Alle inzendingen over De richting is nog n

hoeveel penselen roep ik aan om de hemel zo te kleuren dat jij mij feilloos aanvoelt regendruppels ervaart als welgemeende kussen de wind gelijk 'n duw in de goede richting zonnestralen als 'n streling over je wang en komen zult wanneer de lucht dik wordt aangezet, om op te gaan in een tedere omarming…

Op het bankje bij de rozenhaag zit hij, de oude man en praat met haar, naar het schijnt want er zit niemand naast hem hij gebaart haar te komen na nog een poging staat hij op loopt het erf af richting dorp steeds ‘n bezorgde blik naar links van hem zijn hand in die van haar, zo lijkt het bij het graf aangekomen legt hij haar voorzichtig…

hertelling van demonen in explosies op het netvlies van de dag die het licht achter glas bewonen, de richting is nog niet bepaald.…

Soms ga je gewoon weg omdat je ook gewoon terug wilt komen die plaats weer kunt zien met nieuwe ogen in glasheldere kleuren het is gek maar alle mensen zijn ook ineens anders bovendien hoor ik hen in mijn dromen praten ruik ik vertrouwde geuren raak ik opgetogen al reis ik van plek naar plek o ja dan weet ik zeker…

boven het rijk van Silicon Valley hangt een wolk met gevaarlijke ziektekiemen, de waanzin nabij is hij, nog even dan zal hij ook hier verschijnen scheert als de wind langs het hok met de kippen zonder kop…

Verveeld en balorig had de mens geen oren naar het verstrijken van de tijd Door rap te timen kon hij zich bewegen tegen de richting van de wijzers in Met plus en plus dacht hij de strijd te winnen maar raakte verder in de min Als om de aardas tolden en holden zijn gedachten met hem mee op een been hinkend Tot overmaat van ramp…

Ik als denker plas zittend en niet staand maar vooral voor het dichten en schrijven even een momentje voor mezelf mezelf ontspannen, legen, ontmoeten en als ik zit te plassen, te poepen, dan gaan mijn hersenen woorden roepen die woorden worden zinnen, verbanden tot gedichten, hartenkreten, verhalen dat komt dan vanzelf vanuit mijn brein…

Met tuinafval zie 'k zo'n lief lieveheersbeestje richting kliko gaan.…

De tijd verhuist vaag gloort er een herfst dartelend blad en dansende nevels ze melden zich schuchter terwijl een zomer nagloeit het lome landschap verschuift de panelen vogels volgen de zonnewarmte En de mens? die ploegt en zwoegt steeds verder weg van vreugde en vrijheid jaargetijden worden terzijde geschoven kantoren kennen slechts…

Maar welke intentie spat hiervan af, hoe heet de vonk die binnen je brandt, je aanvuurt naar de juiste richting? Duizenden keuzes komen voorbij. Welke negeer je? Legio ongein passeert de revue. Welke haat je en bestrijd je? O, je staat er niet bij stil. Ook alweer een optie. Mens, weet je wel wat je wil?…

Een hart klopt heviger bij verlangen dan het wachten op het ochtendrood in 't brein is onrust niet te vangen bij het naderen der tijd in aardse schoot. De tijden worden ontsloten in de grenzen van leven en zijn en gaan steeds onverdroten over paden met brood en met wijn. Lopen wij daar met blinde ogen zoekend en tastend naar de horizon…

m’ n gedachten gaan steeds vaker aan de wandel ik kan ze bijna niet meer volgen zeker niet als ze de benen nemen richting jou…

Gister liep er een traantje over m'n wangen dat rolde naar beneden stroomde naar de rivier en toen naar de zee. Toen ging dat lieve kleine traantje richting de hemel met het andere water mee. Verplaatste zich landinwaarts richting het westen om daar met liters tegelijk lieve meisjes zoals jou te pesten…

Ondanks de TOMTOM, zoek ik me verloren, ondanks de route beschrijving rijd ik fout, de uitgestippelde route uit het hoofd geleerd, heeft zich in mijn kop omgekeerd. En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

Zo´n boodschap kan toch niet in deze tijd Ik hoor bestuurders alom pruttelen Vanwege schaamteloos betuttelen Wat nou I love? I hate de overheid! En elke keer als ik zo´n bord zie staan Denk ik: nu geef ik nooit meer richting aan…

