Alle inzendingen over Eenzame vrouwen

De eenzame vrouw bij een graf schokschouderde. Ik zag haar zo alleen daar staan. Ik leefde in gedachten met haar mee en sloeg mijn armen om haar schouder. Het miezerde. Het werd al kouder. "Hier ligt mijn kind. Hij rust'in vree". Zachtjes weende ze aan het graf om hem, om wie ze zoveel gaf.…

Je was hier met die stille warmte om een eenzame vrouw te troosten dacht ik dat jouw stem klonk in naamloze echo een ongekende liefdesband in de naam van lieve vrede probeerde de onrust te ontstemmen in het kalme zwijgen van de nacht je vroeg me waar we trots op waren tijdens onze innovatieve dromen het was te laat om opnieuw te beginnen…

Eenenvijftig jaar baande ik mezelf nuchter een weg tussen liefdesbrieven van eenzame vrouwen boodschappenlijstjes voor de slijterij en de dierenwinkel minnaars en minnaressen die de dood vonden in mijn hart zonder weerschijn of klatergoud dikwijls alleen in wildernis waar eenzaamheid een kleinood bleek voor mij toevertrouwde…

vrouw, terwijl de wind langs haar billen en borsten glijdt, malle Lugh haar woest wil beminnen, blijft zij wijs fier en vogelvrij.…

In de verte luidt een kerkklok over de mistige grijze velden Het is herfst De bladeren dwarrelen Over de verlaten akkers De eenzame vrouw Keert terug naar haar hut Ze zocht de laatste aardappels en uien van het land Weemoedig denkt ze terug aan de ver vervlogen tijd Ze verloor haar man en kind In een wrede oorlog Ze blijft…

Beiden sliepen als twee puppy's in hun nestje en het had weinig gescheeld of de jonge Arthur was nooit verder gekomen dan deze eenzame vrouw in een droevig, vervallen Milaan. Helaas, hij wees haar af, want hij wist nog niet hoe schaars geluk kan zijn. Arme knaap, had jezelf gegeven inplaats van die verdoemde bundel!…

Het was 't einde van de dag, Die was aan het bezwijken - Ik was alleen en lag Er stil naar te kijken. Ik voelde mij moe En krom van 't lopen, En dromerig keek ik hoe De miertjes wegkropen. Ik voelde mij niet arm, niet rijk, Maar een kind van de aarde, En aan haar bloemen gelijk, Waarover ik heenstaarde. En zo, zonder vreugde…

Na de uitleg, van de ondernemer, werd het eventjes stil, of er nog mensen wilden spreken? Ik zei: ja ik wil. Opnieuw werd het na geschuifel wederom heel stil. Ik keek de zaal in, waar drie mensen zaten slechts drie, die haar wegbrachten. Opzij kijkend naar de kist, zei ik: 't geen niemand wist: ze hunkerde naar aandacht, toen ze die niet…

de druk van het bestaan een helder moment weet het afglijden de druk van de ketel een helder moment weet van gaan de druk te en dan verlang je naar rust heel bewust…

Ik kan mijn liefde niet uiten, wat hoort staat in de weg. Jij bent jong, ik ben oud, onze sekse is eender. Ben ook nog getrouwd. Stil verdriet is nu mijn deel, en onvervuld verlangen vult mijn dagen. Ik zocht een warm lichaam, een stuk vlees voor mijn genot. Maar ik vond jou, de mens waarvoor ik sterven zou.…

brandend als een kaars wacht ik op de liefde van een kerel met pit om samen ineen te smelten…

Wij mannen zijn net zo eenzaam. Jullie kunnen ons ook niet helpen. We gaan allen kapot door onvermogen en onmacht. God is een rotzak!…

- een mens, een vrouw, een vriend - Een parel, of zo iets, - Iets dat ik eig'lijk had verdiend - En toch - ik weet toch niets. Nee, gaat mijn leven iets voorbij, Dat 'k zelf niet goed kan zien - Dan is 't voor andre', en niet voor mij, - En toch - misschien - misschien!…

Wat zijt gij klein Holland Met al uw velden en vlakke wegen, Met uw rampzalige aardappellanden, En uw vreeslijk droefgeestige regen, En uw lage goedaardige stranden - - Maar groot toch is de zee Holland, Waaraan gij langzaam zijt verschenen, Waaruit ge als een schelp zijt geboren, Die zingt door uw hele land henen, Dat elk in zijn ziel haar…

Langs de wolken en de vlakte Ging de eenzame avondwind, En de heide, en de hemel, En mijn eigen hart was blind. Toen ging plots de hemel open - En een kleine plek van zon Dreef de wijde heide over, Als een dof-goud medaillon.…

