Alle inzendingen over ÉLAN

ik was nog jong, een dromende tiener in de klas en zag toentertijd al wijsheid als doel niet dat ik wist wat dat was, misschien die steeds herhalende vragen of waren het voorbeden met gevoel? al vroeg las ik geschriften, die ik amper begreep en zocht naar zinnen overeenkomstig mijn aard ik dikte die aan met koolstof, een potlood die er toe…

Men legde wegen naar de horizon, bouwde torens in de wolken het geld stroomde in de vaart der volken Er was een tijd dat alles zo maar kon het tijdperk verdwaalde en de horizon is verdwenen ‘s winters werd het te heet, kleur nam de benen het ei van Columbus leunt op een nieuw elan van duurzaamheid, verbondenheid op handen…

Ingedeukte plannen leeggedronken koffiekannen restjes van een oud verhaal we kenden het helemaal maar verdwenen is de oude bard dat is verleden nieuw elan maakte hem zwart wij worden verzwolgen door heden.…

op onze site Dat stof tot nadenken zich op blijft hopen Wat wij ons eigen maakten ligt maar binnen Als loze spinsels die ten dode lopen Een schrale oogst van wat ooit was gezaaid Waar is het dat een kiem zich zal ontginnen Een vers dat van zichzelf een oorsprong heeft Dat wat onstuitbaar onze geest doet waaien Als nieuw elan…

Weven van letters naar indringende woorden vol vurig elan De ziel beroeren voor de heling van pijnen zo lang ik het kan.…

zij reisde naar ver om woorden te vinden voor al die woordlozen met elan betrad zij de grond die nog voelbaar is aangedaan absorbeerde hetgeen er geschiedde en gaf haar pen aan de wolken…

Daarna is Balkenende onze man Voor trots en blijheid en een nieuw elan…

op vlindervleugels zo licht draagt zij zorgen die niet de hare zijn moedig als zij is of compleet gestoord sjouwt zij deze vol elan tot er genoeg ruimte ontstaat of de storm zich uiteindelijk neerlegt…

De Hema richt zich, in de nieuwe tijd van media en netwerkdigitalen, om torenhoge winsten te behalen, op internet en wereldwijdverbreid op nieuw elan voor Hollandsche clichés: Een gratis taart. Wat denk je? In your face!…

Dag Jan, dag rode barricadenman Dag Uyliaan, wat was je toch bevlogen Dag Domela, wat was je veelbewogen Dag bressenspringer, wat had je veel elan! Gegroet, o laatste van de socialisten Nu moet je in je eentje redetwisten…

Adem die soms Niet eens aan Zichzelf toekomt, Te kort schiet Of overslaat, Krijgt nieuwe Kracht, nieuw Elan dat krachtig Als de branding Aanrolt uit de Volle zaal hier Voor mij, die Mij de energie En meer dan dat Teruggeeft als Ik haar gegeven heb…

Geen strijder, pleitbezorger, fakkeldrager belichaamt nog elan in dit gedruis. Dan laat Elizabeth wat van zich horen: Ze slaat hen allen deftig om de oren.…

Dat jeugdig elan keert terug, voor heel even, alsof het nooit anders is geweest. De kerstboom afgetakeld van de zijden rozen, die we, lonkend naar de voorjaarsvelden, weemoedig, nu al, opbergen in oude dozen met de herinneringen die ons vergezelden.…

Nu je eindelijk jezelf binnenstebuiten hebt gekeerd het harde levensleerproces heeft je dat geleerd is mijn liefde voor jou nog meer gegroeid jouw ontwikkeling heeft me mateloos geboeid ik zie voor ons een toekomst met elan zoals alleen mijn lief verzorgen kan…

misschien, ook ik een nieuw begin het kloppend hart vindt zijn kracht in de stilte het ongeschonden leven de vreugde, het licht zo vol elan de beeltenis trekt het vinnige uit de pijn geen verloren moment meer laten zijn!…

