Alle inzendingen over Bruin

Bruin is ze, Een mooie donkere dame woonde eerst in Lisse. Was geboren in Suriname is nu verhuisd naar Bruinisse. Ze houdt van zee-land en de zon hoopt dat ze bruiner worden zal Ik zag ze liggen op 't balkon en geloof me maar bruinisse al…

niet zwart of wit zijn maar een gradatie van bruin we delen dus meer dan de kleur van bloed in onze aderen de mars in vele tinten bruin…

Overrompeld door liefde en kracht, zittend aan het water, kijkend heen Daar zit jij, voor mij uit, turend over, net langs mij heen Ik steel je blik, je laat mij toe, ruimte tussen ons, krimpt in een De groene glans, scherp en zacht, gemengd van ver, mag ik je nu…

je eens zo mooie kleuren vielen hard vloeiend tot diepe herfst…

eindeloos kijken ogen verlangen gevangen verloren in mij buiten zinnen vrij blauw zijn wij…

Gans rechts houdt ongelijkheid graag in stand en VVD lonkt naar de PVV; likt ook de hielen van de BBB. Beschutten zo de ‘orde’ in ons land. Maar liggen politieke kansen open? En neigen die naar groen? Mag ik dat hopen?…

'De grote paasschoonmaak', zo noemt Orbán Zijn felle kruistocht tegen minderheden Daarvoor wordt in de grondwet zelfs gesneden Die dient slechts de Hongaarse hetero man En na de schoonmaak zal hij uitentreuren Met vriendje Wilders eitjes wit gaan kleuren…

Hou toch eens op met 't blank correct gezeur dat Sint geen Zwarte Piet in dienst mag nemen dat noem ik regelrecht racistisch framen Op grond van wat? Z'n antraciete kleur? Welke sadist verpest hun werkrelatie van eeuwen her? Da's pas discriminatie!…

de kamer hingen geen portretten alleen het grote, zware kruis dat nog wat zwarter werd wanneer late mist zich verschoof naar het scheve raam ’s nachts, in de hoge bedstee werd mijn lijfje langzaam warm en dan droomde ik van het vochtig keldertje, volgestouwd met schatten van warme melk en houten eierdopjes, van boterhammen met dikke lagen bruine…

lompe Jan uit Waasland Beveren onhandig en zo nerveus hij had een grote wipneus waar alles bleef aan kleven hij was ook zo erg nieuwsgierig stak die neus in alle zaken wou de mensen goed vermaken want dat vond hij echt plezierig bloemen met bruine meeldraden geurden als chocolademelk dus wou hij ruiken diep in de kelk wel ja, de rest…

Daar ging de vrouw in haar blote niks Liggen bakken en bruinen en braën. De Zon zette hem op en zorgde terstond Voor -steek, vellen en blaren. Eer 't vrouwmens het door had was ze verbrand, Liet 'r heetgebakerdheid varen. Ze smeekte om meelij, verkoeling, iets kouds ! Keek hoopvol naar Zephyr en Regen.…

Bruin is vertraging met de trein. Roze is vakantie. Bruin is een verplichting. Roze is vrijheid. Bruin is van de trap vallen.…

alles wat natuur is in dit land wordt kastanje bruin behalve bij de buren zo mooi hoe baby bruin kan zijn uit de kunst in pampers heeft de toekomst…

Dat is die bruine kleur Die ons levensgeluk verjaagt, Die de rassenhaat kweekt Tot die éénmaal zich wreekt, Die de mensen tot dieren verlaagt. Bruin is mijn vel, maar blank is mijn ziel, Bruinen en blanken zijn mensen Die hebben harten en zielen als gij, Mensen die aad'men en wensen.…

ze is de weg niet kwijtgeraakt ze heeft zich niet vergist ik zal het steeds herhalen zij wou zichzelf verdwalen omdat ze hier de weg niet wist ik zou haar kunnen vinden als ik dat werkelijk wou als ik maar niet zo bang was dat ik zelf verdwalen zou. -------------------------- uit: Chrysallis, 1978.…

