Alle inzendingen over Bij de keel

Er wordt gericht op kinderen geschoten De ziekenhuizen platgebombardeerd Humanitaire hulp wordt geblokkeerd De grenzen blijven wreed vrijwel gesloten Geen zinnig mens vindt dit proportioneel Ik kijk journaal, het grijpt me bij de keel…

een woord al vaak een teveel vermoordt kwetsbare momenten het grijpt mij soms naar de keel het gevoel sterft dan al in de lente een woord vleesgeworden letters scheppen dan een nedergang met tranende spetters legt boeien aan waarvan ik mij niet bevrijden kan het woord, een teveel sluit genadeloos mijn keel…

Als ik een keel was, zou ik baarden vangen en spreken als de wind, suizend langs ieder zijn oren. Ik zou echoën in hersenkamers, ik zou met geluidsgolven iedereen verdrinken. Als ik een keel was, zou ik niets meer slikken van deze wereld.…

wat mij zo raakt is je gebarsten stem een open vuur dat flakkert in je oog je milde hand die zo secuur de nadruk legt die felheid van je hart waarmee je dweept en mij beweegt je laat de noten beven op de stemvork in je schorre keel…

De Boodschap bleef hangen aan het mes in de romp van de Regisseur brokken in kelen van velen De Boodschap bleef steken in de romp van de Regisseur adem stokte in zijn keel de Boodschap van De Regisseur bleef hangen adem stopte de Boodschap van de Regisseur…

winters wit hangt ons ongelooflijk de keel uit op naar lentegroen…

Ik heb een mijnschacht in mijn keel ik val omlaag vanuit mijn kamer zit als een pad gevangen in een bel van steen het is hier stil zo stil dat ik mijn dromen hoor ritselen als dode blad'ren ik gil ik heb een mijnschacht in mijn keel een tong van scherp gesmeed metaal en lagen gitzwart erts voor jaren ik hak met korte felle slagen…

De man -hij had nog steeds een droge keel- bestelde weer een pils op het terras. Een dametje -geboeid door ’t tafereel- hield bij hoe ver de man gekomen was. Hij had nog steeds last van een droge keel en pakte nog een pils op het terras.…

ik had je keurig moeten kelen je warme bloed proeven in kleine slokjes, als een grote kasteelwijn, je zorgvuldig bereiden, delicatesse per delicatesse en je opeten, aan een feestelijk gedekte tafel, met kaarsen en een bloemstuk dan had ik je rustig kunnen verteren en was je niet zwaar op mijn maag blijven liggen…

'k hoor je zingen in het avondrood ' k zie je sluikse haren op je schouders bloot 'k denk eraan hoe je stem mij roert 'k zie mij al door je blik gevloerd 'k vind je een en al een stukje hemel 'k mag je toch zo lekker aards 'k hang een beetje aan je lippen kon ik aan je keel maar even nippen…

zwarte zangvogel een fel oranje snavel met een gouden keel…

Aardappel in keel zit behoorlijk in de weg bij echte kakkerrrrrrrr…

De wereld ontwaakt Zilver uit een loden keel Een heggenmus zingt…

sluisdeuren drinken dorstig allerlei boten met wijd open keel…

Niet op de voorpagina er zit een brok in mjn keel de herfst haast voorbij…

Creatief was de dame met petten, kadavers van vogels, baretten, een tent, boom en keel of een plan. Het was veel, wat ze allemaal op wist te zetten.…

De visfilet was heerlijk maar die wond in mijn keel alsof de vis mee wilde delen wat het is...…

mijn keel schraapt met gesnoerde tong in gebroken woorden als een luidkeelse zwijger steeds weer stikkend in wat zich verbeeldt in mijn hoofd waarvan de inbreng nihil bleef…

Mijn bloed stroomt nederwaarts en kippenvel verblijd mijn huid Ik duik in zijn mond verdrink in zijn keel hij slikt me door Kom ik voel me helemaal bevangen vol overgave hang me op bij hem Aan vibraties de stem het gevoel ben jij mijn frivool idioot idool…

Hij kreeg het echt niet door zijn keel, En kannibaalde als een stekker.…

ze stokken ze stokken in je keel de grote woorden en komen in windstilte fluisteren soms aan boord…

Mijn keel die werd gevuld, alras, 'k kwam zelfs in ademnood. Maar o, het voelde ook zo fijn dat jij zoveel genoot. Dat mijn keel jouw genot kon zijn, mijn mond jou liefde bood. Altijd als ik een knakworst eet, denk ik daaraan terug. Nooit dat ik dat genot vergeet, het voelt haast als een drug.…

Een zielige kameel Die vliegt het naar de keel Als iedereen hem ziet Maar meelij wil hij niet Al heeft hij veel verdriet Van die ene bult teveel…

ik verdrink in je groenblauwe ogen zelfs je stem is van smaragd je keel trilt in het avondrood Strauss heeft je dit toebedacht.…

Een merel in 't struweel goud zingt in zijn keel een drukte heen en weer heesters botergeel…

Halsstarrigheid werkt uiteindelijk als een strop om je nek kilt je keel sluit je ogen doodt je leven!…

de leeuw en een reetje aan de beurt keel afgebeten met kloppend hart verscheurd dan de hyena’s de jakhalzen en gieren…

Die groene beestjes in de vijver, Ze hippen en kwaken in het rond Maar soms heb ik er last van, als ze Huizen in mijn mond, of beter in mijn keel Want een kikker in ’t veld is wat anders als in je stem Vandaar dat ik met dat beestje in mijn keel Niet echt gelukkig ben.…

Ik neem mezelf niet langer serieus Ik krijg er pijn van in mijn keel en kriebel in mijn neus. al dat ernstig schrijven wordt mij toch een graad te veel.…

Emotioneel grijpt het naar de keel, het wordt allemaal teveel. Maar als hij zijn mondje roert, zijn er maar weinigen ontroerd.…