Alle inzendingen over Dagje Parijs

graag zou ik voor één dagje een kat willen zijn enkel luieren, wat eten, geliefkoosd worden ik zou ronken van plezier puur genietend als kat het leven beschouwen zonder zorgen en ik zou tot de conclusie komen ik wil nog één dagje meer... voor Chopin en Figaro…

Dus het wordt een dagje Amsterdam, veel verder zal ik wel niet komen. Het geld is bijna op, maar ik heb genoten van mijn vakantiedromen.…

Afgepeigerd zitten we uit te blussen van alle kleine acties die we deden Van ‘t maken van hachee, tot een pan hutspot voor een maand of twee. Tussendoor de vogel verschoond gemanicuurd ook nog oeps, de piepers koken over een piep geeft aan, dat de droger klaar is! Versleten zitten we te bedenken waarom we dit ook weer doen? Maar weet je…

Stel er komt een tijd opa, dat je een dagje terug mag komen op aarde. Even een dagje vrij, doe je dat dan opa? Doe je dat dan voor mij?…

Jeugdige vrouwen in kleurige jurken fietsen in vliegende vaart door de stad, hun wijde rokken wapperen losjes als fleurige ragfijne goochelsjaals, dansende lokken, bewogen door vlagen, ze kleuren een heerlijke tropische dag in hun vrolijke speelse zomerse dracht, hun beeld betovert de Spiegelgracht.…

1 dagje, geen ellende, oorlog, doden of verdriet dat is een kleine wens toch, of vind je soms van niet? 1 dagje, dat niemand wat mankeert of overkomt Zo’n wens is toch te doen, dat moet wel bijna toch? 1 dagje maar!…

Alleen in Parijs walst een vlieg zoals een vlieg -- rondzwiert in Parijs.…

Parijs brandt kaarsjes…

Eens liep ik als een bezetene door de wijk Montparnasse in Parijs op zoek naar de plekken waar Arthur Rimbaud en Paul Verlaine hadden vertoefd en dat allemaal in één dagje met een goedkoop busretour en de hele nacht doortuffen terwijl gierende keukenmeiden mij onaangenaam wakker hielden Het kon niet anders zijn of ik moest wel ergens…

Honderd en nog blij Zo wordt iedereen toch graag een dagje ouder…

Eerder in Madrid Later in Liefdesstad Parijs Vervolgens daar in 't bestuurlijk hart van ons continent Madrid, Parijs en Brussel God verhoedt, A'dam…

Het woord elfstedentocht was het hele jaar 2019 niet eens uitgesproken Ja..., zwemmend Ik zit met mijn rug gekeerd Zie in mijn spiegel de zee ..heb hem even niet nodig.. Ik wandel de wind in Zo verlaat ik mijn jaloezie Maar ook een hoop van anderen Groeten naar de hond die ik passeerde is iets wat ik niet kon en kan Hij is van aard zichzelf…

Een nachtje slapen maakt je een dagje ouder een nachtje overslaan twee!!!…

Zo, eindlijk ben je kant en klaar, Al had je 't niet gedacht. Ga nu maar gauw naar Grootmoe heen, Die zeker je al verwacht. Dag, meisjes! Goed nu opgepast, En maak maar heel veel pret. Zeg, Anna, denk als oudste er om, dat je op Marietje let. En jij, mijn drukke Janneman, Mijn kleine Spring-in-'t-veld, Grootmoeder is al oud, dus vrind…

Nu ik een dagje ouder word Zit ik met de vraag: Waarom is mijn bloeddruk te hoog En mijn saldo zo laag?…

Ik wil er nu één voor een dagje thuis.…

De dag dat ik moeder werd mijn zoon op de wereld zette zal ik nooit vergeten zo welkom, in liefde ontvangen toch begrijp ik iets niet De dag dat zij moeder werden hun zoon op de wereld zetten zullen ook zij nooit vergeten waren zij welkom, in liefde ontvangen wat deed hen zo ontsporen dat zij Op één dag iemands moeder vader dochter…

