Alle inzendingen over ouders

Lopen zo gewoon Zo moeizaam Voor een kind zo schoon Doen we gemaakt Geef je een arm Weet dat je het niet wil Krijg het warm Was hiervoor maar een pil Een wonderpil Desnoods in je bil Zodat je weer loopt Zo wonderschoon Papa ik mis je zo Je bent er, je bent nu hier Jij wilt naar huis Oh heer ik weet het niet Ik weet alleen…

Binnen komende Beetje dromende Zit jij tussen leuke dames Met een sigaar en meepratend Ik grapte: zit je weer tussen je harem Och, die meiden moesten nog eten Jij kunt dat weten Vanmiddag gaan we richting Laren Zittend in een rolstoel Tegenover een oudere dame Zij legde weg haar boek Dit keer dus geen harem We zitten vlakbij Laren Te…

Man, ik word nog eens helemaal gek hou toch eens je grote bek zeur niet, als je het toch niet snapt denk eens na, voor je me weer trapt. Snap je dan niet dat het de leeftijd is dat ik juist nu zoveel liefde mis ik weet wel dat ik zoveel op je lijk dan ben jij dus ook gek, als je't zo bekijkt. Ik heb ook wel altijd het laatste woord…

Mijn vader is alleen nog jas; mijn opa nog alleen het dragen. De eerste nog het ijs, de tweede slechts het dooien. Ach ja, mijn vader en mijn vaders vader: de één van vuur de as de ander het verstrooien.…

Ze kunnen worden afgeschreven als feitelijk irrelevant, maar alles groeit uit hun verleden en alle jaren komen uit hun hand: Vaders en moeders blijven heel een leven als goden over iemands chaos zweven zonder te komen tot het scheiden van water en land.…

Kinderen zijn vervelend in vragen. Al ben je nog zo vreselijk alert. Kinderen zijn gevaarlijk als ze weten, wat zo mooi verzwegen werd. Kinderen zijn akelig waneer ze zeuren , Dan doe je gewoon je hart op slot, Kinderen zijn te veel als ze zeggen. Jullie maken alles kapot. Daarom hebben ouders kinderen, en kinderen geen ouders meer. Omdat…

Kun jij je nog herinneren Hoe het vroeger was? Nog niet zo lang geleden Je zat in zak en as Het leven ging aan je voorbij Je had het niet eens door Je liet het allemaal op z'n beloop Je vocht er niet meer voor Met alle kracht die je nog had Zo een jaar of twee geleden Kon je eindelijk jezelf weer zijn Dat had je veel te lang vermeden…

Misschien lijkt dit je niets Zit je verveeld te mokken achter je grijze masker Toch is dit niet de apocalyps die je verwacht ’t Is de gloed van m’n vuur dat je afschrikt Wek de klank die slag om slag terugkeert De wekker tikkend, levend in je zachte handen Razend, gierend de tijd ramt aan de poorten Alfa tot Omega, illusie tot de muur Verleden…

morgen zal je aan mij denken als herinnering aan vandaag zoals je nu nog weet van gisteren ...alleen van vroeger wordt het vaag morgen zal je mij herkennen als de bezoeker van vandaag maar of je mij overmorgen herkent ...dat is nog maar de vraag…

lichtvoetige bewaarster van mijn vaders donkere ziel en van mijn lichaam ik zie je dromen en zingen je beleefde in gedachten romantische reizen naar het “Land des Lächelns” maar je maakte Apfelkuchen en ging voor ons te voet naar de markt we mochten over je meubels lopen en in je woonkamer tenten bouwen je was er je bent er…

We searched the beach for shells especially these dark twins bearing random pale eyes of white chalk on their backs. And when we found I asked Dad, will they ever match again, thus wide apart yet so closely connected? They will not fit, he said Just let them be for they have been silenced in death. They are as soon will…

hij had een onbeschrijfelijke zin in woorden zijn ogen vraten zich door kilometers boek het was zo erg dat als de kinderen hem stoorden zij werden verrast met een literaire vloek zij had een ongeneeslijke drang tot schrijven haar hand vergroeide met haar vergulde stift waar iedereen dan ook beter af kon blijven omdat je anders in haar geheugen…

Mijn lieve ouders, jullie zullen altijd een thuishaven voor mij zijn Er zijn maar weinig deuren in mijn leven die ik zonder kloppen mag openen zonder een cadeau in mijn handen zonder ertoe te zijn uitgenodigd, alleen door mijzelf en tegelijkertijd de warmte te voelen van het welkom zijn Jullie huis is altijd zo geweest Er zijn maar…

Niet zo blij, ongelukkig? Word dan sterk, treuzel niet 40 jaar is geen verplichting Om te blijven met verdriet Maak die keuze voor jezelf Voel je weer een jonge meid Wees verstandig blijf niet wachten Verlies niet meer verloren tijd Ben je blij, nog steeds gelukkig? Leef je nu echt zonder spijt? Want mijn lieve mama Wanneer je niets…

Zo gingen wij wel vaker: een uur lopen naar Scheveningen en dan schelpen zoeken langs de vloedlijn dat verdomd lange en zinloze front tegen de zee Zo botsten dikwijls onze elementen: mijn water kwelde steeds zijn weifelende strand maar dan was daar zijn vuist een golfbreker waarop ik schuimend zinloos aanviel Zo altijd aan…

