Alle inzendingen over Dood weefsel

Dood is gevoelloos dus zonder gevoel, snap je wat ik bedoel? Bestraling zorgt voor dood weefsel en dat veroorzaakt pijn, snap je dat ik niet begrijp dat de dood zonder gevoel moet zijn?…

besloten binnenin wezensvreemd weefsel met een boodschap liefdevol op de dood afstevenend is het tij nog te keren…

tussen de wimpers van mijn ogen schemeren onaffe stamelende woorden het sussen tussendoor ik hoor je neuriën graag de wervelingen van de wind een weefsel van geluk ik weet: nooit zal het volmaakter zijn dan nu…

We hebben geen doden, we zijn alleen denkende weefsels in het heden die zich denkende weefsels herinneren, vertalingen maken zoals u bent nu tien jaar dood - tien jaar dood zijn bestaat niet. Wie herdacht wordt verdween vanuit het eigen perspectief dat er niets is tegelijk een miljard jaar en een seconde geleden. Verdween totaal.…

Nee om alles aan elkaar te breien, te naaien, te weven tot één groot ingenieus weefsel.…

'Ik heb als koe een leven en dood,' zo klaagt het beest, 'die slechts bestaan uit geven: eerst melk; daarna de geest. Dan weefsels en organen. Men snijdt mij door mijn ziel door zich mijn baas te wanen. Ik schreef geen codicil.'…

Iedere cel die je hebt aangeraakt is dood Nieuwe huid heeft ze allemaal verwijderd Jouw geur en zoetzoute smaak weggedrukt door bloedbaan en weefsel Ik ben weer een nieuwe ik -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

pijnlijk verleden herinnering gebonden weefsel verleden litteken een momentenspoor onderbroken door gave momenten.... wordt bindweefsel.…

Kluwens bloedvaten hebben zich gedraaid in weefsels van spieren als nesten van verzet. Woekeringen van het lijf eens jong en ongeschonden maar zich nu verzoenend met de ruwing van de dood. Oude en nieuwe trekken verliezen de gewone weg ongeleid zwerven ze rond je kenmerkende wezen.…

ik schreeuw maar hoor geen geluid trek vacuüm net onder de huid waar onrustig weefsel chaos genereert die ik niet beheers in het dagelijkse en normale uiten komt wanorde naar buiten nu stapelt het in wachten op de trigger flikker op stroomt onmacht met fijngevoeligheid verwoestende kracht uit het stuwmeer van onverwerkte…

Laten we er mee stoppen woord en klank te zoeken om de draden te benoemen die ons verweven het is ons niet gegeven de liefde, de lucht, de bloemen te vatten in zang of in boeken liefste, laten we er mee stoppen.…

Het maakte me dichter binnen ziel en zaligheid tot het fijne weefsel waarin jij me spon.…

De minnaars dolen in de nieuwe wouden van de winterslaap en alle zaaiers, nu vermomd als jagers, doden. Met een weefsel van regen en moeheid heeft de stilte ons bekleed en onze lippen gericht naar het van koude biddend noorden.…

De minnaars dolen in de nieuwe wouden van de winterslaap en alle zaaiers, nu vermomd als jagers, doden. Met een weefsel van regen en moeheid heeft de stilte ons bekleed en onze lippen gericht naar het van koude biddend noorden.…

licht van de geopende dode formeert gezichten die aan hem voorbijzien naar het weefsel van schemer waarmee wij bekleed zijn die naar hem kijken door een voor hen nauw waarneembare scheur daarin voor ons om ons verdwijnpunt geschikte verdwenenen wier blikken voor een vergelijk nog blijven haken in de schemer als wij in een flits naakt door…

De cyste kwelt de feiten en brengt het weefsel in tranen. Een open vizier struikelt over schaduwen maar blijft rotsvast vertrouwen op merites dat net behoud vangt.…

Het lentekind met gouden lokken deelt haar liefde uit Ze is gekleed in het barokke weefsel van de fluit Zachtjes zingt ze warme woorden in haar bloementaal Haar lied klinkt door tot aan de zomer voor ons allemaal…

Elders beleeft haar weefsel nog de tegenwoordige tijd. ---------------------------------- uit: 'het liegend konijn', 2003.…

met zijn vragen Doch voor haar ziel haar zoeklicht op mij richt Ontwaken gouden stoffen in de mijne En put ik uit haar vermiljoenen sporen Het weefsel dat, zoals Penelope Opnieuw zal eindigen in de mêlee Van mijmeringen in de uitkijktoren…

En plotsklaps is daar vol gezwollen weefsel vurig in vervoering. Door lust overrompeld in een vloedstroom van liefde. Te snel. Te kort. Maar haar lijf trilde en schokte kronkelend net als het mijne. Als ware het een shot!…

Mensen zijn draden in mooie weefsels. Mensen zijn instrumenten van muziek. Instrumenten die energie opwekken. Gevoel, dat verstand te boven gaat. Mensen scheppen weefsels van gevoel. Zo kunnen we harmonie scheppen, die uit kakafonie ontstaat. Laten we naar symfonieën luisteren. Laten we gedichten fluisteren.…

Artsen gaan steeds vaker proberen, Weefsels of organen bij u te implanteren. Want is bij u de boel versleten, Of gedeeltelijk weggevreten, Ga dan naar deze estheten. Maar bedenk wel, dat wat ze u verkopen, Er eerst een ander mee heeft rondgelopen.…

aanvaard mij in het lijden aanvaard mij in het gaan want zachtjes, heel zachtjes vreest hoop mijn eigen naam raak mij in de schemer of langs een late weg het stille zal steeds luider slaan in’ t zwarte weefsel van de waan zie het trage op mijn ogen de woorden die ik achterlaat de dood zal jouw rivieren breken in de bedding van ‘t blauwgebleekte…

ik neem je mee al denkend vanaf nu sta je in mijn landschap achterlatend, waardoor dit pad, deze bomen hun vallend blad alle ogen en vingers niet langer onwetend zijn maar wijzen naar jou zonder weefsel in uitgestrekte afwezigheid…

het vernielde onderlijf is niet meer het hare het is van niemand het is van iedereen in haar buik groeit een vreemde vrucht bitter brandmerk in aangevreten weefsel Wakubenga: zij die wordt geminacht what’s in a name een naam die sist als gloeiend ijzer…

“ Ons is ook de Dood gegeven “ Hoe voelt het als haar oude handen marmeren in een gebroken gelaat?…

Ik wil het bijna vermoeden Al lig ik geveld Gevangen in een huls Op een dood ei te broeden…

in bekoring zou ik de voile willen zijn voor de ogen van jou bijna rakend, luchtig zwevend in een schamel weefsel kussend dicht doorschijnend gefilterd licht is het de mantel die jou kleedt de nevel van de vroege ochtend de adem van mij,die haar zo begeert…

Ik zie ook de taaie vezels, die onze weefsels vormen. Dat zijn onze levensverhalen, geweven uit angst en moed. Het zijn onze gedichten. Zie de rode draden lopen, die ons innig verbinden. Met onze wondere wereld, en met elkaar.…

Versnippering van weefsel. Morgen en dan pas overmorgen: Bedolven onder ontredderde gebaren. Nodeloos zwelgen in het zweet Dat mijn rug laat rillen. Het antwoord weigeren Tot het bijt in mijn geheugen.…