Alle inzendingen over vrouwen

Ik droom dat we wonen in een groot appartement durf het niemand tonen sta als 'huisvrouw' niet bekend. Kom na een dagje stappen in een brandschoon huis terug iemand is wezen lappen, soppen, boenen, vliegensvlug. Schrik dan wakker, nat van zweet wil de droom heel snel vergeten bèn geen slons zoals dat heet maar in dromen kwelt het geweten…

‘Natuurlijk is het schandalig dat er zo weinig vrouwen in topposities werken’ zegt Sigrun Vageng. Natuurlijk was het schandalig dat mijn moeder in ons gezin, in mijn leven een toppositie vervulde.…

Red de wereld met ontboezemende woorden, een geretoucheerde zoen en blote borsten Sterk je de mensheid door het tikken van je hakken, je harde grinnik en wolk van Boss Wil je mij beschermen door je smaak van slaap in de ochtend, het gerommel van je maag en broze beloften…

Soms heel soms baalde ik ook wel van het feit, dat ze wéér om aandacht kwamen vragen. Zei dan automatisch... straks, ik heb even geen tijd, om het vervolgens te laten vervagen. Als bleek dat ik "straks" écht vergeten was, en er véél later pas weer aan dacht, ja, dan kon ik me bést schuldig voelen. En dat is nou precies, wat ze tegenwoordig…

Een 'on'dankbaar bestaan voor vrouwen die zorgen dat aan alles wordt voldaan gisteren, vandaag en morgen. Stoffen, dweilen, schrobben een pleister voor een kind strijken en intussen tobben wanneer ze haar man bemind. Als ze 's avonds nà achten eindelijk neerploft op de bank zit ze niet op sex te wachten wel op een woord van dank.…

Wandelen aan het noordzeestrand Gedachten verdwijnen met de wind Even ben ik weer het kind Met papa en mamma hand in hand Honden rennen langs me heen Golven rollen over het zand Ik waan me weer in niemandsland Schelpen rapen, soms een steen Herinneringen komen bovendrijven De lelijke vervagen naar de achtergrond Ik gooi een stok voor onze…

Vandaag op de honderdste dag het elfde uur dat je mij verliet om een patatje zonder te halen bij 'Venetiaan' gedenk ik jou en huiver Hoewel aangegeven als vermist vond men geen spoor van jou zelfs geen deeltjes DNA terug Uit het buurtonderzoek bleek dat je verdween onderweg Nu om kwart voor twaalf zou ik als jij willen gaan opgaan,…

Vervarelijk festijn voor onverzaadlijk dorsten: zo hebben ze u gekend, bij smaad- of smeek-gebaar, die, donker van begeerte of heller liefde klaar, van u besmaald misschien, misschien u tarten dorsten. o Bralle broeiïng van het schroeiïg-hete haar dat ge als de kromme vlam van ene toortse torste…

dat het kan dat je denkt dit kan niet in het echt geen nakomeling van het spraakgezegende mensenras kan zo zijn zo zijn een vrouw kan aantrekkelijk zijn, mooi maar niet zo niet zo Niets is zo onwerkelijk als het besef der onwerkelijkheid Parmenides gelijke, geloof je ogen niet van zo een hoge schoonheid van zo een diep…

Een rustige, tevreden vrouw, die nam het niet zo nauw. Ze dacht bij d'r eigen, laat ze allemaal het p... maar krijgen. ik doe gewoon wat ik zelf wil. En weet je wat die vrouw toen deed? Nee, dat vertelt de historie niet, want dan, is er nog iemand die het weet!…

Moeders zijn... de keukenhulpjes, kinderverzorgsters in 't stulpje, nachtbrakers, cafe-uitbaters, soms ook een echte hondenuitlaters... maar ook... echtgenotes naast een eega, moeders die mee naar een feest gaat. Moeders zijn dus... alleskunners, allesweters, soms ook een beetje betweters, tranendroogsters, waswegstrijksters puinopruimers…

Vrouwen moet je behandelen als broos vaatwerk Dan zijn ze als Was in je handen Vrouwen zijn als druiven Je moet ze plukken als ze rijp zijn Je moet vrouwen met respect behandelen Daar krijg je wat voor terug Mannen moeten het juiste pad bewandelen anders vang je een langpootmug…

Ik ben naar de stad gekomen om een meisje te verleiden geen één punt zeventig meter lang kort blond haar een brutaal kopje waardoor ze op een scholier lijkt met een bepaald volwassen lichaam waardoor ik tegelijkertijd vertederd en opgewonden raak…

Ik hou van jou ik hou van jou een dag een jaar een eeuw ik weet dat liefde lente is maar ook een beetje sneeuw…

