Alle inzendingen over Bereden op de

donder en bliksem zwarte nachten bereden alles is wakker…

aangeslagen zien dat wil ik niet meer verblijven in kassen als cellen van de ziel met een verkrampte atmosfeer en oogleden als verkreukte jassen nee, zo zet ik mijzelf voortaan niet neer ik heb de engel in mij te lang bereden…

ik schrijf je dit als het zwart nog de ramen bedekt en rust nog naast stilte zit alsof de nacht, met gemak, nog even de eeuwigheid oprekt ik schrijf je dit, zomaar, zonder heden en verleden, en droom dat het licht nog niet door jachtige gedachten wordt bereden…

de ridder op het witte paard die de nachtmerrie bereed hij nam haar achterop een droomwereld in de droom bedrogen zoals de droom het bedrog bedroog het einde een begin dagdromen, dag dromen dag in dag uit geslapen uitgeslapen slaapt ze niet meer in…

mijn ogen sluiten en zien in het donker helder mijn schaduw gekromd passeren achter betraande ruiten mijn stem stokt de keel verengt als ik mijn handen wil strekken naar het verloren verleden tevergeefs de tijd heeft een blind paard bereden…

Nog steeds houdt Landis zijn betoog in leven: ‘Hij had altijd al veel testosteron Bereed daardoor als man zijn ros en won’ Het lijkt een hele toer om toe te geven Hij is natuurlijk pas een echte vent Wanneer hij het gewoon meteen bekent…

geen geweten heeft de duivel mijn ziel die keer op keer vertrapt is de strakke weg die ik bereed maar sinds lange tijd verslapt is geen poging die ik ooit gedaan had geen moeite raakte roos weet niet waarom zij dit gedaan heeft…

Omkranst door de beschaving; een pas aangelegde ringweg door bussen vol bewonderaars bereden. Mooi ben je maar ik raak je niet meer aan.…

soms bekruipt mij het gevoel geen woorden meer te vinden en dat ik alles reeds heb verkend ja, dat is wat ik daarmee bedoel het leven heeft mij al zoveel voorgelegd of door sprakeloze momenten gedreven er is zoveel gezegd en mateloos gezwegen ik verlang naar het verleden die stuwende krachten heb ze allen bereden ik rust nu in…

maar wie die teugel vieren liet heeft hier zijn jaloezie beleden gevierendeelde deelt u mede u heeft de vierschaar slechts bereden.…

Iedereen bewonderde zijn weidse blik - zoals díe uitkeek over het landschap bergen, dalen, bossen en meren woestijnen en oceanen onafzienbaar als ze waren toch hélemaal in zich opnemend die blik die zei: pas als ik dat allemaal belopen bereden, bevaren heb en daar dan ben, dáár daar helemaal achteraan, weet je wel dan ben ik er -…

je bereed in storm gekleed de donkerste wolken op je vurigste paard mende het lichten van talloze bliksems joeg op de donder in ontladende vaart zweepte de wind tot orkanische kracht zonde door buien met regenboogpracht jij magistraalde elementen tot vuur ontharnaste naakt het puur van natuur…

een lyrische ontboezeming en dan nog wel kort samengevat vraagt van de rede een vroegtijdig bedijken vaak bezat door overvloeiende gevoelens, zo willoos bereden, wordt van mij het bovenmenselijke gevraagd immers het stoppen van innerlijke weerbarstigheden is vaak ook nog dubbel gelaagd al heeft men weet van een doofpot, verstandelijk…

een slechte droom gaat aan mij voorbij een kerker moeten ontvluchten maar niet wil lukken mijn voeten in grijs beton gegoten verstard beeld van stuurloos voelen langs muren van beslagen glas waar doornen spiegelen aan het schaduwlicht van wat is maar vooral was ik adem mijn verleden, heb een leven lang de draak bereden…

