Alle inzendingen over psychologie

Zo noemen ze het Piekerstoornis Piekeren iedereen kent het wel Het heeft totaal geen zin Dat weet ik wel en ik doe mijn best het te accepteren en het niet zo serieus te nemen En het te verminderen maar op het moment ben ik er zo klaar mee en kost het me zoveel energie zodat het me alle plezier ontneemt Toch…

vanochtend neem ik een andere weg loop zogezegd in de schaduw van gister dezelfde route maar in een ander daglicht als een ontdekkingsreiziger ben ik, lopend naast de heg die mij geleidt langs een laatste rustplaats nu komen de namen in beeld op de stenen maar ik ken in het verleden geen steg noch het wenen wat ooit werd gedeeld ik…

Je ging ervan uit dat Had wel verwacht Wist niet wat Dacht … Was nooit jouw bedoeling Voelde je er ook niet prettig bij Wilde juist verzoening Wou juist niet mij … Zo jammer dat Je een andere indruk wekt Want écht schat Heel veel respect Slachtoffer van dit leven Overkomt het je allemaal Vooroordelen blijven aan je kleven Een jammerlijk…

Ruiter en paard zijn voorbij. De hoefslag dreunt in mijn oor. De hoefslag herinnert mij Aan al wat ik was en verloor. Nu welhaast onhoorbaar vergaat In de stervende dag het geluid. Wat is van mijn vroegere staat Mijn eigen, mij blijvende buit? Bestaat er alleen voor de geest Een samenhang? Of is dit schijn? Is iemand wel één uur geweest…

letterlijk lachend ter wereld gekomen mijn kleine prins olijke peuter zo kwetsbaar blank, rein; magische zonneschijn onze intense band werd oersterk en veel zwaarder dan lood Tim, onze liefde raakt, waakt, dirigeert en overheerst zelfs de dood kon ik je enge ziekte overnemen, ik deed het sofort mijn ogen hebben jou veel mogen zien, van jullie…

Druk druk maken Ik zet mezelf onder druk Ik voel me al tijden niet goed Ik ben hard aan het werk aan het vechten om me beter te voelen en nu zet ik mezelf onder druk dat het eindelijk eens beter moet gaan Misschien eerst maar eens mezelf accepteren en eerlijk zijn naar mezelf zonder ontkenning oordeel…

wie ben jij als je je wonden likt je angsten als moedermelk drinkt? tel jij de dagen meet je het leed kleur je de macht vervorm je de vragen? wie ben jij als je de deuren sluit de lasten als een ezel draagt? vang jij de vlinders ontdooi jij de beelden boetseer jij de liefde blijf jij het raadsel?…

Mijn uitdaging is: Vrij zijn in mijn doen en laten Er mogen zijn Accepteren en zijn wie ik ben En mag zijn waar ik wil zijn…

omhuld voel ik mij het maakt mijn wereld klein de mist, grijs is als een weerbare deken en voel me opgenomen in mijn eigen zijn dat ik niet ver kan kijken is soms een waar genot maakt mijn wereld zelfs overzichtelijk de ruis van elders komt niet aan bod ik ben een met wat is afgemeten in een kleine ronde al het aards dat thans is verborgen…

Ik gun mezelf een frisse bries Met zuivere lucht, veel zuivere lucht Ik zou gaan jubelen en juichen Mijn armen wijd Ik zou de frisheid naar binnen zuigen En ik zou huilen Heel veel huilen Ik zou huilen Tot ik niet meer kon Ik gun mezelf een open veld Met bloemen, heel veel bloemen Ik zou gaan huppelen en hollen Mijn benen in de lucht…

het lijkt me een genot niets te moeten zeggen en alleen ergens te verblijven geen woord dat dan over mijn lippen komt alleen mijn lijf zou het uit kunnen leggen dat wat ik niet luidop wil laten horen immers zo veel heb ik al gezegd, voor nog meer lijk ik verstomd het laatste is vaak pijn of liefde (wat is het verschil) verborgen achter…

een man schuifelt wankel langzaam onzeker voetje voor voetje een man denkt na over de volgende stap verdriet kan niet vlug het heeft tijd nodig…

Spatiebalk Voor mijn ogen. Alsof ik niet eens zeggen mag wat ik niet zeggen kan. Spatiebalk. Ik droom van dreunende vingers die zich uitsloven om ook maar iets van ruimte te creëren tussen woorden. Tussen zinnen ook. Spatiebalk. Ik typ zomer en hoop stilzwijgend dat de ruimte tot het volgende seizoen precies zolang duurt als tot de volgende…

Als ik wil weten wie ik was word ik benieuwd naar wie ik nog ben dan kan ik oude foto’s kijken die nu niet meer zo goed lijken ik kan dan dieper dalen in tijd en mijn geheugen met beleid totaal afpellen tot de kern van het verstand en het gevoel met als allerhoogste doel uiteindelijk te mogen reiken naar wat ik zou willen lijken…

IK Wie ben ik? Ben ik het licht in de leegte dat je bewustzijn voedt? De adem die doet leven op het ritme ‘eb en vloed’? Ik spreek Ik ben Maar ben ik werkelijk die stem? Ben ik diegene die jij ziet of toch maar liever niet Een onvervulde verwachting of stijg ik nog in je achting Ben ik wat je wou zijn in je dromen en gedachten…

