Alle inzendingen over 1975

Het waren mooie jaren toen de geest woei op bijeenkomsten tijdens andermans kantooruren bij versterkte tot zeer versterkte muziek. Mooie jaren waarin de neiging tot speelsheid der werkende klasse onomstotelijk werd vastgesteld. Maar uit de ledige hemel viel de ontzaggelijke stropdas. ------------------------------- uit: 'Vroege sneeuw…

. ----------------------- uit: de Revisor (1975)…

. --------------------------------------------- uit: Nagelaten Gedichten (1975)…

. ------------------------------------------- uit: 'Nagelaten gedichten' (1975)…

. ------------------------------ uit: 'Holte van licht', 1975.…

mens als goddelijke gedachte denkt zelfstandig te zijn tot hij wakker schrikkend zicht bewust wordt van de onmogelijkheid van zijn bestaan zich bewust wordt van de mogelijkheid van zijn niet-bestaan zich bewust wordt van het wonderlijk onherroepelijk eindig-zijn zichtbaar in het licht van het oneindige dodelijk getroffen midden in het…

. ---------------------------------- uit: 'Holte van het licht', 1975.…

. ---------------------------- uit: 'Van 8 tot 5', 1975.…

de wereld was onze adem een vlammende vogel onze vogel een eenzame ster de ster een kleine planeet een gouden schommel voor twee ---------------------------------------- uit: 'Orensnijder, tulpensnijder', 1975.…

De stad is stil. De straten hebben zich verbreed. Kangeroes kijken door de venstergaten. Een vrouw passeert. De echo raapt gehaast haar stappen op. De stad is stil. Een kat rolt stijf van het kozijn. Het licht is als een blok verplaatst. Geruisloos vallen drie vier bommen op het plein en drie vier huizen hijsen traag hun rode vlag.…

de genen geschreven Ik lift met een nat pak naar huis ben weg als de politie arriveert die gelijk gaat dreggen en niet blij is met mij als ik bel Angst heeft tijd en ruimte nodig worden we verrast is er geen tijd vallen we terug op ons instinct omzeilen het moderne verstand *** Gedicht gebaseerd op verhaal ‘Tweede kans 1975…

. ---------------------------------------- uit: Nagelaten Gedichten (1975)…

Wat ik tot nader order was bekend en onbekend niet langer meer dat maar een en al oor in de wetenschap dat --------------------------- uit: Gedicht, 1975.…

Ik zag het gat van de Hallen waar ik ooit bijna een perzik jatte waar een hoer me aansprak als chéri waar ik geld moest lenen om thuis te komen pijn had in mijn voeten dorst mijn denken overheerste omdat ik zo nodig naar Parijs moest Vanwaar ik door kronkelende straten in een nachtelijke file terechtkwam en langzaam uit de stad vertrok…

uw bijenvader is dood hang het zwarte strikje om de korf zo los dat bij de minste wind ook dit teken vertrekt jullie kunnen vrijuit gaan zonder het hinderlijk volgen van de man die meer beloofde dan hij ooit waar kon maken aan bloesem en aan was ----------------------- uit: 'Blikschade', 1975.…

. ---------------------------------------------- Uit: 'Oranjebal', 1975.…

. ----------------------------------- uit: 'Lunchpauzegedichten', 1975.…

. ------------------------------- uit: 'Holte van licht', 1975.…

(toen: geen computer, wél pen en papier…) Zou men mij vragen toe te lichten wat ik beoog met mijn gedichten, geschrijf, onhandig rijmgestamel – niet dat ik oud papier verzamel. ’t Is een uitlaatklep bij nood, bij schaarste ook van ’t ''geest’lijk brood''; bij spanning, pijn, bij tegenspoed put ik, door dit te doen, weer moed. '…

Groen-blauw landschap In een wonderbaarlijk Plat land met kaarsrechte Sloten Drie wagons in olieverf Op een 50-80 cm doek In 1975 ijverig geschilderd Onverdroten Bijzonder en miraculeus Enigszins vaag; beetje Mistig.…

Daar lag een man op het strand, ze reden met zijn auto over hem heen, een schandknaap en drie Sicilianen hebben hem overmand, tot moes geslagen en verbrand. Ze hebben zijn schoonheid uitgewist, smeten hem als een merksteen met hoge hijskranen in de ocaan. Hoe durfden ze dat rijke leven dood te slaan? Hij kraste nog een vis in het zand,…

De hand van Jotie ligt loom over de schouder van zijn evenbeeld...…

Na seks voel ik net genoeg kou om te voelen -- dat ik oersterk ben.…

heel mijn leven moet ik geven aan de dingen die wij kregen maar vandaag geef ik je leven met de bloemen op je graf. 1975.…

wij eten bij polen mijn jongste zoon en ik mijn moeder bleef in polen haar jongste zoon ben ik ik weet niet wat ik eet en of ik slik of stik…

Iedereen kent het gevoel: er niet bijhoren -- anders zijn, een gast.…

. ----------------------------- uit: 'Ommekeer', 1975.…

In ons handelen mogen we uitdrukking geven aan veelvormigheid en vrijheid beslissingen nemen op grond van gelijkheid niet krachtens dwang of geweld daarom is handelen een werk van de hoogste menselijke activiteit niet te verwarren met arbeid waar we ons zelf en anderen letterlijk slaven van maken van wat wij werk noemen zij…

Ik durf het woord haast niet meer uit te spreken, Maar dit staat vast: hij meende het toch goed? In fleurig pak verkleed en zwart als roet, Bracht hij ons kindervreugde, die drie weken. Al is het tijd dat hij van kleur verschiet, Ik zeg nog één keer: dank u Zwarte Piet!…

Iedereen kent het gevoel: er niet bij horen -- anders zijn, een gast.…