Daar bloeide 'ns eenmaal Een bloempje op de hei - Het was nog geen lente, Het was nog geen Mei. In 't heel vroeg voorjaar Heb ik het zien staan - Toen ben 'k nog zo zachtjes Daar langsheen gegaan. Maar een mooie morgen Toen was ik zo blij - Toen mocht ik dat bloempje Gaan plukken voor mij. Lang heb ik gelopen En toen ik…

Het regent - o, wat regent het! Ik hoor het uit mijn warme bed, Ik hoor de regen zingen, - Het regent, regent dat het giet - Dat niemand daar nou iets van ziet, Van al die donkre dingen! Het ruist en regent en het spat - Nou worden alle bomen nat En plast het in de sloten, - Het regent óver- óveral!- O hé! daar loopt het zeker al Bij straaltjes…

Nu dwalen in de' avond die geuren Ons pad voorbij - Al die bloeiende bomen, die geuren Voor jou en mij. O lieve! in de avondzon blozen Wij allebei - Zie: al die bloemetjes blozen Om jou en mij. Hoor je die krekeltjes zingen, Al énerlei -? Die liedjes, die diertjes, die zingen Van jou en…

Toen ik heden opzag van mijn leven, Uit de schaduw van mijn stille zorgen, Zag ik, tot de witte diepe verte, Weer de Schoonheid om mij henen slaan, - Tot haar immer onverwachte gaven, Tot haar wijde zegenende handen, Tot de kalme stammen van haar vruchten Ben ik weer gelukkig heengegaan. Uit de schaduw van mijn stille leven, Over de onrust…

De avond waait aan mijne wangen – Ik bijt de kleine bloemen stuk, En voel een nameloos verlangen Naar 'n vrucht – een vrouw – naar ’n groot geluk, Naar – God ik weet niet wat!…

. ------------------- Hoog aan de hemel Staat de eedle maan – Zij ziet mij zwijgend En eenzaam aan!…

Ach waar ik ga en wat ik leve, En wat ik schrei en wat ik lijd — ik ben datzelfde kind gebleven Van vroeger tijd! Ach ik ken ál diezelfde zonden, Ach ik lijd ál diezelfde smart — Diezelfde 'andre kindren' wonden Mijn kinderhart! Ach 'k kom die tijd niet meer te boven, Hoe ik ook doe en wat ik wens — Ik moet toch altijd weer geloven…

O, als een dier te zijn! - Een dier in de zonneschijn - Te koekeloeren, Zo ene bloem zien staan, En een beestje voorbij zien gaan, Zo lekker te loeren! En als een kind te zijn! - Een kind in de zonneschijn - Iets liefs te zingen, Zo vol van kindervreugd, En van dartele jeugd, En simpele dingen! En een wijs mens te zijn! - Een mensch…

Een wolk laat haar tranen gaan, omdat haar verdriet niemand ziet, iedere druppel kust de aarde, en zegt ik breng de liefde van degene, die je achter liet.…

Eenzaamheid maakt van een gezond mens een wrak eenzaamheid maakt van een jongeman een ouwe zak eenzaamheid verandert een mooie vrouw in een kleurloos exemplaar eenzaamheid verandert een vers gebakje in een zure taart eenzaamheid is een zuigende modderpoel eenzaamheid is een hol leeg gevoel eenzaamheid keert je ziel binnenste buiten eenzaamheid…

ik was eenzaam oh zo eenzaam oh mijn prachtvrouw in het blauw ik was eenzaam oh zo eenzaam ik hou zoveel van jou kan deze nacht nog lang bestaan zouden wij dan samengaan in een dans voor het leven zal ik jou mijn liefde geven oh mijn vrouw in het blauw dans nog één keer met mij kom, dans en voel je zo vrij alsof we dansen op de maan…

lang na de winter talmde de lente jij man, ik een vrouw eenzaam een paar eenzaam als velen steeds opnieuw delen alles aanwezig maar toch, iets ontbrak tussen ons tweeën wat langzaam maar zeker de passie verstoorde die soms weer ontstak komen en gaan net als de seizoenen jij man, ik een vrouw, ik, ik en jij, jij.…

Deze vrouw is geen rivier in een eenzaam gedicht over oppervlakkig plezier schimpscheuten van de nacht zijn in stilte nu verdreven metaforen die het daglicht niet kunnen verdragen de pijnlijke romantiek is wat er over is in leven te druk voor de liefde te veel levensvragen waar deze vrouw op wacht is dat je naar haar lacht…

Klein meisje eenzaam en alleen. Niemand die haar begrijpt. Altijd toekijken vanaf de zijlijn. Voelen dat je niet goed genoeg bent. Klein meisje nu een vrouw. Een vrouw die haar verleden afsluit. Op weg naar een betere toekomst.…

op het strand ligt een fles half verscholen in het zand een vrouw staart naar de fles er zit iets in ze staat op opent de fles een brief volgeschreven met eenzaamheid ze leest en herleest weet niet van wie niet van waar voor even voelt ze zich verbonden ergens is een mens net zo eenzaam als zij…