Hij heeft ze zien komen in zwakte van zijn dromen de demonen en de spoken uit kelders en spelonken de ijle lucht wordt ouder gesloopt is nu de brug in zijn ogen spiegelt leven een rugzak op zijn rug hij voelt zich niet bedrogen de zombies ruiken bloed hij is een held op sokken vakantie doet hem goed hij heeft niet veel te mokken…

Tussen de jaloezieën door, Die wiegen in de wind, Zie ik de fonklende zon In de wuivende tuinen. En maar één dak van de stad Zie ik boven het groen, Eén dak, met een raam - Maar dat is nooit open. Wat is achter dat raam, Achter dat dromende oog? Is dat een lief geheim - Of maar een blinde leegte? Zie daar het waaiende groen Tussen…

Angst is latent, dus zelden openbaar, maar is ieder uiteindelijk gegeven. Het wereldleed, mislukking, kinderschaar... Ja, iedereen heeft wat om voor te beven. --------------------------------------------- uit: Uit de gelijknamige bundel (1992)…

Ik zie de blaadjes van de bomen vallen Dat geeft me verdriet Want waarom lukt het hun wel om los te komen Maar ik van mijn hoofd Lukt dan weer niet Vervolgens gaan ze bloeien Krijgen ze mooie kleuren En dan denk ik bij mezelf Ik wil ook zo graag groeien Maar nu ik erover nadenk Denk ik helemaal verkeerd misschien Ik moet het namelijk…

wanneer de donkerte van de avond haar muil opent en het licht ons nog even de hand wil reiken ervaar ik een naderende stilte als zou de dood mij bij de lurven willen grijpen of zal het mijn verjaren zijn dat gedachten in de schemering zich meer gaan spiegelen aan mijn sterven dan wel morgen slechts de idee is minder van de toekomst…

Geen motivatie kunnen vinden Toch wel willen Twee dingen die we vinden maar niet kunnen binden toch wel willen geen motivatie dus maar op zoek mijzelf op papier krijgen maar niet willen lezen in een boek niet gelezen willen worden zoals een boek zonder woorden pijn aan mijn mentale pezen voelt alsof iedereen mij al heeft gelezen en ik…

soms gelukt het mij mijn zwijgen op te rekken dan wel anders uitgedrukt gedachten binnensmonds aan elkaar te rijgen om ze vervolgens in slaap te sussen en de ziel mij aanspoort let op, probeer ze niet te wekken laat ze rusten op een kussen maar de ogen sluiten en de lippen te doen verstijven leidt niet altijd tot waarachtige openbaring…

Er was een man die verzen schreef, en drie keer duizend had geschreven, tot er hem niets meer overbleef om nog te schrijven of te leven. Hij zat daar, grijs en zwak en ziek, te mummelen en stil te wenen; toen hoorde hij wat hoornmuziek, en rees voor God gauw op zijn benen. Blijf zitten, zei hem moe de Heer, Ik kom maar even met je praten…

Wilt gij wijs worden, Jan, let op mijn onderwijs; Indien gij zwijgen kon, zijt g' al half wegen wijs.…

Op televisie werd onlangs bewezen -Soms is het medium nog niet zo gek Smijt het eens niet met veren en met pek- Dat je van trauma’s zeker kunt genezen Dat de herinnering uit lijf en leden Vervaagt en dan uiteindelijk verdwijnt Er afstand tot het gruwelijks verschijnt Het voelen weer uit het gevang kan treden Het is een zoektocht om te…

ik was even weg en huisde elders niet dat ik mezelf kwijt was maar vertoefde nabij kwelders en schorren kreken en blauwe luchten en zocht mezelf en terwijl ik dat zeg zag ik velden vol uien, neen, zij waren nog ver van een dreigend verdorren wel deed de lucht mij drukkend zuchten ik zocht mezelf, op zoek naar mijn middelpunt wilde het…

Gelijk een bloem, zo teder is ons leven; Het vliet daarheen, gelijk een snelle stroom; ’t Ontwijkt de mens, gelijk een vlugge droom, Die ’s morgens flauw slechts voor de geest blijft zweven Ene enkle nachtvorst kan de bloem doen sneven; Een felle noodstorm geselt vaak de vloed; De droom benauwt en foltert soms ’t gemoed, En doet de sluimerenden…

Tussen de zerken, lezend het verleden Van deze kleine stad, waaruit ik kwam, Waarheen ik telkens wederkeer, vernam Ik achter mij stil wandelende schreden. Verwonderd zag ik om. Even beneden Het kruis in 't midden draagt een vrouw een vlam. Dit stenen beeld, vlak naast een treurwilgstam, Stond of 't gereed was, op mij toe te treden. Geen…

Verhanging Waar ik van fantaseerde Heb jij het vannacht gedaan Waar ik toen fictief sneed Heb jij je net verhangen Waar ik mezelf hervind Werd jij nu afgevoerd Waar ik weer Leef Bleef jij willoos in leven…

Nacht en stil is 't, om mij heen Al 't gewoel des daags verdween. Slechts de lieve maan beschijnt Mij, door zorgen afgepijnd. Duizend tranen zijn gestort, Duizend zorgen afgekort: En, mij arme, die hier lij, Is de middernacht zelf blij! Zachtkens juich ik in mijn deel, Mij is alles evenveel. Niets van 't geen het oog bekoort Is er,…