voor je 't vragen wilt Heb ik 't al gepakt Al voor je 't pakken wilt Heb ik 't al vast Al voor je 't wilt doen Heb ik 't al gedaan Maar; Waarom moet het altijd van één kant komen? De mijne dus? Het zou zo mooi zijn, als je het initiatief een keertje nam, DAN ben je pas,…

Het mannelijk orgaan is van zijn troon ontheven Hij had daar trouwens nooit gezeten want hij ging altijd staan. Maar nu, hoe droevig hangt hij daar totaal niet meer van zessen klaar hij, die eenmaal plaste om het verst plast nu alleen maar zittend, op zijn netst. Het mannelijk geslacht toont niet meer blij zijn pracht en klettert niet…

Mensen onttronen keer op keer macht stinkt oorlog nog meer vieze spelletjes schaamteloos uitgevoerd gevangen uitgebuit uitgehoerd gezag denkt alleen maar met z'n pik waar kan ik 'm insteken ze geven toch geen kick niemand wordt er uitgezonderd man, vrouw, kind, hoe het ook zij getekend voor het leven voor vrouwenleed begrip verstoting…

Het luchtschip van zijn pyjama is krap bemand: weinig hens aan dek. Met sperwers in mijn ogen slecht ik de breuken en de deuken in de kamer, hang de schaduwen aan de kapstok en hijs hem in zijn gewone broek. Sporen van oude strijd zitten nog in de hoed, maar teruggebracht tot de laatste, op onvaste voeten. Zijn ogen dwalen door zijn lentetuin…

Geboren uit een boerenkool getrokken uit de klei zie ik ze aardappels rooien die roestige ijzeren mannen op gebarsten houten klompen met een kenau achter het fornuis als ze dampend worsten eten schildert een man met een oor hun geweten achter een ezel in het land van de blinde koning genieten de meiden van vette aal staat de dorpsgek…

We nemen de trein, dat wil zeggen, de trein neemt ons mee de jaren van volhardend vervoeren druipen van de geharnaste huid een kort signaal blaast de wagons het palet van het seizoen op gesproken wordt er nauwelijks mannen schommelen mee met de dans van de uitgewoonde salonwagen bleke gezichten onder zwarte hoeden schaakstukken achter gebroken…

het moment dat je niet weet wat te zeggen is niet erg als je alleen bent en uitkijkt over je straat waar geen hond loopt maar als er iemand tegenover je zit en je zegt niets berg je dan maar en ga onder tafel zitten maar betaal wel de rekening dat is beter daarna besef je ongetwijfeld de prijs van je zwijgzaamheid…

Theelichtje met zwarte thee in blauwe pot hij drinkt uit een zwart glas, zij uit een wit Na het ontbijt loopt hij naar buiten, zij doet de afwas en schenkt de laatste thee in zijn glas om 't zelf te drinken, gaat verder met de afwas hij komt binnen ziet het glas en drinkt het op, loopt dan weer naar buiten zij maakt nu nieuwe thee en schenkt…

Als opa bezoek ik een kinderboerderij. Mijn kleinkinderen gaan aan de slag. Eindelijk vind ik een kringloopstoel. Opa heeft koffie aangeboden gekregen. Zuchtend steekt grootvader een sigaar aan. De oude stoel zakt gelijktijdig in elkaar. Opa zakt mee en ligt gestrekt op de grond. Roken is dodelijk zegt mijn sigarendoosje. Roken is hier niet…

Voor een cursus communiceren Werd dit paard van stal gehaald Om als spiegel te fungeren Waarvoor de man had betaald. Wat wil die man toch insinueren Paardje denkt ben ik even blij Ik spiegel me niet aan hem Maar hij doet dat wel aan mij.…

In Uw pracht en praal kom ik tot U oh Heer en begrijp ik niets meer van Uw eenvoud Het wordt wellicht de hoogste tijd dat U vervangen wordt door een Mevrouw!…

De alphaman mag van zijn troon Hij zit er al veel te lang Zijn wil voor alles is te groot Grijp de teugels, omarm het bange Het kleine is niet anders De leidsels liegen niet De schaduw van het goede Is niet gevangen Het ligt in de moederschoot De kinderen dragen Hun eigen verlangen Brengen zichzelf waar ze kunnen Verlangen naar grenzen…

In 1943 is Nederland bezet. Iedereen moet werken. Velen ver weg in Duitsland. Mannen, die niet kunnen bewijzen, dat ze in Nederland onmisbaar zijn. In 1945 kwamen zij terug. Zonder bevrijdingsfeest. Landverraders in oorlogstijd. Zo dachten vele thuisblijvers. De Duitslandgangers bleven zwijgen. Verbitterd. Tientallen jaren lang. De meesten…

ze keek naar mij, een lach op haar gezicht godin, zo jong en knap, met blonde haren ik voelde mij weer als in vroeger jaren het zware leven leek voor even licht er groeide hoop toen zij kwam toegelopen "ach opa", sprak ze zacht, "uw gulp staat open"…

