Alle inzendingen over schilderkunst

er ontbreekt iets ik kom nog niet echt in de buurt van dat wat zo prachtig is maar ik ben er wel bijna alle wolken zijn perfect ik niet zei de schilder de noordwestenwind dreef statige wolken vanaf de zee naar het land hun schaduw dook over dijken bomen en velden boven was alleen nog stilte…

strak dreunen slagen van de hardhouten tijd het donkert boven de toren waar weerlicht zich spreidt het bronzen getingel van carillon en klok komt vrijwel niet aan bod waar uren splitsen met veel kabaal als zij na laden onverwacht aarden dit grote magisch realistische doek doet het goed in de kunst waar de kippenvelfactor…

Zij voelt zich een kind van God zij handelt en wandelt daartoe zij hanteert al haar gaven zij schildert er echt op los zij legt vast wat ze voelt zij dient daarbij een doel zij en God, God, zij en wij zij is mijn zus, mijn zus Margriet zij laat 'de Haan' niet kraaien zij schildert haar evangelie schaamteloos!…

Alsof ik hier niet komen zou, zo doet het leven eeuwig voor. Met zomertijd en wintertijd, mooi hier en lief mijn lief. Zoveel adem raakt niet kwijt. Alsof ik eeuwig zou; lopen over water. Wat klaart nu ik verlost van mij wegen moet zonder woordgewicht, naakt van daad: nu ik sta aan water bedekt met kroos, gras waarin ik niet geloof, maar…

God waagt niet, hij kent de eerste dag en zag aan de laatste dat het genoeg was; een vader weet tot aan de deur. Daarbuiten begint het wonen, leggen wegen afstand uit, zingen banden over tijd, gaan naar daar waar engelen en demonen zorgen voor sterfelijkheid. Tot hier nu, tot de dood waar God zwijgt en kijkt. Zijn voetvolk…

Alsof ze vastgenageld zijn De mensen bij de grote zilte Een meeuw hangt roerloos in de stilte Weet niet van weduwen en pijn De golfslag is zowaar gestold De vissersvloot ligt op het strand Een ruiterstoet draaft elegant Het schouwspel in dat zich ontrolt Vanaf het allerhoogste duin Zie ik bevroren, dorpse vlijt De mens van toen is er niet…

Ik werd geschopt, uit elkaar gestampt, niemand die mij uit mijn lijden kon helpen. Vrienden werden op dezelfde manier volledig stuk gemaakt. De nagels werden uit mijn buik getrokken, gaten bleven over. Wonden werden niet verzorgd, door het trekken en sleuren nog erger gemaakt. Het zag er echt niet goed uit. Ik had hen zo vele jaren gediend…

Een lijn uitgesmeerd de zon brandt strepen geel in de plasjes tussen het gras een lijn in figuur ijle zwaan getrokken er bovenop met vegen van Pruisisch blauw het vermoeden van diep water in een grote cirkel eromheen v- vinkjes in omber met paletmes een sperwer duikt plots mijn blad binnen veegt het omber door het groen van ’t gras een…

Het is zo'n winter laan waarvan je zegt lichte dooi duwt de stuifsneeuw van de bomen die geruisloos valt op het karrenspoor daaronder getrokken door de zwarte paarden die met zachte tred, als in gebed, de winter voor het laatst bewaarden.…

Het is niet voldoende een lap linnen van twee bij twee meter helemaal wit te schilderen om een lekker tof schilderij te maken dient men er daarna niet alleen met dezelfde witte verf een volkomen witte muis op te schilderen maar men moet vervolgens die witte muis met een stuk puimsteen langzaam wegschuren tot er geen spoor meer van overblijft…

(voor Maya Wildevuur) Je danst met de muze van de felle kleuren, jouw passie voor schoonheid is ongekend, je ziet zelfs kunst in lelijke scheuren en je bent op de stijlen vooruit gerend. Nu woon je passend in de statige Ennemeborg, met kelderdelen uit de dertiende eeuw, de kleurkeuze is jouw dagelijkse zorg en verder ben je zo vrij als een…

De naakte waarheid draagt geen kleren. Verhult niet de feiten van een vrouwelijke buitenkant; die zich in lijnen en vormen kunnen presenteren in een mindere perfectie uit de eerste schildershand. De schildershand kan soms van Rembrandt zijn; die de werkelijke vrouwelijke schoonheid nimmer verfraait; die de vrouw op het doek geeft wat haar…

zoele nacht vol bloemengeur zie hoe de nacht met sterrenlichten gloeit in diepe flonkerschijn rijpe muskadellen de muziek is van kristal de vlam van licht valt op zomergedicht vol van lust en leven…

mijn penseel danst zwierig op kleurige muziek krult lieve streken op het linnen in de format van een melodie laat licht en donkere partijen niet met elkaar strijden maar middelt met oplichtend perspectief verlopend in diep vergezicht ik voel hoe magie mijn handen overneemt zie ze bewegen in spiritueel leven een mystieke stilte…

Zeeën baren vissersdorpen die tot steden wellen, Mensen kinderen die in kunstenaars vervellen Hij schilderde maskers die gezichten onthullen Stranden bleken bonte tableaus te verhullen Als de noorderwind de kust komt geselen moeten rolluiken Ensors schatten beschermen Voor wie belt neemt een mondain kunstenaarshok grijnzend zijn volks rijhuiswinkelmasker…

