Alle inzendingen over Adem-benemend

De leugen ademt waarheid in verslikt zich in het weten niet het liegen verstikt de mens maar de waarheid die wordt vergeten !…

De maartse buien benemen koud en grillig lente de adem…

Heerlijke rondingen van een silhouet in stralend tegenlicht benemen voor even de adem waarna de warmte je blij overspoelt daar ben je eindelijk ik heb je gemist waar ben je geweest in al die vijf minuten?…

't Overvleugelt de mens Die tegen zijn leven vecht, Satanische vlerken delen uit, Tegenstand wordt niet geduld - Adem benemend, licht onttrekkend Aan ogen nu die alleen het duister nog Kunnen zien En een mens die zich Geen raad meer weet…

er zijn ontelbaar oude bergpaden waar ik niet komen zal loodrechte kliffen die mij de adem zouden benemen zilte luchten zijn er vol van vogels die ik niet zal horen wolken van het blauwste blauw waarin ik zacht verdrinken kon er is de oude tijd die vleugellam ter aarde valt…

Het gaat niet om de momenten, dat we alleen maar ademen Maar juist om de momenten, die ons de adem benemen Het gaat niet om de momenten, dat wij onszelf verliezen Maar alleen om de momenten, dat wij gevonden worden Het gaat niet om de momenten, dat wij stoppen met leven Maar vooral om de momenten, dat wij het onverwachte de kans geven…

kan schoonheid ooit mooier zijn dan toen die dag was in alles ingehouden adem benemend om te zien, stil verlangend ja herinnering tastbaar als huid teder stilte strelend voel ik haar warmte onderstroom van levend besef, ik: uitverkoren was ik, ja verte, zacht zeurende pijn om wij; kan ooit de diepte vervagen?…

haar lach plakte plezier op de geschenken kleurde papier dwarrelde linten van alle lengten een verrukkelijke verrassing van vele variaties licht in de vormgeving van een adem- benemende beleving wie dit gaat overkomen zal er nog lang van dromen een ontmoeting op dit paradijselijk niveau krijg je niet zo dat stukje hemel…

Schaduwen rekken de maan over het verborgen land; schetsen vrijheid met lange halen terwijl een wegebbende stilte door de straten stroomt mijn adem benemend.…

Rood, rijk en sappig beneem je mij de adem. Je volheid leidt mijn lippenspel voor mijn tong je kern ontmoet. Je smaakt naar vrijheid, wilde zachtheid, vocht van drang en van natuur die mijn lust en leven voedt. Je geeft je hele wezen in een tel van jou en mij versmeltend, verzengend, in een stonde van genot.…

Jamaar afzien is voor mensen die de wereld in hun handen willen dragen, tot de wereld in den ruste wordt verteerd tot wat wij waren Waren wij een hoop van zegen, onze hoofden draaiden door tot iets dat adem kon benemen en de oorlog tussen geesten in bloedstollend onrust smoorde En onverwoekerd raast men door tot ooit het afzien wordt…

Als een mus die me plotseling aankijkt en weer wegvliegt nergens heen, wil ik voorgoed vertrekken als iemand die je kende en voorgoed verdween, me verbergen om de dingen die je zei want ik las het nooit in je ogen, de liefde voerde mee…gaf me geluk of heeft me bedrogen, tranen op het kussen van de vorige nacht doen mij m’n adem benemen, kijk…

als ik jouw liefde niet had zou de zon nooit schijnen als de zon haar licht zou ik alles verliezen eindeloos en donker zou mij het leven zijn als ik jouw liefde niet zou geen ster nog schijnen bitter en guur de wind mij de adem benemen koud en diepgevroren zou mij het leven zijn als ik jouw liefde niet had bleven bomen bladerloos was…

te benemen dat ik voor altijd de jouwe zal zijn ---------------------------------------------------------- Uit: 'Hollands Maandblad', nr. 366, 1978.…