De liefde die zij heeft verdiend kan hij haar niet geven in dit leven ergens in de nieuwe wildernis heeft zij het tedere libidogeheim aan de dieren terug gegeven de duisternis heeft zijn ogen weemoedig gemaakt met een glimlach tussen de wellustige spelonken van zijn innerlijk schrijven leest hij haar universele spiritualiteit de man…

In het Weerdingerveen Vond men in 1904 twee lijken. Recentelijk besloot een archeoloog Eens naar hun DNA te kijken. Twee mannen uit de ijzertijd Bleken hier te zijn gevonden. Hun trouw tot in de dood Was toen nog een zonden.…

blauw als water alle kleuren groen zijn je ogen donkerbruin als je omhoog kijkt in de mijne en ik in de jouwe en je onvergetelijk voel…

Van Louis van Gaal Hoefde ik het zo nodig Niet te weten dat hij Met zijn Truus in deze Innige verstrengeling De nacht doorbrengt - Maar van deze twee Naaktslakken die Denken de nacht ongestoord In deze houding op het Natte asfalt van dit Glimmende fietspad te Kunnen doorbrengen krijg Ik een geweldig inkijkje In hun intieme…

Is er soms een brandweerman in de buurt... want ik sta in vuur en vlam. Vuurvlammen slaan uit geest en lichaam, zonder enige schaamte... maar is er een brandweerman, of een heel corps, toevallig in de buurt... die genoeg water bij zich draagt om het wilde vuur te blussen? Het vuur grijpt schrikbarend om zich heen.…

terwijl ik probeer slapeloze nachten uit m’ n ogen te wrijven schuur ik m’ n handen aan harde stoppels te hongerig om te eten te dorstig om te drinken te gek voor woorden alles in mij brandt behalve m’ n lampje die is uit [2009]…

De vergrijsde bibliothecaris liet zijn blik weiden langs de planken en hij pakte er een boekje uit wat hij zelf geschreven had. Hoofdschuddend om zijn overmoed van vroeger herkende hij zichzelf als een vergeten dichter en hij wist dat dichters vergeten worden als hun werk niet best is. Maar om in de herfst van zijn leven te erkennen dat…

Waar hersens door Vermoeidheid en ziekte Tot stilstand zijn Gekomen, vastgelopen In het moeras van Menselijke moeiten, Daar is een glimp Van Jouw licht genoeg Om voor mij het leven Leefbaar te maken En mijn denken weer Op gang te brengen…

Uit de vuilberookte smisse, lijk 'n duivel, keek de smid en z'n ogen, onder hunne zwarte wimpers, blekten wit. Opgezwollen lijk 'n padde, wrocht de blaasbalg en hij spoog, dat de vlam, in blauwe bekken, door de wijde kave vloog. Langs de strate, half bedeesd, in 't zomerzand, op hunne knien, zaten jongens, naar de krinkels van het…

Ik zie de mannen van tachtig Stoer willen ze nog zijn Zo verdringen zij hun pijn Wanen zich toch machtig Zij schuilen bij elkaar Bij het bankje op de hoek Eentje slaakt een vloek De ander rookt sigaar Daar loopt een jonge meid De blikken buigen mee Vol vergane viriliteit Zo verglijdt hier de tijd Tot in de eeuwige zee Van de vergetelheid…

Jij die niet alleen Met Pasen maar elke Dag wel in mij sterft En samen met mij doodgaat, Wakend de nacht van doodsangst Doorbrengt, me door de dood Heen vasthoudt en samen stervend Tot nieuw leven komt in een Leven dat echt is, waarachtig, Waar niets gekunstelds meer aan is En waar we samen drinken van het water des levens Gelouterde…

Van de aarde waaruit ik Vanmorgen moeizaam geboren word Ontstijg ik de aardse gebondenheid Die mij het soepele bewegen belemmert En die mij het liefst met gebogen hoofd En stramme spieren voort doet gaan Als ik verwelkomd word door Het eerste koude morgenlicht Van deze nieuwe dag waarin ook De pieren die mij omringen hoopvol Wakker…

Geschreeuw, gelach: ´t Is mannendag. Gelach, geschreeuw: ik slaak een geeuw.…

Eén wens heb ik slechts: Sprak ik nog alleen maar mensentaal Om voorgoed verlost te zijn Van deze vreselijke digitaal…