Netgedichten

netgedicht (nr. 78.080):

in de ban van de ring

soms gelukt het mij
mijn zwijgen op te rekken
dan wel anders uitgedrukt
gedachten binnensmonds
aan elkaar te rijgen om ze
vervolgens in slaap te sussen
en de ziel mij aanspoort
let op, probeer ze niet te wekken
laat ze rusten op een kussen

maar de ogen sluiten
en de lippen te doen verstijven
leidt niet altijd tot waarachtige openbaring
wat moet gezegd, zal nimmer beklijven
het kan zich hechten aan lijf en leden
doch de blik blijft gericht op het buiten

schaduw en licht zijn verwanten
waarbinnen haat en liefde kunnen gedijen
echter ontsnappen uit een gesloten stenen ring
vraagt om warmte waarmee het hart kan vrijen

gelukkig kent het leven vele kanten
een daarvan is de zoete wens tot verbroedering