Netgedichten

netgedicht (nr. 32.710):

Ik vond elan

eens was ik vergeten
hoe mooi het blad kon zwieren
hoe ze telkens door de wind
weer verder werd gedragen

ik worstelde in stilte
onder een mistdeken
als in een web
van gesponnen vragen

ik hoorde en zag wel de vogel
ze zong zover bij mij vandaan
ik liep en liep, maar wist nog niet
waarheen mijn stappen zouden gaan

maar,

ik las een lentedroom in zinnen
de vreugde van een meilicht
geschreven over schaduwen heen
ik vond elan in een gedicht

Schrijver: Hilly Nicolay, 16 mei 2010

voorjaarsvlinder

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: bedankt

Bedankt

3.2 met 20 stemmen

2.599

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

lijda , 15 jaar geleden

in jouw gedicht zit veel herkenning en dat geeft warmte, zeker door de mooie woordkeuze.

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Het terugvinden van de warmte heel mooi beschreven!

Quicksilver, 15 jaar geleden

Prachtig dit gevonden elan, dichteres!

kerima ellouise, 15 jaar geleden

Soms dwalen we te ver af van blad en wijzer, de zin van lied en leven, tot één fragment ons weer de juiste tonen laat zien, vol enthousiasme. Erg mooi gedicht!

Geef je reactie op deze inzending: