Alle inzendingen over Bezette man

Passionele nachten, met een bezette man. Je vriendin zit te wachten, je weet dat het niet kan. Toch ga je maar door keer op keer weer. Geen schuldgevoel hoor, je wilt zelfs steeds meer. Lopend je kamer in, een geur van seks en al. Hopend dat je lieve vriendin het maar niet merken zal.…

Ik ben op dit moment zó kwaad Maar niet op jou, nee, ik ben het die ik haat En het is ook niet iets dat zomaar overgaat Ik ben kwaad op mijn verstand die me verlaat Ik had beter moeten weten Volgens mij ben ik écht bezeten Ik bedoel hoe kon ik mijn belofte ooit vergeten?!?!?…

De lucht kleurt zich zeeblauw boven de zomerse korenbloemen Arbeiders ploegen de aarde Bijen laten zich vrolijk zoemen In de verte klinkt onheilsgeronk van duizenden vliegtuigen Niets zal na vandaag hetzelfde zijn en valt als een kaartenhuis in duigen De lucht kleurt zich zeegroen Met hakenkruizen vervuild Het oorlogsgeweld is begonnen…

in een oogopslag van slag de dag dat ik jou zag uit het goede hout gesneden je contouren, hoe je oogde ik smolt als warme was ik was verknocht, verkocht voelde je roomwitte huid en heb je meteen genomen zo zacht deinend onder mij ontvouwden zich mijn dromen maar onze relatie begon te kraken jij kon de last niet langer dragen sprong soms…

bezeten. De zitting tot op de draad versleten.…

(voor Mirjam Bruijn) Ze werd beticht van bezetenheid, verguisd door vele intellectuele mensen, mensen die zichzelf wijs waanden, maar de plank volop missloegen, ook al dachten ze zelf van niet. Totaal afgewezen door de correcte zielen, vluchtte ze naar andere steden, trachtte zichzelf te nestelen, wat geheel mislukte.…

Ontlastend nieuws, minister Schultz deelt mee Dat over 14 jaar in alle treinen Voor grote boodschappen en voor de kleine Een deur komt met daarachter: Een WC! Ook hoopt ze dat ze er op kan vertrouwen Dat ik het zolang op zal kunnen houen. DEN HAAG - Per 2025 moet in alle treinen op het hoofdrailnet (intercity's, stoptreinen en de nieuwe…

Bevrijdingsdag was anders deze keer, De situatie schreeuwt om te herijken, En niet van de gevaren weg te kijken, Want ‘40-‘45, dat nooit meer! Maar Israëls ‘hernieuwde offensief’, Dat nemen we gewoon maar weer voor lief.…

zal ik ooit nog in deze wereld passen mompelt de man als hij met kleding aan een haakje zoekend door de winkel loopt zolang er rust is in het hoofd dan gaat het wel terwijl alles nu bezet lijkt, hoe zei die arts dat ook weer (?)…

Bezeten van het kweken van vermogen belegt-ie steeds in allerlei objecten. Hij heeft een portefeuille vol effecten. De man gaat naar de beurs met dollarogen. Nu gokt-ie mis: hij heeft zich laten lokken. De beurs wordt aan een draadje weggetrokken.…

de druk van het bestaan een helder moment weet het afglijden de druk van de ketel een helder moment weet van gaan de druk te en dan verlang je naar rust heel bewust…

Terwijl hongerige schaduwen de vallende avond bezetten lichten zij de volle maan bij tussen wit en vluchtig zwart een bundel letters helder en blauw van belofte geprojecteerd op mijn verstand een droom van uitzinnige woorden pootje badend aan mijn wakker strand.…

zijn ogen waren altijd vol ontzetting over de Bezetting nog meer ontzet was hij over het verlies van zijn geroofde tweelingbroer zo ontzet was hij over dat verlies dat hij zichzelf nooit kon ontzetten van zijn schuldgevoel zijn ogen waren ontzet van de Bezetting maar meer nog door de ontzetting over zijn verloren tweelingbroer…

Ik heb de liefde geproefd even had zij mij aangeraakt door de korte tijd beproefd verdween zij, amper ontwaakt ik wilde dat heftige gevoel koesteren en bewaren zelfs een hart zonder smoel beleeft soms gouden jaren verloren zonder verliezen heeft elke roos een doorn nooit kun je daarvoor kiezen nimmer bezeten, toch verloren…

Huid als grens. Tastbaar overschreden. Geboeide stilte. Gedachten verlaten het zwijgen. Het ledikant luistert. Het bed geeft zich over. Helft en wederhelft. Eén teder territorium. Hoofd bakent imaginaire grenzen. Vingers worden woorden. Ze strelen je lichaam. Van papier. Ik schrijf tederheid op je witte vlakte. Ik ben je immigrant. Gastarbeider…

met haast geen merg meer over ontvlucht ik het bezet gebied duik onder in de stadsdouche zinderend en schuimend spoelt zij de spanning uit mijn gekwelde dag weldadig die cocktail van geluid en geur kleurrijk verlichte wandelaars en het ballet der obers opgelucht slik ik dit vertrouwde beeld er is nog een andere wereld…

“Mijn beste jongen, kom eens hier bij mij. Vertel me nu wat jíj belangrijk vindt, en wat de mensen met elkaar verbindt - en ‘mensen’, weet je, daar hoor jíj dus bij.” Had hij die nepbezetting ook gedaan, als wij met hem zó waren omgegaan?…

Doorweekt van water doorweekt van verdriet Wat moet ik eraan doen niemand die het ziet Bezeten door het kwade bezeten door woede Leven van dag tot dag wanneer komt het goede Alleen door liefde alleen door jou Kom toch terug je weet dat ik van je hou…

Een rij in verzet: grijze harenbrigade "bezet" een loket…

Hij was bezeten van de dood, totdat de dood bezit van hem nam...…

de schuchtere stoel naast het deftige bankstel is altijd bezet…

Er is nog nooit een mens geweest die een korrel aarde heeft bezeten. ------------------------------------------- uit: Lunchpauzegedichten (1974)…

Ik zie gekwelden het verleden buiten de deur houden door bezetten van de gedachtegang; belaagd door bijterig verleden zorgen ze voor bezette geest door vluchten in een hectisch leven.…

Ontucht’ge padden spieden door de reten Naar de geliefde van een troubadour De dikste kloostermuren zijn bezeten!…

Een topper toen ons land nog was bezet. Hij schreef Gods Geuzen en Het Hemelbed, Welhaast de meest gelezen Nederlander. Toch heeft men hem, de man van Hollands Glorie, naar ’t buitenland verbannen, potverdorie!…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

ik ben normaal niets anders dan voor wie me kent benk Xan the man normaal heb ik iets anders an…

de man met zijn mondharmonica uit een waaier bladeren wervelt de man met zijn mondharmonica muts scheef op de kop ogen als verre vuren wangen bol van storm op zee als een bezetene bespeelt de man zijn mondharmonica danst hij rond joelende kinderen lege tafels en stoelen met dekens bokkensprongen maakt hij de man met zijn mondharmonica…

een leegstaand huis bezet met een theepot, boeken, mikado een ouderwetse radio gereedschap, keukenstoel en zo…

de rotan stoel bij het achterhuis schommelt door wind bezeten zacht krakend en bijna vergeten op het terras van schelpengruis een man door zwart gedragen wordt zichtbaar tegen het blauw van loze adem en diepe rouw die het dagend licht vertragen uit zijn brieven vallen wonden als losse blaadjes uit het leven door zijn verre kind gebonden…