In een prangende cadans grijpen zengelend zijn handen naar haar opborrelende borsten. Haar parelende torso golft aurorarood en mystisch bloeddoorlopen staan haar ogen op een godenloze hoogte gericht: de oosterse dans der dode.…

zij nadert ik kijk haar aan herkenning In haar ogen zie ik de beelden van pijn en angst Ik herinner mij haar bevende stem toen ze smeekte te stoppen Toen was ze klein nu staat ze daar met ronde borsten voor me haar tepels priemen uitdagend naar voren Haar massale dijen staan in het teken van cellulitis Een echte vrouw Ik wil haar leren…

je laat me lachend grijpen naar mijn toetsenbord knopjes ratelen in razend tempo mijn verrukking terug af en toe nog net te vingervlug omdat ik me weer jubelend in je woorden stort ondeugend antwoord ik vol enthousiasme schaterend kan ik je pretlichtjes haast staren met heel je zijn ben je mijn hart binnen gevaren nadat ik ben gevallen voor…

Zij, door er alleen te zijn zich opgesteld, bloeit, gewapend, naar het dragen meegeteld. Dat brengt de materniteitkennis: gevoed bij herhaling vrucht laat, uit zijn ontwikkeling, men gelost tot moeder geheld.…

mysterieus in al haar vormen en creaties onbereikbaar en toch dichtbij alsof ik haar aan kan raken met mijn vingertoppen zacht....…

Goudglanzend golvend haar weelderig over je schouders Die beeldschone ogen ...niet van een vreemde... ik ken je ouders Uitdagende volle lippen Ooit een roos gekust? Fantastische borsten een heerlijk kontje ik verdrink in lust Mijn hormonen spelen op Het heeft geen nut ik zie er maar van af Je bent en je blijft ...een arrogante trut…

Nu voort! Ik zag haar weer, maar om te ontdekken, Dat weerzien zien is, wat ik altijd zie. Lang bleef aan haar de blik gekluisterd, die Ten elke tijde rust op hare trekken: Steeds toeft zij, waar ik ben: nooit is er, wie Een liefde, minder hoog, in 't hart kon wekken, Dat, in die gloed gelouterd van zijn vlekken, Vereend met schoonheid, werd…

De nacht komt, liefdevol en vredig en sluipt op kousenvoeten door mijn huis waar ’k wakend dromen vul en glazen ledig waar alles slaapt en ieder weet zich thuis Het kind met tranen op de wangen, de jonge vrouw, de moeder, de godin in ’t droomkasteel heb ik ze nu gevangen de heks, de keizerin en haar slavin Tranen van bloed en wijn genoeg…

De nacht is stil en zwanger van symbolen de donkere hemel heeft een zilveren maan die magiërs en heksen rond doet dolen en allen die haar tovertaal verstaan Ik zie haar aan met mijn gesloten ogen zij die zowel daarginds als hier bestaat zo innig mild en zo vol mededogen het zwarte water spiegelt haar gelaat ‘n Toverdrank zal ik u toebereiden…

Het donker dekt de dag toe als een deken de aarde krijgt vannacht een nieuwe maan zodat de oude pijn van het bestaan verzacht wordt en verjongt door dit nieuw teken Tot esbat tel ik nachten twee maal zeven maar onvermijdelijk breekt de dag steeds aan meedogenloos, hoe weet ik waar te gaan en wie te zijn en waarnaar nog te streven kil daglicht…

Mooi meisje, dat met koelwit bruidsgewaad Verlangt te ontveinzen de heetdronkre gloed, Die onbewust haar slankheid stralen doet En uit de glans van 't haar en de ogen slaat, Nu voelt ze alsof ze, een uitverkoorne, gaat, Zij zij alleen, 't Geluk-zelf te gemoet: Haar eigen huis, haar man, zo knap, zo goed, Nobel en ridderlijk in woord en daad…

Als zij vertrekt wil ik woestijnzand horen Zij wordt de zon die mijn vleugels smelt, druipend in de aders van pijn. Elke adem, stromende wind, gaat van hier naar haar. Ooit keek een mens fataal door mij, een druppel die mij uitsleep in één val. Ze keek met regenboogkleuren, trof de held, de moed waarmee ik zei: ‘Er was eens’ Er was slechts…

Ik moest wel blijven staan Want haar ogen hadden de mijne in hun greep Klampten zich vast, wanhopig op zoek naar steun en hoop Een oplossing of een uitweg Gevuld met de geschiedenis van miljoenen vrouwen duizenden jaren Ogen van ongeloof en niet-begrijpen waarom Kapotgeslagen vertrouwen Maar glanzend van kracht Huiverend wendde ik mijn hoofd…

de situatie uit de hand hopeloos in het nauw trachtend te vluchten verstuikt ze de enkel gillend als een vreemde smekend om trouw vinnig in dialogen doorweekt sensueel doortastend afkeurend trots als een pauw maar altijd aan het einde gewillig van hem de filmcliché vrouw…

Toen ik je zag voor ’t eerst sinds tijden Op die plek waar ik al zo lang niet meer was Een naar gevoel dat ik had weggestopt -of dat althans probeerde- Besefte ik ineens hoe mooi je was Hoe gracieus je bewegingen Hoe zacht je gezicht en Hoe bekoorlijk je vormen Nog nooit gedacht Dacht ik op dat moment terwijl dat Eigenlijk niet kon of…

Hé, Ik wou jij was de lucht dat ik je ademen kon en je zien in het hoge licht en door je gaan kon. Waar zijn je armen en je handen en die witte overschone landen van je schouders en schijnende borst - ik heb zo'n honger en dorst.…