Ik, Jan Jacob, ben ‘n vrijmoedig type zowel vrij als moedig, soms te ik ben ook een vrijzinnig type zowel vrij als innig, soms te maar ik hou van mensen ik hou van mijn medemensen Ik zag een vrouw fietsen langs de Amsterdamse Noorderkerk ik zag een mooie fiets met stevige fietstassen ik zag een mooie vrouw met een prachtige houding…

Als stille mensen zich gaan roeren lopen veel straten vol, voller, volst geheel roerloos kruipt vervolgens de tijd zonder echt acht te slaan op het heden dat eerder werd doorboord en vervolgens bestookt Syria, ooit een kruidvat, nu slechts kruitvat en wij, naïevelingen, denken: ooit komt het goed Zeer waarschijnlijk is dit zo, met de argeloze…

In tegenstelling tot Holland Met zijn zakelijke georakel Geloofde Vincent van Gogh In moederlijkheid en mirakels Aan de bedrand veertig dagen Bij een verbrande man uit de mijnen Zat hij in navolging van de Heiland Zorgdragend voor diens medicijnen "Zag je hem met de littekenhalen Als een Lazarus wonderdadig monter Opgewekt de schacht…

De kleren van een keizer dragen. Jezelf bloot durven geven in het kostuum van de eerste mens. Laten zien wie je bent. Dat kan de machtigste man op aarde. Dat durft de Amerikaanse president.…

Deventer. De schilder heeft zijn huis om in en uit te gaan. Zijn wereld is een wandeling, langs IJssel, marktplein en het oude Bergkwartier, dagelijks te herhalen. Een woede ligt erin besloten, monotoon; de kop van vrijheid, nauwe straten, steeds dichterbij. Hij stuwt; hij spreidt, streek voor streek en ongekend: Deventer, het hart een abstract…

Zet de wereld op zijn kop, haal hem uiteen, breek hem in stukken, doe hem open Assembleer hem zoals nooit tevoren Hoeken bollen op, rond wordt puntig Dik verschrompelt, dun deint uit tot het gekende tot oud nieuw vervelt Heden met verleden toekomst kleuren Creatief destructief bouwen we voortdurend nieuwe huizen Probeer het gerust ook thuis…

ik heb de polsslag van het leven zien vibreren in de stilte van jouw magisch realisme de ingehouden adem gevoeld van de explosieve krachten die jij met machtige penseelstreken bedwong in karaktervolle diepte passeerden ongekende perspectieven die hun mystieke ladingen in schaduwen verborgen in jouw kleuren contrasteerden meerdere…

ik zag de pigmenten wist de momenten dat zij het licht weer zouden zien na vele donkere dagen ontwaakten als eersten de primaire kleuren vlamden tegen donker en grijs wilden bloeien na hun lange afwezigheid heb mijn penselen gepakt op het sneeuwwitte doek kiemde lente snel blad warmte en zon openden later fleurige knoppen toen…

(bij een zelfportret van Emmeline Deane) De pasteltinten druipen als acasiahoning van jouw nog steeds natte schilderdoek uit 1891, waarbij ik als een vis op het droge naar adem snak. Jouw rechterhand met de lange, artistieke vingers staan trots en fier in jouw zijde geplant, terwijl de oranje achtergrond mij als een wollen deken toedekt.…

in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding ziet ze de vochtige lucht in volkomen onverwachte spetters uiteen vallen roze donkerblauw okergeel ook de kleuren van de lucht en het licht waaieren door de ruimte het lantaarnlicht als reddingsboei een reddingsboei in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding…

(Bij 'Renate Olthof' van Henk Helmantel) Naast al zijn loepzuivere stillevens schilderde Henk ook een portret van een schone jongedame in witte kledij. Ze lijkt op een ziekenhuiszuster en een non, maar bij nader inzien is ze gewoon een mokkel in keurig katoen. Ik probeerde haar op Facebook te achterhalen, maar ik vrees dat ik de verkeerde…

Met jouw mysterieuze glimlach verover jij al vele eeuwen menig mannenhart. Blik jij op een nieuwe wereld. Vanuit de donkere middeleeuwen geef jij aan de renaissance jouw eigen sensuele start. Met jouw mysterieuze glimlach claim jij iets van een eigen vrouwelijke identiteit. Geef je uiting aan iets goddelijks, maar verover je voor het eerst…

door weinig ervaren mengden mijn kleuren vervlakkend naar licht in het niet uitgesproken zicht kregen klanken dezelfde toon waaide gelijkmatigheid een doffe berusting zonder sprankjes hoop ik ben gaan retoucheren om de oorspronkelijke pigmenten te vitaliseren tot verbazing helderde juist schaduw het verflauwde licht uit donkere…

zelf koester ik de herinnering aan ijssalon Florencia waar mijn zoetste dromen ooit zijn uitgekomen nooit trof ik later nog het genot van destijds als daar bij het eten van een ijsje in de Torenstraat…

Sterren op het doek. Carel Fabritius had er in 1654 te Delft oog voor. Hij liet zich dit maal niet inspireren door fraaie stillevens in voorwerpen of humane vormen; maar een 12 cm bontgekleurd distelvinkje of puttertje mocht het hemel- dom van zijn canvas bestormen. Deze met een fraai gekleurd vederkleed uitgedoste distelvink poseert al meer…