Ik zag hem aan het strand: mijn vader. Zijn jas hing als een schreeuw tegen de hemel op die dag en die minuut voorbij aan ons begrip en telbaar vóór zijn dood Ik dacht het te horen ik dacht zo dadelijk doe ik mij handen voor mijn oren ik sluit mijn schelp voor zijn vreselijke woorden tot mijn bloed alleen nog maar de zee hoort…

Vooral die dagen lagen er mossels op het strand. Hij toonde mij het donker huis, door zeepokken ontruimd. Toen ging hij dood. En nog na zoveel jaren - want breekbaarheid wordt telkens dierbaarder - zijn mij bijgebleven de smetteloze ruimte, de lege ogen, de bewoner niet thuis…

Ik ben drie vaders. In mij komen opa en vader samen met een kleine ik. Wanneer de kou gaat hangen in de bomen kleden wij ons in warme truien dik en jassen groot om in te wonen. Als dan de winter invalt gaan wij schaatsen op onderwerelden van pikzwart ijs, maar één raakt achterop bij oude plaatsen en één slaat een doodlopend slootje…

Half zittend, half liggend Bank vervangt zijn bed Zappend zonder inspiratie De wereld in van net tot net Depressief zijn, volop klagen Altijd wel een mening klaar Werk van anderen af te zagen Maakte zelf nooit iets waar Zielig hoopje mens Zestig-plus staat aangegeven Niets geleerd van elke fout Maar papa, als je zo wilt leven Ben je wel…

je ziet vage schimmen eigen kinderen zijn vreemde mensen je bent al oud in het verleden en hebt bijna niets meer te wensen mensen zullen jou niets vragen wat je zegt is onzin ach wat heb je het toch goed zo waarom moet jij klagen herinneringen heb je niet want daar leef jij in maar je voelt nog wel verdriet heeft het leven dan nog zin…

Haar wereld is een kamer in 't vierkant nauwelijks een voorschoot groot tussen vergeelde foto's en 't uurtje dat ik wekelijks kom wacht zij gelaten op de dood. Als ik er ben keurt zij haar pillen haar drankjes en haar knie 't is water zegt zij noemt mij weer jongen en vindt dat ik er goed uit zie. Zij schenkt mij koffie is weer…

Zoals jij zat verloren in de hoeken van de tuin. Een gevallen blad. Een weggeworpen woord. Een bijna vogel voor de kat. Zoals jij zat in de laatste stralen van de zon. Een schemering. Een ondergang. Een leeggebloede avond. Zo zal ik zitten in mijn vel. Een oude rozentuin. Een lege schommel. Een oud gerei verloren in de hoeken. Maar…

de leegte die kil langs je heen leek te staren werd zo nu en dan ongrijpbaar je liet je schrikken geen moment zou zij weer spreken ook maar bewegen haar bed werd warmte onthouden voorzichtig opende je een la naast haar lichaam en sloop je door herinneringen die niet zouden blijven liggen zoals je moeder zoals toen, daar toen je zussen…

ook ik ben vroeger jong geweest, m’n zoon en schopte tegen keurslijf, tegen wetten die mij beklemden –bijna als sonnetten- drang naar vrijheid voerde steeds de boventoon gezag kon steevast rekenen op hoon wanneer zo’n ouwe lul mij wou beletten dan maakte ik met hem de kortste metten en kreeg die eikel z’n verdiende loon ik voelde mij een…

ik zie de oude Takma lopen leunend op z'n stok de lasten van een stil verleden doen z'n schouders buigen ik zie m'n oude vader lopen langs verlaten straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver verleden vanaf z'n nieuwe kinderfiets…

Samen, twee samen zo vanzelfsprekend verdriet en vreugde herinneringen opgetekend weet je nog wat papa zei - mijn kinderen mijn dierbaarste bezit ik kies voor jullie allebei -…

Nooit zal ik aan jullie wennen Jullie weten niet wie ik ben Of wat ik ben Jullie willen me niet kennen Zo voelt het als jullie tegen me praten Ik voel me alleen en klein Jullie hebben me verlaten Ik heb er genoeg van om alleen te zijn Ik ben niet sterk genoeg om op te bloeien Tot een sterk persoon uit te groeien Het zal mijn tijd nog wel…

Mijn veren vallen ze dwarrelen langzaam neer. En ik denk, ik denk niet meer. Mijn herinneringen verdwijnen ze lossen op in de haat. En ik weet, ik weet waar ze staat. Tik tik tik Hetgeen wat leeft ben ik Wegen worden oude bekenden slepend rond de benen, wenen om diegene die mijn leven vreemd wendde. Haar ideeën dwalen, ze bereiken…

Het is niet bijzonder 50 jaar te worden zeg jij. Het is niet eens de helft van mijn leven. Maar misschien draait het daar ook helemaal niet om, maar wel om wat je in die jaren hebt gegeven. Ik zou nooit zover zijn gekomen zonder jou als voorbeeld. Jij hebt mij alles gegeven en ik heb het niet over de materiële zaken. Jij zegt dat ik het allemaal…

Als ik aan je denk Bijna zo vaak als er Dagen tussen ons liggen Veroudert mijn gezicht zich Trekt mijn mond Vreemde krommingen Zoals door de zon betrapt Op nutteloze vraaggesprekken Mijn naieve kijkertjes Zien soms onvermijdelijke genen Dansend over de kloof In dwaasheid ik me nooit wenste En al die jaren Beweeg je je daar Gewoon…