Te grijze wolken, met hun scherpe, gouden randen, benemen mij geraffineerd de adem van de zomer, als dode vlinders vallen bruingele bladeren, dwarrelend weggeblazen door een stoere noordenwind Elk jaar opnieuw weet ik dat dit moment komt, het moment dat de zon zijn kracht verliest, dat het noordelijk halfrond gaat verkillen en elke hartstocht…

benemen door haar geur, kleur en pas?…

van mensen te benemen…

Deze twaalfde nacht droom ik van champagne niet in glazen maar over een bruin lijf fluwelen vingers in teder samenzijn strelen zachte huid en donkere haren mooie ogen benemen mij de woorden die ik fluisteren wil en laten duizend vlinders los…

De ruimte is eindeloos, onze liefde eveneens, in de ruimte meteoren in ons leven eveneens, objecten kunnen botsen, ook dat doen we wel eens, maar de ruimte is eindeloos, dus onze liefde eveneens! De ruimte niet te vatten, in een hand of twee toch zijn onze afgestemd op 't leven van ons twee. Want de ruimte is eindeloos en…

Laat je zoen zijn als de betovering van magie waarbij kleine schokjes langzaam haar adem benemen en knieën het knikkend begeven . als bedwelming van rozengeuren als hemelse vervoering met melodieuze noten overgoten maar ook als een langzame oplaaiende vuurzee als het borrelende leven van een vulkaan tot barstend toe ....…

schaduwen op het behang die ons de adem dreigen te benemen voorbij pijnlijke herinneringen getekend als artisjok het opgekropt gevoel als een beestenboel blijft hangen in onze strot de uitlaatklep verstopt en dat we dan: juist dan , vaak tot de beste prestaties kunnen komen in het diepte punt van ons leven…

jouw verjaardag is een poort een deur naar de toekomst op het kruispunt van jaren waar de laan van herinnering op de weg naar de toekomst met erebogen dat markeert wat jij doet of liever ook laat in de vindtocht van het leven met telkens weer onverwacht het overweldigende avontuur van stoeien met verrassingen die telkens de adem benemen…

Adem in…adem uit Voel…… hoe het is om te leven zonder warmte van liefde zo koel Adem in…adem uit Leef…… neem me mee naar jouw wereld zorg dat ik het leven beleef Adem in…adem uit Leef en voel ……. alleen dan weet je wat ik hiermee bedoel………

er zijn situaties dat je moet vluchten evengoed ook situaties dat je zou kunnen blijven lange doeken hangen in de straat om scherpschutters het zicht te benemen dat was je vertrouwde straat en de bakker zegt dat hij blijft met zijn brood en niet weg gaat zijn kinderen zeggen dat ze gewend zijn aan deze puinhoop blijft wel hun straat…

Dat de basis wordt voor uw benemen, Welke houding aan te nemen Om aan het leven deel te nemen. Het woord dat ik daarvoor koos, Is het woordje: “belangeloos“…

spoel kleurloos weg onder een veelheid van silhouetten Deze vochtige wentelwereld ruikt naar een tekening in vettig grafiet De wereld komt naar beneden in doorweekte vellen huizen smelten weg in een wassen schildering het warme vet uit mijn huid vervoegt zich koudweg in een huivering, tastbaar zwellen mijn vochtige ribben tot dikke tralies en benemen…

Jouw adem in mijn gezicht regelmatig door je slaap Je draait je ineens om ik hoor een diepe gaap Lepeltje lepeltje lig je dan lekker dicht tegen me aan Mezelf betrappend op de hoop dat je nooit meer weg zal gaan Slaap, leef, praat en vrij met me zolang als ik nog leef Dan beloof ik je hier en nu dat ik jou al mijn liefde geef…

Ondergedompeld in de stilte Snak ik naar een luchtbel lawaai Zo eentje die heel zachtjes smaakt (ook nadat-ie mijn longen is binnengedrongen)…

mijn borst zuigt zich bol dan slaak ik een krijsje en adem me vol ik glibber en bibber want fris is de lucht maar warm in mijn hemdje dan slaak ik een zucht…

ik adem jouw zucht die waait als een wind door bomen in het bos ze gaan hun weg als een vliedend gerucht en landen stilaan op het zachte groene mos in mijn frêle gedachten ik hou ze even vast maar laat ook weer los zo gaat het vaak met bevrijdende krachten wat rest in jou blijkt de zielestempel die bouwt na iedere zucht, minitieus…