Leesvaardigheid verslechtert jaar na jaar, bij onze jeugd valt geen elan te merken, zij mogen straks in onze kassen werken, in magazijnen en het abattoir. We halen voor de arbeidsbovenkant hoogopgeleiden uit het buitenland.…

gedragen ik worstelde in stilte onder een mistdeken als in een web van gesponnen vragen ik hoorde en zag wel de vogel ze zong zover bij mij vandaan ik liep en liep, maar wist nog niet waarheen mijn stappen zouden gaan maar, ik las een lentedroom in zinnen de vreugde van een meilicht geschreven over schaduwen heen ik vond elan…

we hebben ooit de wereld verkend luchten lachend verschoond nadat zonnen waren ondergegaan terwijl hun kleuren nog op ons netvlies bleven staan ja wij de aanstormende jeugd barstens vol energie en vernieuwend elan opboksend tegen depressies waar de vorige generaties nog in woonden die van een andere toekomst niet konden dromen…

op het eerste gezicht is het gelaat gespannen slaat het nieuws een gat hersenen draaien overuren balancerend op flinterdun koord meestert de onzekerheid putten we elan uit Moeder Aarde waaruit de Lente ontspringt en niets is wat het lijkt…

Het CDA gaat met elan ”herbronnen” De put is diep en met z’n allen snakken Ze naar die oude wijn in nieuwe zakken De strijd is zwaar maar moet worden gewonnen Al lijkt de toekomst duister en onzeker Vertrouw op God...maar ook op Henkie Bleker…

wij werelden als vreemden voor elkaar zonder heelal de melkweg bloedt langzaam dood in het rode dwergendal geen vluchtigheden in het balanceren op de rand van het zwarte gat wij imploderen slechts elan vitale dat ooit de oerknal aan ons gaf…

hij was de grote meester schuilde in een omvangrijke harnas van menselijk genot deelde zijn hoge C met passie en elan was op roem van mij, van zijn publiek verzot geen tenor heeft mij zo diep geroerd, mijn vezels doen trillen en de ziel met herkenning gevoerd gelijk een Schepper het zou willen…

ben jij de schepper van de beelden die je aanreikt in woorden de god die uit het niets een werkelijkheid creëert of schenk jij ons met stem en ogen de ongeziene wereld van vandaag met highlights en een andere modulatie raak jij ons met nieuw elan alleen poëzie heeft dan de magie van het luisterrijk bekijken…

aan jouw borst wil ik weer even liggen je bent in mijn gedachte als ik een appel schil het mes snijdt, glijdt langzaam in het vruchtvlees het leven heeft zijn loop genomen de wereld eet niet uit mijn hand ik ben uit koers geraakt hoe jij alleen mij zogen zal voeden met elan…

Nog even, dan begint een kersvers jaar Dat tijd voortdurend doortikt, blijft een wonder Hoe lui er soms mee omgaan, is bijzonder Want kijk, straks staat regering weer mooi klaar En doet met quasinieuw elan haar best Op wat zij eerder grondig heeft verpest…

het loopje van jou zong haar boodschap al luid vooruit snel wisselende woorden droegen vaak in akkoorden hun bestemming al in herkenbaar plezier daar of hier het was een lust jou te ontvangen behangen met zoveel vitaal elan en jouw lach die altijd iets meer vermocht in een warme omarming die ons muzikaal meenam naar geniaal…

De draken van de dag spoken door het hoofd spuwen vuur ieder nachtelijke uur en wanneer ik dan toch ontspan, knaagt het die rat toch aan mijn elan Giftige gedachten houden mij wakker verstikken de ruimte van mijn zijn ondermijnen het geluk, de levensvreugde Morgen tem ik de draak dan sta ik mijn man. Geef me een zwaard.…

Het is hun passie, vechtlust en élan, waar ik alleen nog maar van dromen kan. -------------------- De verkiezingscampagne 2012 is deze week begonnen, maar of er nu echte partijleiders van statuur en met visie rondlopen...…

'innig verstrengelde skeletten in eeuwige omhelzing' lees ik bij een foto in de Spits met deze bizarre en toch ook mooie foto als voorbeeld krijgt Valentijnsdag onverwacht nieuw elan men heeft het dikwijls over eeuwige liefde welnu pakweg zo'n vijf/zesduizend jaar geleden voegde een liefdespaar die daad dus 'daadwerkelijk' bij het…

met zware woorden dan wel speelse accoorden timmert de dichter het zijnde dicht hij is van een zo groot gewicht dat zijn ego vaak wordt verlicht met de mist die men kent in Londen en omschrijft met groot gemak zijn wazige zonden hij verklaart de eigen spiegel vaak met een duister elan waar reflectie, ongetemd, verdwijnt…