Dat bruin hij is van verwe, en eiers legt, in leeggebouwde nesten? Moeder, zegt, wanneer hij, vroeg en spade, uit minnen gaat, is ‘t waar, dat hem een voze reuk verraadt? dat menig malgemutste speleman daar schielijk kreeg een... kwade kele van?…

treurig word ik bruin koude velt mijn bladeren sterk blijf ik staan wachten op de winter groen keer ik terug warmte doet mij leven…

Alle dagen ben ik hetzelfde voel mij net als de anderen toch is dit niet zo mijn kleur is bruin. Ben van een ander ras in een wit land toch is dit zo ik voel mij zoals de anderen. De spiegel geeft mij kleur laat mij beseffen dat ik nog gelukkig bruin ben trots op mezelf.…

Trotse eik in Lembeke werd kaal Hij kreeg het zo koud en vroeg een sjaal Treurig werd hij bruin Tot diep in zijn kruin Het was echt waar, een droevig verhaal…

koffie druppelde rustig en donker geurig in een bruin potje…

Vind je mij eng als ik zeg dat ik bruin ben? Raar als ik je de waarheid vertel hoe ik werkelijk ben? Vind je mij vaag als ik je vertel dat ik bewust ben van mijn bewustheid? Dat ik anders om ga met mij gedachtes dan jij? Ze orden en opschrijf in boeken die nog leeg zijn? Kijk je raar op als je ziet dat ik een kale plek heb op de muur?…

In het land van Potjestan dansen twee bruine beren poten klauwen door de lucht "bewegen" schreeuwen de heren snuiten kijken droevig rond in doffe ogen schittert vocht bekken zien er uit als mond nadat alle tanden zijn verkocht links en rechts op elke bil zitten grote kale plekken exceem zweert bij hoog en laag verdwenen zijn stoere nekken…

het was de zon die lachte vandaag kriebelend op de huid wit ontdooiend winter en de lagen wol ontstegen valt de eerste confrontatie tegen verblindend zijn de eerste kreten van de bruinverbrande zonnebankgemeente maar als thuis de warmte is gesust zijn de bandjes zichtbaar waarmee het topje op de schouders heeft gerust…

en hij verwonderde zich weer over haar bruin zijn ze zag het en wist, dat was hem eerder die dagen niet opgevallen…

heb de zon weer genoten in het lichtparadijs een strakblauwe hemel geeft wit in minieme bedekking weer prijs in ogen en lach flirt prille lente met norm en gezag op het terras is bloot brutaler en bruiner dan het vorig jaar was…

Voor harde verf of bruine kuif.…

U bent er slecht Aan toe, zegt ze, De psychotherapeut Die me in behandeling neemt - Dat u zichzelf al een tijd Niet meer verzorgt, En weken in dezelfde Ongewassen kleren loopt Noemen we hier een Verlies aan decorum, Maar het ergste is Dat u stilaan ook Uzelf bent verloren…

De woelmuis wuift Naar de bruine rat Zwartgekuifd Dag schat Die twee die hebben iets Ondanks de zwarte kat Die vindt het niets En moppert zachtjes wat Ze zijn niet van hetzelfde soort Romance van niets Het is niet zoals het hoort Schandalig is zoiets De woelmuis fluistert zacht Dit is mijn integratie Mijn rat met zachte vacht Samen…

Op een eiland zonder treinen volg ik het spoor van zon en zee de bielzen in mijn hoofd verdwijnen maar de machinist rijdt mee met kokkels, zaagjes, slakkenhuizen en alle schelpen die ik vind probeer ik jouw dood weg te sluizen maar ze voelen als bruin grind als een jutter langs de kustlijn sprokkel ik mijn laatste deel liever een zoutpilaar…

Nog staat zij daar haast ongedeerd loodrecht haast ongestoord haar kolf een nobel bruin de grote lisdodde in de sloot de lente komt de winter gaat vergaan staande sterven schadeloos en schoon onschuldig en rechtop eenvoud is haar kroon de grote lisdodde stijlvol in de sloot…