Hij werkt waar het water laag staat Een dagelijkse inloop van honger en dorst In zijn boot, staat het water hoog Al zijn paarden heb ik bereden: De vurige, de snelle, de krachtige Er staat water in de boot En terwijl híj zorgt voor water en brood Stap ik in de jol met overtollig nat Schep schep voor schep Een bodem in het vaartuig Het…

van zijn kunsten dat trok haar des te meer pionnen werden opgeofferd torens gesloopt, paarden gedood en lopers baanden wegen mens, haar nood was groot ze zette hem, eindelijk, mat nu kon hij geen kant meer op hij bood zijn wapen aan ze sprong er boven op vurig werd hij bedwongen beduusd viel hij neer als een ridder op een paard bereed…

ik leun nog wel gestrekt tegen de zware penant strak gelijk de muur zicht rekt van onder naar de top zo ver ik kan zien de bovenkant als gemetseld voel ik mij opgenomen in het verleden denk aan de gespierde bouwers die immer meer de hoogte bereden zelfs mijn geest aanvankelijk aards gericht geeft stilaan te kennen deze plek…

De racebaan die bereden wordt waarvan soms de lengte te kort is, lijken vliegtuigstrepen in de lucht. De hordes worden een voor een genomen, dat moet ook als je ergens wilt komen. Aan het einde van de reis, die leven heet, kom je terug op het laatste zandpad het pad van aanvang, is tevens het pad van ’t einde!…

In een zak gedwee geloken zaten ze getwee te stoken zodat hij bijna alle dagen bij vlagen ook de nachten wreed en zonder vragen boos en achteloos verkrachtte beet en mateloos bereed.…

wat zou ik graag jouw tweewieler willen zijn bereden over duizend wegen vol gas toer je op me los 'k voel me aan de wereld ontstegen schuin voer je mij door bochten volledig -under control- zoals jij wilt ik voel me heerlijk tussen jouw benen leef je uit tot je honger is gestild en laat me dan op adem komen met wat benzine en wat rust…

Dus wat mij des te sterker heugt, is dit: ik heb eens in mijn jeugd aan 't strand een ezeltje bereden. -------------------------------------- uit: 'Louter streelzucht', 1982…

Dus wat mij des te sterker heugt, is dit: ik heb eens in mijn jeugd aan ’t strand een ezeltje bereden. ---------------------------------- uit: Louter streelzucht, 1982…

jij bent als een oud hobbelpaard wat ik na zo'n vijftien jaar wat kaler en wat meer bereden ontroerd betast mezelf berisp me dan laat gaan even weer ik verklaar niet meer ben moe gestreden ik weet waar je glanst ik weet waar je stroeft blindelings raak ik je daar waar je splinters verloor en je haar zonder te blozen kleur ik je zonder…

In een oorschelp ruist de echo van het eeuwig leven wat zij ontdekte in een beweging met haar hand, fluistert de zee wind haar naam in ieders oren, ze bereed een eigenwijs dolfijntje over de golven van plezier, maar kon daarmee het tij niet keren.…

Aanschouw de paarden die over planken en vloedlicht galopperen, in een voorgeschreven tracé, met goede luim beklede manen, bereden en bezeten door met lak gelaarsde heren, gezeten op hun van hout gelooide zadels, om zich in overdaad te laten eren, een cliché van plichtmatigheid, een verhuld bedrog, met verwijzing naar passiviteit, geen…

Bereden. Gestald. Om depressief van te worden, wanneer we dóórdenken.…

Dit is een vers Een heel vers vers Een vers voor kerst Een kerstvers Kakelvers Zo van de ochtend van vandaag Dus splinternieuw Van heden Gelijk een paard voor 't eerst bestegen Maar nog nooit bereden Het is een ei Vanmorgen gelegd En nu dus uitgesproken ’t is gezegd met reden en met wens voor allen hier te samen gemeend, oprecht…

ze droomde ooit een paard te mogen zijn met weelderige wapperende haren bereden door de dapperste huzaren zelfs zweep en sporen kregen haar niet klein zij was een fiere furie vol venijn die slechts met echte hengsten wilde paren de zonen van de kudden der Tartaren haar hoofdstel was bedekt met hermelijn gedwee is zij de koets weer ingestegen…

Wat bos was en weiland is nu bebouwd en bereden.…

eens alleenheerser in het luchtruim vrij zwevend en jaloersmakend de aardse mens hemels inspirerend hem eeuwenlang zien worstelen maar ons mysterie is ontrafeld eens waren we feniks en garuda onsterflijk verrijzend uit eigen as bereden door hemelse goden waren we vredesboodschappers of deden onze silhouetten huiveren we zijn voorbijgestreefd…