onbedekt

aanvaard mij in het lijden
aanvaard mij in het gaan
want zachtjes, heel zachtjes
vreest hoop mijn eigen naam

raak mij in de schemer
of langs een late weg
het stille zal steeds luider slaan
in’ t zwarte weefsel van de waan

zie het trage op mijn ogen
de woorden die ik achterlaat
de dood zal jouw rivieren breken
in de bedding van ‘t blauwgebleekte

ik zal me richten naar de regen
met ingetogen witte veren
want zachtjes, heel zachtjes
glijd ik stil, ver van jou vandaan




* rust zacht, P *

Schrijver: kerima ellouise, 3 juni 2010

miemakehotmail.com

onbedekt

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 21 stemmen 1.387