Zoals wij half november ieder jaar De aankomst van de Sint per stoomboot vieren Zo staan nu op de kade alle Ieren Met kloppend hart en vol verwachting klaar. "Zie ginds komt", zingt een vrouwenkoor spontaan, "Uit Holland de abortusboot al aan."…

Negentiende-eeuw, nederigheid Na 1999 Nimmermeer normale noviteiten In Nanking negentien miljoen nomaden Normoverschrijdend nagenoeg normaal Nee niemand nagelt anonieme namen Nodeloos neerbuigend aan de paal…

geen volzinnen zullen ooit meer uit jouw pen vloeien daar jij woordloos opging in de mist…

gebeld in richting Grootebroek naar m'n lief Trijntje Zoetekoek tuut tuut tuut tuut hoor ik de stem van 'n meneer 'ja hier onze lieve heer van weer ontij hartezeer verkeer vrij parkeerbeheer 'k stoom al hier met de trein van enkhuizen richting medemblik en vice versa aldoor op de lijn het regent hier van je rikke-tik-tik met duister…

De wind vlucht alle richtingen uit de zee schuimt van afschuw zandkorrels rollen als tranen over het graf 'n bloem als schamele troost waarop van tijd tot tijd verdrietig regen valt…

Het is compleet volledig zuiver in mij, wanneer ik toegeef niet finaal zuiver te zijn.…

De nacht sluipt als 'n dief dichterbij Wil z'n honger naar donker sinister duister stillen Daglicht verbergt zich schielijk achter 'n rij hoge bomen Onheilspellend ...de vooravond worden weg en straat ruiten van huizen nat? Steekt wind op? gaat ie waaien uit veranderlijke richtingen gaat ie liggen?…

In onze tijd bevrijden wij, mensen, ons van iedere nieuwe aardse last. In onze tijd komt telkens een geheel nieuwe tijd. Gedurende iedere fractie van seconde belijd ik graag mijn geloven in tijdloosheid. Het is zo vertrouwd in mij dat ik niets en niks anders weet... Ik houd van oneindigheid in vertrouwen leven, geven, voortgedreven verder…

Weten dat je bent Waar je wilt zijn en waar Je heen wilt Maakt je weg Begaanbaar…

Met mate slurpend van m'n dampende kop dichterlijke vrijheid struinde 'k richting uitkijkpost en rolde m'n blik naar die feeërieke monding Compleet ontdaan van elk tijdsbesef trilde 'n slepend timbre de oever op en schraapte de helling af zoekend naar 'n smekend oor Vermoeid en uitgegolfd tastte die Lorelei in de bouwdoos van…

Zwalkend over een duin Lallend richting de pier Om de nek een mosselenkrans Stinkend naar nachtelijk vertier De eerste avond van m'n huwelijk Vreemdgegaan met haar vriendin Mijn nieuwe vrouw had hoofdpijn En die ander enorm veel zin…

De Brit koos er dus voor om uit te treden Ze gaven de EU vandaag de bons Meteen daalde hun Pond richting het Ons Maar ja, dat kost zo'n gang naar het verleden De kater komt straks na de Celebration Gelukkig wel in 'Splendid Isolation'.…

een gerafeld verlangen gevangen laat jij mij leven door jouw warme lach Donker is jouw huid, naakt en onbevreesd kijk jij mij mooi, nog steeds kan ik jouw voetsporen niet gaan Als ik mij in verdwaalde geesten dreig te verliezen halen jouw zinnen mij in en lopen mijn pad naar het heden en de toekomst langs geleefd verleden, warm en teder richting…

In het zand schrijf ik letters van gefluisterde woorden in de wind waar in de verte een zilvermeeuw jouw naam schreeuwt over zilte golven op vleugels van verlangen schrijf ik de dagen vooruit en adem weken in en uit langs het laatste vel dat zacht ruist in die ene schelp, ooit gevonden tussen zandstappen van gelijke passen richting…

Ik verdrink in de stroming van het kleurrijk genadeverbond als symbolisch wezen met koralen tot mijn geroepen richting; het geen genade wanneer de witte kaars zonder brandend lont, in ongenade het slappe koord voor een anker tot verlichting.…