Alle inzendingen over De inkt

Mijn inkt geeft helder licht, bij troebel zicht. Ik houd van schrijven, inkt kan vele eeuwen blijven... worden herlezen. Kortom: mijn inkt duidt op het wezen van het leven.…

Voertuig van het woord Drager van inhoud Maar ook op een verkiezingsdag in Zimbabwe het verschil tussen leven met de inkt van het stemlokaal aan je vinger en dood door een vinger zonder inkt.…

Sierlijke letters op papier met rood groene inkt geschreven als kleuren op een leeg vel neergedaald. Inkt zet zich in krullen op het wit strepen en puntjes volgen ik kijk op en ben trots want zomaar opeens staat daar jou naam.…

Een schouder van inkt, gedachten in gedichten, tranen op papier.…

Als ze in verdriet verdrinkt huilt ze haar tranen in inkt op het papier…

Met het papier van dit gedicht Vang ik heel voorzichtig een traan vanaf mijn kin Precies op dood, het woord vervaagd Een grijze lijn van zoute inkt, zinkt door het papier Nu huil ik weer Want zelfs die lijn van inkt en smart Zelfs die lijn, die stopt…

Penetreer het papier Het inkt droogt zijn blauwe tranen Maar ze blijven zichtbaar Voor iedereen te aanschouwen die er oog voor heeft Deze manier van verwerken Doet menig mens verbazen Bewondering voelen Of gewoonweg haten De inkt kan door schrijvers’ tranen Het papier ook weer verlaten…

hij vervloekt de inkt die zijn verdriet niet verdrinkt slechts weet te vloeien…

Een dichter die huilt schrijft geconcentreerd, gebruikt -- zijn tranen als inkt.…

de blauwe inkt en het groene boek de zilveren lepel en de gouden kan de inkt, het boek, de lepel en de kan het blauw, het groen, het zilver en het goud de, het, de en de het, het, het en het het geel, het wit, het paars en het rood de doos, het licht, de beker en de ring de paarse beker en de rode ring de gele doos en het witte licht…

Als de wereld van papier was, en de zee van inkt. Zou ik baden schrijven hoe lief ik je vind.…

schrijven is al denkend spreken met je pen spreken is de inkt in je pen die bijna op is…

Bomen getooid in witte aanschijn Gekleurd door de zon haar tranen Rood haar ogen bij het ontwaken Een keuze is haar rauw ontnomen Roder haar ogen bij de bedgang Hoop is gedrenkt in zwarte inkt Inkt waar haar testament van leeft Rouwen zullen de gekroonde berken En al wenend nemen zij afscheid…

het beste gedicht had ik net gedroomd met pen en inkt en raadselachtige woorden ik zou het vergeten…

Kaminsky van de stomerij wist alles van inkt van kleuren van magische verdwijningen van onuitwisbare vlekken Kaminsky van het verzet wist alles van het minutieus zwoegen om inkt op te lossen namen en datums te veranderen Kaminsky van stomerij naar verzet magiër van het eerste uur dag en nacht gebogen om levens te redden…

zwarte wolk lekt inkt snelle trein rekt druppels uit ramen gearceerd…

ik zou je willen beschrijven maar hoe beschrijf ik een bloem als mijn inkt al begint te vloeien zodra ik je naam maar noem…

duizend zinnen gaan door mijn hoofd doch komen nooit op papier daar tijd de inkt niet kan vinden…

Het wil haar lezen en het ziet haar niets: zwarte brij, zwaar, inkt op inkt op het land.…

beschrijf me met de inkt der liefde kerf je zinnen sierlijk ze zullen mij op het lijf geschreven staan lezen zal ik je…

Inkt komt uit een pen, eten uit een pan, hersens groeien niet, als je dope gebruikt, en toch, kan men er boeken over schrijven!…

Ofschoon ik vlek en vloeiblad hou, zal van de inkt die linkt naar jou, het zwart zo zwart niet blijven.…

zoals een slager bespat met bloed de garagist overall besmeert een dronkaard walm voorop zo melkt een auteur ieder contact naar sporen uit het leven inkt is het sperma van de schrijver…

. --------------------------------- uit: 'In inkt gewassen', 2006.…

Veeg de wapens weg met inkt. De toekomst is ons heden.…

Met zwarte inkt. Zo worden de woorden gemengd tot grijs. En worden mijn gedichten en ik een eenheid.…

Inkt nam de maagdelijkheid weg van al die geheimen en weetjes over al die dagen van vreugde en verdriet grootse plannen en lekkere wijven. Het schrijven!…

Ik schrok me bijna dood, want het was het begin van inkt, inkt zwarte tijden. Het pointilistisch duister, de dood sliep in ons bed. Nu weet ik het niet zeker, toch maak ik daar geen punt van.…

zij staat in mijn straat met wolken te strooien. ze zijn van opaak en indigo inkt. zij danst en zij danst, zij glimlacht en zingt. maar niemand die luistert of heel even gilt. zo zie ik haar lopen, het voorhoofd gebogen, na jaren van strooien. geen eten of drinken, geen landschap of straat. alleen maar de stilte van inkt en opaak.…

woorden blijken al even overbodig daar vileine beloften nog altijd hangen te drogen aan de waslijn nu regen onverdunde tranen plengt loopt de inkt uit…