Alle inzendingen over Beste dichter(es)

Heimwee naar de jeugd? De tijdgeest schrijft momenten Die niet weer komen; Doch tijd polijst heimwee tot Zachte weemoed die beklijft…

Een dichter die niet rijmen kan, Dat noem je toch geen dichter, man! Dat is gewoon een zwijmelaar, Die breit wat woorden aan elkaar. Als ‘k al die zinnen zo es zie, Vind ‘k dat beslist geen poëzie.…

Dit wordt een tirade Tegen dichter's triade Een foutje, reageer heel relaxed Eenvoudig verandert men context. Kiespijn, of kies pijn Wil alleen mezelf zijn De dichter(es) echter wil niet Dat iedereen dat ziet. Eindelijk gebeurd, U heeft mij besmeurd.…

Jij bent mijn veld voor ogen de enk, het hoge land in nevel en bij regen de bloem in mijn hand koren op mijn molen het dagelijks brood bij koude de kooltjes gloeiend avondrood voor mij de beste keuze tussen alle witte vlekken dat ietwat mysterieuze zo fijn om te ontdekken…

Wat moet je, schrijver(ster) en dichter(es), met regels van genderneutraliteit? Hoe je het ook verbuigt, er volgt geheid gelazer. Daarom deze levensles: Doe, lieve mensen, niet zo lichtgeraakt, 't zij manlijk, vrouwlijk of neutraal gemaakt.…

Wie is die dichter(es) Die fraaie poëtes Beschermvrouwe prinses Der dichters patrones?…

ik ga slapen ik wil dromen van een kindje in de wieg ik ga slapen ik wil dromen dat ik naar de sterren vlieg ik ga slapen ik wil dromen van zes prinsessen op hun troon ik ga slapen ik wil dromen dat ik in de wolken woon ik ga slapen ik wil dromen dat ik zwemmen kan als een vis ik ga slapen ik wil dromen van de wereld zoals…

Als ik maar één gedicht dichten kon als jij zou ik onmiddellijk de pen ter hand nemen ik zou dichten tot er bloed verschijnt ik zou dichten tot het bittere eind maar zoals nu kan ik het alleen van verre bekijken al zijn al mijn zinnen keurig onder elkaar geschreven ik sta niet in jouw schaduw ik kan er niet eens op lijken jouw niveau zal…

Ze hingen vlakbij elkaar, De avondjurk en het spijkerpak Het pak was een hork, de jurk best kak ‘Zeg kerel schuif es op ‘, sprak zij keurig doch streng Het pak keek verbaasd op en sprak ‘ ach krijg de klere kreng ‘…

ik ben de beste dichter mijn werk nog niet geschreven het publiceren van mijn meesterstuk doe ik pas na mijn leven dus vrienden verwacht nog niet van mij dat ik u zal behagen mijn schrijfsels zijn nog enkel spel uit mijn mortale dagen leef lang genoeg, leef mij voorbij lees dan mijn ode aan het leven in gouden letters zal mijn dicht op…

“Mag ik een tijdje vertoeven rond jouw zielenroersels?” sla dan de bundel open lees voor mij je warme klanken de mooie verzen, de rijke taal een stukje van je levensverhaal met de stilte zal ik zwijgen enkel nog met de lyriek dromen ik zal vergeten al wat me tegenzit mijn hart zal vreugde vinden in dat, wat je door jouw lippen…

We geven er allen aan toe, ja wij allen Tussen de lapzwansen, simpele zielen Krioelen wij hier als gezegd met z'n allen Geen mens geen visserman kindeke jezus Is opgestaan tegen dat veerlichte beest Der licht blakend laaiende nondichtersgeest Uitgezonderd een heldere geest Doch die der dichters, die dochter der muze - Te lang sinds mensheugenis…

Geen dichter verdient een tien. De besten van de besten niet. Daarom blijven dichters, beoordeeld of niet, dichten.…

Even lekker rustig en alleen ssssssssst, stil nu even hocus pocus...ik verdween Naar verre oorden zonder kabaal hou es op,schei es uit hocus pocus...weg allemaal Rustig zonder al die mensen even niet doen nu hocus pocus...vervul al mijn wensen Zonder klok of besef van tijd schiet es op, loop es door Hocus pocus...weg bedrijvigheid…

het publiek keek naar de bühne maar het podium bleef leeg de dichter deed wat hij het beste kon in alle talen hij zweeg de dichter dicht dit tot verwondering van de zaal die dacht dat een dichter stamelt ------------------------------- deel 2 van 'De Podiumdichter', uit: Parmentier, 13 2004.…

Als dichter wil ik best een versje schrijven De site moet immers steeds opnieuw gevuld Maar langzaam aan verlies ik mijn geduld Ik vraag me af waar de reacties blijven... Want niets doen, beste lezer, kan niet meer Verzin dus snel iets leuks en reageer…

we redden het, de liefde zal ons omarmen, het licht verschijnt, het is al veel te lang donker geweest wir schaffen es, die Liebe wird uns umarmen, das Licht erscheint, es ist schon viel zu lange dunkel gewesen…

nooit heb ik je zo ontroerd zien kijken naar die vergeelde foto uit de gouden koekjesdoos van oma Rosa zaliger genomen, lang voor de oorlog in een bonte boerentuin met aan de waterkant oude mannen, bolle vrouwen en God's enig kind je las zijn wonderschone afscheidsgroet zijn allerlaatste woorden gericht aan jou de liefde…

Mijn koekje heeft pijn, maar niet altijd Alleen, als ik hem doormidden bijt AU! roept hij dan hij schreeuwt van de pijn Maar ik eet verder omdat ik niet zonder hem kan.…

Wij allen, uit een mond: "Kijk es wat Sinterklaas gebracht heeft: een tractor!" Maarten, heel fijntjes lachend, draaide een paar keer rond zijn geschenk, nam voorzichtig plaats en zei toen bedaard: "Kijk es papa, een tractor."…

De jonge es groeit uit de holle, sterke stam van een dode beuk.…

Krol was mijn keus; hij maakt nu de beste keus "Ich habe es nicht gewust" mag niet aan onze generatie blijven hangen we weten wel beter, we zijn ouder, wijzer?…

Met weerzin borg de violiste haar instrument in het foedraal; in haar oren nog wat vals gekerm, niet wat Bach 'es had gecomponeerd. Haar publiek onrustig van de krasse dissonanten beloonde afgemeten met applaus voor wat Bach 'es had bedoeld.…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

Dus dichters, lezers, Antikezen, ga es na of het gelezene voor jullie inzichtelijk is geweest. Scherp je eigen poëmen!…

Maar zelf es zeggen dit was mooi ik heb er van genoten Nee dat kan echt niet ouwe lul je zit maar wat te kloten Dus meestal is het schrijven als een hemel zonder lucht Er wordt wel es gelachen hoor maar meestal veel gezucht Pas als je er verleden bent dan gonst er wat gebrom Dan ontluiken er de kenners van hoe goed je het wel kon…

&hagenees sprak in de vishal wat een zeldzaam mokums harde es heb jij pseudologia phantastica zwarte magie kardinaalsmuts die haar vruchten roemt giftig geeft ze de kost op het heksenbal ik moet aan nieuw bit het wringt nu ik die harde es als ekses zie…

Het lijken lang vervlogen dagen dat ik hier op een bankje zat en de jongen van mijn dromen me vroeg hoe lief ik 'm wel had En ik dan, zacht giechelend met schaamrood op mijn wangen niet durfde te bekennen dat ik brandde van verlangen En terwijl ergens een merel een prachtconcert ten beste gaf schoven wij dichter naar elkaar dichter in…