In Parijs Vond ik wat ik zocht Gebouwen, Lichtjes en De Liefde Toen was het geluk Bijzonder groot Tegenwoordig is geluk Heel gewoon en Afhankelijk van de geestestoestand Ik zal Parijs nooit weer zien Maar de herinnering blijft Geluk is overal Als je vindt wat je zoekt…

Bordjes op het plein, naar Berlijn, Parijs, Rome – ja, hier ben ik thuis.…

Dag dames en jongens en meisjes en heren tiësto's en nono's in regenwindweren Geachte cliënten der bijenkorfketen wij willen bij kunstbezit u welkom heten ook u, onverstoorbare spoortrambusreizigers seinwisselwachters en spoorloze prijzigers Zojuist - ik herhaal - dat wil zeggen zoëven is de NS publieksprijs gewonnen door…

Golven kletsen tegen rotsen, schuim schuift over het strand, en wind trekt strepen in het water. Meeuwen schreeuwen om wat spijs, schepen wiegen heen en weer en de horizon ... blijft eeuwig grijs.…

gewoon een dagje vrij? doe je dat opa? doe je dat voor mij?…

De Pont Neuf, waarop jij snikkend naast mij liep omdat je weer eens, de verkeerde schoenen aan had, zag er prachtig uit in de avondlucht. De grote rondvaartschepen gleden hel verlicht over glinsterwater. Jij weigerde om door te lopen en je deed je verkeerde schoenen uit. Wat ik best vond. Ik liep door en liet je achter en toen ik veel…

tien gezellige vriendinnen gaies, charmantes et très jolies wilden eens iets leuks verzinnen elles se rendaient à Paris 't weekend liep als de T.G.V. elles adoraient la ville lumière la Campanile viel ook best mee vive le pays de Molière een jaar later in oktober elles repartaient mais quel chagrin de acht vonden het maar sober qu'il…

ogenschijnlijk is er rust in weergekeerd ademen, opgelucht bevrijd en kwijt, door harde dagen niet alleen een naam: zijn klank is nooit vermoord niet alleen het vrije woord is ruw verstoord door zwaar geweld het potlood tekent bloed en geldt rond zwarte rouw maar trouw aan alles dat waarachtig is druipt de vernis van valse preken…

Mijn hart huilt tranen Van kleuren blauw, wit en rood Grenzen vervagen…

Al het geweld in deze dagen Zoveel ellende en leed om te dragen Parijs in diepe rouw Paniek in de stad, een huilende vrouw Als in een schietspel neergeschoten, gewond of dood Het kleurt rood Bombardementen is een antwoord Dat ons niet bekoort Boven Raqqa gevechtsvliegtuigen Een hele stad in duigen Parijs, Molenbeek, zo dichtbij Je…

Een dagje ouder een week erbij, een maandje extra, krijg je van mij, een kwartaaltje krijg je, een half jaar ook en voor je ’t weet, zegt ze volgend jaar wederom: een dagje ouder, een week erbij. Hoelang we leven, geen mens weet het antwoord, maar één ding weet ze wel, het gaat vreselijk vliegend, haast te snel!…

Op een boogscheut van de Notre Dame Priemt de toren van de Saint’Chapelle, gevat in ‘t keurslijf van de Cour de Mai. Een eerste stap in de kapel beneden zuigt je mee in ‘t middeleeuwse streven te reiken naar de sterren en daar ver voorbij- de eeuwigheid gevat in steen en gulden ornamenten. Maar niets slaat ‘t gevoel dat je overvalt na…

En terwijl ik haastig weer een bladzij draai van ‘t stratenplan, verkneukel ik mij nu reeds op ‘t weerzien met Parijs Ik weet dat ’t een illusie is de tijd te stoppen, om te keren naar ‘t verleden, te proeven hoe het was - grandeur en armoe op een steenworp van elkaar, de geur te ruiken van de paarden, vermengd met smeulend pek van toortsen…