Alle inzendingen over Ademloos

de halve maan kuste de rokken van het wolkenfront ik keek in de nacht voorbij verdwenen buren schijnwerkelijkheid ik hield mijn adem in 1-hoog had even gelijk een ster verschoot…

En daarom zit ik hier ademloos te wachten op een tijdloos iemand die mij op komt halen Ademloos, emotieloos, kijk ik bewegingloos Naar een levenloze lege strook Dat door mijn leven loopt…

Wat dat ook is tussen ons Ademloos Beelden die wij nooit zullen vergeten Een nieuwe dag van verlangen Ademloos Terwijl de nacht al zo mooi was Nooit uit elkaar te brengen Ademloos Dit is wat ik wil Alles is ideaal Ademloos Voel het leven zoals het ons omarmt Sluit je ogen en geniet Ademloos Jouw blik zegt het mij Door de nacht…

Zij knoeit wat aan haar taille Met in haar vingers kneedbaar Mijn slijtage, mijn vermoeide vrede. Aan het raam slaapt het water, Het lover, de vogels van het voorjaar. In het ijs van de spiegel is haar gelaat De laaiende tatouage van vers verdriet, Veelzijdige extase en vervaagd verval. In het ovale kader herkent de herinnering Het…

Schreeuwend verkrampen Ademloos grieven Luisterend ontdekken Ademloos lieven…

Ademloos dichtbij, door liefde bedolven.…

woelende gedachten slapeloze nachten zoekend naar een stilte zwerft mijn blik naar de lucht de avond beneemt mijn adem de maan geeft me rust een witte sliert wolken verhult de parelwitte glans en schildert trotse bomen met een zilvergrijze rand harde woorden vluchten weg in de nacht wanneer ik zie dat de maan naar me lacht beladen…

De vette groove van harde dancemuziek kenschetsen wij, de wetenschap gelovend, als echt adembenemend oorverdovend, dus DJ’s, roep voortaan naar het publiek: “Hey everybody, moving to the beat, come on now, clap your lungs and stamp your feet !”…

Adembenemend machtsvacuum aanstaande verspreidt zich als gas…

ik fluister de wind het ochtendgloren huil de regen bij invallende nacht voel hartsverlangen in mijn zoektocht naar dromen ademloos de eenzaamheid verdwaal steeds weer waar de fluistering daagt mij zachtjes vragend wat vandaag vermag…

Als je naar me kijkt zie ik je groene ogen stralen waarin de zon verrijkt verlangen droomt ik weet niet wat er door mijn lichaam stroomt ik kijk naar jou en kan niet ademhalen...…

en nu nog één keer adem in inhouden nog even zie je die kleuren het rood van je gezicht de gele sterretjes als je je ogen sluit voel je die duizeling en hoor je die stem adem dan adem dan je wil te overleven is er nog lief blaas nu maar uit…

hoor ik het zwijgen door de bladeren ritselen voetstappen breken woorden die kabbelend in golven verloren gaan…

Wanneer ik ze dan open sla en als eerste de jouwe zie nog in een andere wereld vergeet ik voor even de rest Kijk alleen maar ademloos naar wat deze wereld als beste te bieden heeft de tijd leunt even achteruit Je voelt mijn ogenblik opent langzaam een oog en kijkt me lachend aan terwijl ik je beminnestreel…

het luchtkanaal was afgesloten na dat ik even op mijn hoofd had gestaan is hij gelukkig langzaam de pijp uit gegaan (Ademloos mag iets anders zijn)…

Ademloos kijk ik naar jouw gezicht beschenen door het tere ochtendlicht en zo ontspannen van alle zorgen vrij lig je hier te slapen naast mij. Hoe anders dan het verwrongen en door innerlijke strijd afgedwongen gelaat waarop straks bij verdere dageraad jouw ontreddering getekend staat.…

alles alles wat ik nodig heb is vrije adem om te leven te spreken ook mijn longen willen wel de tralies echter van verstikkend geweld dat zich vlaggen laat als vrijheid van mening korten mijn adem knutselen ademloos mij puilend de ogen uit huiverig siddert mij sprakeloos de kou een traan denk ik heeft geen zuurstof nodig een bloedend…

Nu ieder moment het zwaard ook mij kan treffen en ik ademloos verdwijn. Weet, dat ik wederkeer, in de allermooiste vormen denkbaar. Als het moment aanbreekt dat mijn woorden vervagen. Mijn liefde zal je verder dragen. Als niets meer vanzelfsprekend is voel dan dat wat ik nalaat, in iedere stille kamer.…

vertellen zwijgen spreken luisteren geen verandering in de toon geen hapering in de stem ging het wel over jou toen jij de donderwolk regenloos inkleurde…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien strogele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

Ik lig hier stil in ademloos licht, Gedachten bloeien rood en fel, De kamer is koud, mijn huid is kil. Ik lig hier stil in ademloos licht, De muren fluisteren zacht hun plicht, Mijn schaduw weegt zwaar, ik ben niet snel. Ik lig hier stil in ademloos licht, Gedachten bloeien rood en fel.…

Aan tafel met z'n ouders Kijkt hij ademloos toe Hoe gruwelijk oesters Aan hun einde komen…

zuurstofrijk water dondert overweldigend ademloos kijk ik…

Ademloos verleidt jouw been stijlvol door de split mijn hart tot meer werk.…

ik kijk ademloos! de herfst schrijft weer poëzie in huis-aan-huis-blaadjes…

kortstondig vervuld verlangen ademloos op elkaar geworpen na de verhalen in elkanders armen liggend, stilgevallen…

Ademloos luistert mijn Lied. Soms ruist de zeewind mee.…

Ons leven Wordt niet gemeten Aan het aantal keren dat we Ademen Maar aan de momenten dat we Ademloos Gods scheppingswerken bewonderen…