Alle inzendingen over BESCHOUWELIJK

Wat zie ik nog in spiegeling van glimmend oppervlak tussen weerkaatsen van schittering wat is de rimpel die het beeld verstoort en spiegel lijnen ontneemt die binnen zijn geschetst.…

De laatste dag op de kalender hangt er nu al losjes bij terugkijkend naar 2012 maakt 't me vrolijk, en heel blij genietend van al die mooie mensen die ik dit jaar heb ontmoet nieuwe stappen ondernomen ja dat voelt heel goed kijk ik uit naar al het nieuwe dat mij ten deel zal gaan vallen wens ik een ieder genoeg laat de kurken nu maar…

Daar waar dag nacht raakt, schildert het. In deze uren haast men zich tot een nachtelijk onderkomen. Het schildert weer!…

Onder het drinken door van sterke koffie welk mijn brein doet openen naar hen die gevlucht zijn naar bloedhete bergen en snikkend waken of daar het sterven wacht door het hakmes van religieuze goddelozen die bezeten zijn door duivels die in hun vuisten lachen en ik mij bij het laatste nieuws maar steeds weer afvraag, waar zit God nou weer?…

'n Clash, 'n snier, 'n aanval, fel debat De sfeer is in de Kamer weer te snijden Een ander constant in de wielen rijden, Voor Volksvertegenwoordigers je dát 'Een flutverhaal, u bent een kletsmajoor', Men gaat er tot na middernacht mee door.…

Langs wanden van ’t verleden Klim ik door ’t heden heen Naar een toekomst van gedroomde Beelden van hoop en bidden Vrij van afkeer of aversie Beklim de toren van toen Die slechts angst en onwil kent Legde op mijn doen geen zegen Zie in spiegelglas van ’t heden De breuken en barsten Door gedachten, woorden En daden die elkaar bestreden…

Het jaar gaan we afsluiten met teveel donkere wolken. Gelukkig blijven er ook lichtpuntjes, al zijn ze misschien wel heel erg klein. Een wonderlijk jaar, waarin corona alles heeft veranderd. Het is soms niet te bevatten, wat die sluipmoordenaar ons heeft aangedaan. Vele mensen zijn ziek geworden, overleden soms in een hele…

iemand denkt dat naar eenvoud neigende nederigheid soelaas biedt doch wanneer iets het voorstellingsvermogen ver te boven gaat blijft het zelfbesef dikwijls vooralsnog ongrijpbaar...…

als de natuur haar kim vertoont dan verdwijnt de hoop op de oneindige duur de verte groeit onzichtbaar groot stof verwordt tot koud vuur maar het ademen legt steeds meer bloot dat nabijheid het enige doel blijkt en als je je ogen verder opent valt vaak het ware gevoel in je schoot dat wat je nodig hebt als dagelijks brood niet dat je…

kan niet ontkennen dat de lente vervlakt het is langzaam wennen ieder jaar wordt de reuk minder seizoenen komen meer onder een dak enkel als mijn kind die ander treft bloeit er in mij iets op, dat raakt alsof mijn toekomst beseft; hou die hand zo lang mogelijk vast daar eens alleen de winter je treft en het ademen het licht uitbraakt…

binnenkort vertraag ik de tijd en daal neer ver ten zuiden van hier, in afzondering, zogezeid daar spreekt men een andere taal en dirigeert de koebel nog met enige zwier het lied van verlichte stilte en donkere nacht alwaar ik opzoek ga naar mijn verhaal immers in de schreeuwende verlatenheid ontmoet de mens zichzelf ontdoet zich van gelatenheid…

Langs de kust bezoek ik graag plekken Waar een uitzicht lonkt Verleiding op reclameborden ronkt En aanzet om de bakens te verzetten Het lijkt cliché en sleets Maar in de haven is het altijd druk Reisdoelen te over naar geluk En dat herhaalt men steeds Ik schuw de open zee Het ongewisse zonder maat Vooral bij ontij in de nacht Toch…

Beschouwd van huis uit Blijft het uitkijken of inzien Ja vanzelf en mogelijk misschien Maar in gezamenlijk besluit Thuis is het andersom Dan is het geen en beide Het noodlot toch vermijden Punten halen niet zo dom Bijna alles ontbeert werkelijke maat En vloeit vanzelf samen Gewillig of in verzet En wanneer ik letters dansen laat Gaat…

Mijn portret lijkt uitgestreken Fijnbesnaard doch dun gestoffeerd Volks ontaard en doorgeleerd Voortdurend getoetst en vergeleken Ontsnapt aan mijn bibliothecaris Nergens onbekend gegrond Nooit volledig afgerond voorbij bevrijder en archivaris Een mysterieuze betekenis is Bij toeval geheim te houden Wat het woord vermag Wanneer ik mij…

Beschouw het kantoor als een gekkenhuis, de rest -- dan best normaal.…

kijken is zien met grijsgroenoranje ogen wereld in ogenschouw nemen beschouwen…

Vliegen is voor mij geen vlucht maar het doel van mijn bestemming. In de lucht ben ik zonder remming en slaak ik nooit een wanhoopszucht. In cadans deinen mijn vleugels, de dwarrelwinden zijn mijn element. De turbulentiestromen zijn mij bekend, de thermiek trek ik aan teugels. Vrijheid is mijn noodzakelijk lot, ik baad niet in modderpoelen…

Het einde, het leven gaat nu denken over kinderen, jou en kleuren blauw Roze, mijn meisje Gezichten grauw doodsgedachte benauwt als arendsklauw en ons trouwen, feest verdriet, te moeten rouwen als het einde gaat denken en jouw liefde beschouw als -Eén der grootste mijn geschenken.-…

Dit is een onafzienbare sneeuwjacht van tekens, zelfs video is tevergeefs gebleken, dit is het raadsel van adem en water, dit is het en dat en alles is het dit is een eeuwig etmaal van een paar sekonden, dit is voor ogen te groot bevonden, dit is een wond en een wand tussen vrouw en man, dit is alles en dat dat zijn de ondoorgrondbare…

Het bijbelse verhaal schetst de schepping der aarde als een gebeuren van slechts zes dagen waarna God een korte rust genoot mogen wij deze beeldende week als de ontluikende wereld zien de jonge mensheid leeft dan in de morgen van de zesde dag door zonnige vragende nevels daalt een pad van zilverblinkend steengruis langs bochtige hellingen…

Triest decemberweer; boerenwormkruid wiegt geurend als in de zomer. De vrouw krijgt weeën: kadetjes kauwen doet haar plezierig lijden. Het meer brult, schuimt woest: zeilen, wimpel en vlag slaan één trillende maat. Voor het zwarte raam staat een elektrische kaars, gloeit sierlijk schokkend. In de winterwei liggen schapen knus bijeen…

Paulus breekt hartstochtelijk baan Jacobus beschouwt overleggend Johannes toont vaderlijke liefde Petrus oordeelt de wereld bedachtzaam deze bekende boodschappers vullen dankzij krachtige brieven menselijk denken met vorsend geloof zijn tezamen een grote bijenkorf vol zware honingraten waar het krioelende volk streng keurend en arbeidend…

Hoe zoet, hoe mooi en eigenlijk welhaast te mooi om waar te zijn En nu dan toch al veel te vroeg weggewaaid al die vergeten verwachtingsvolle woorden de ooit zo zacht uitgesproken beloften verwijzend naar een nieuwe horizon Die uiteindelijk maar niet kwam. Zonde.…

ze wandelt door het lage land langs grijze rivieren waar vergetelheid in verzen samenstroomt meanderend door uitgesleten tijd buigt de wind hen heen en weer…

Het is gulzig water dat me dorstig maakt, schuimende beken waarin ik weerloos in ten onder ga, het is de fluister toon die mijn stemwind spreken laat, het staat voor de reikwijdte zover ik ooit denken kon. Het is het brood wat de honger steelt, een wuivend bos die het zachtjes streelt, een bodemloze slaap in de wakende droom…

Het kind praat. Wie gaf het de woorden? Het kind gaat. Wie gaf een weg? Het kind gedraagt zich. Wie gaf het zijn normen? Het kind zoekt. Wie laat het vinden?…

- Gij moet langs de ruime velden, 't Schoon der Lente vaak beschouwen: Frisse planten, purpren rozen, Alles moet uwe aandacht wekken! - Gij moet vaak in 't statig bosje Horen, hoe de blijde vogels Kunsteloze zangen zingen! - O! Natuur is groots en edel! Gij moet al haar schoon beschouwen!' 'Ach!…

Drie biggen, afkomstig uit Brakel, beschouwen het als een mirakel. Zo'n prachtige flat, dat ís me toch vet! De lift is vooral een spektakel...…

hij heeft het beet zijn podium, zijn forum niets anders dan decorum voor de man die woorden plant en dan een zaal in slingert met de ingehouden woede van een diep geraakte mens zij, de anderen, aanhoren bekijken zichzelf gegeneerd en proeven de waarheid bloedend op hun veel te witte zakdoeken waarmee ze vrije doortochten en andere beweging…

De stem des volks spreekt in het Parlement: iets met een poedel en de P van Fatimah herhaald en uitvergroot door alle media. En de Miljoenennota? Ach, geen cent.. Zo leggen wij tegen begrotingspijn als volk een zelfgekozen rookgordijn.…